ភាគ១២
១ ម៉ោងក្រោយមក
ថេយ៍យ៉ុងមានអារម្មណ៍ក្លិនក្រអូបដែលទម្លាប់ទៅហើយជាក្លិនខ្លួនរបស់ជូណាពេលដែលបើកភ្នែកមកក៍ឃើញថាជារូបរាងមនុស្សស្រីដែលសុាំភ្នែកទៅហើយ...
« ជុងហ្គុក..? » នាយតូចហៅរាងក្រាស់តែពេលនេះដូចជាគេកំពុងប្រែក្រលាខ្លួនជាស្រីកញ្រ្ជោងបិសាចដើរទាក់មនុស្សប្រុសយ៉ាងចឹង ..
« ស៊ូច.. កុំហៅបងបែបនេះ ..!» ជុងហ្គុកនិយាយផង ទាញអ្វីម្យ៉ាងពីថតទូ ..
« នេះជាស្អី ?» ថេយ៍យ៉ុងដែលទទួលបានការស្លៀកពាក់យ៉ាងរៀបរយហើយងើបចុះមកដើរទៅជិតជុងហ្គុក
« ជាអ្វីដែលធ្វើអោយបងមើលទៅដូចមនុស្សស្រីចឹង ! » ជុងហ្គុកថាហើយក៍ដូចមានឪបករណ៍អ្វីម្យ៉ាងមកបិតនិងបំពង់ករគេ ហើយមានស្បែកក្លែងក្លាយមកបិទបាំងពីលើ
« អាហេម ... មើលបែបនេះ ច្រណែនសម្រស់ប្តីមែនទេ ?» ជុងហ្គុកដែលប្រែសម្លេងហើយក៍សួរទៅអ្នកដែរសម្លឹងមើលឡើងភ្លឹក ..
« ឆ្កួត ! អ្នកណាច្រណែននោះ ! មនុស្សស្អី ប្រុស មិនប្រុស ស្រីមិនស្រី !» ថេយ៍យ៉ុងថាហើយក៍ដើរទៅមាត់បង្អួច លើកទីមួយដែលគេមានសម្ពន័ភាពជ្រាលជ្រៅហើយជាលើកទីមួយដែលនៅក្នុងបន្ទប់ក្នុងផ្ទះធំ
« តែមនុស្សម្នាក់នេះជា ប្តីអូនហើយ .. ជាមនុស្សទីមួយរបស់អូន !» ពេលសម្លេងរបស់ជុងហ្គុកផ្លាស់ប្តូរធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងអស់សំណើចនិងគេខ្លាំង
« មើលរូបរាងខ្លួនឯងទៅមើល! ចង់ធ្វើជាប្តីគេផងឬ អ្នកមីងតូច !» ថេយ៍យ៉ុងនិយាយហើយក៍រុញទ្រូងដែលពាក់ប៉ុងក្លែងក្លាយនោះ ..
« បើចង់ដឹងសាកម្តងទៀតទេ?» ជូណាដឹងថា ថេយ៍យ៉ុងអៀនក៍បានចិត្តបង្អាប់លើសដើម
« អាយ៎ មនុស្សឆ្កួត !» ថេយ៍យ៉ុងបានត្រឹមអៀនងាកមុខចេញហើយក៍ទំលាក់ទឹកមុខបន្តិចពេលនឹកដល់សម្ពន័ភាពរបស់ពួកគេ
« តើ បងចង់ធ្វើយ៉ាងមិច ? ពួកយើងមិនអាចនោះទេ !» ថេយ៍យ៉ុងស្រាប់តែស្រក់ទឹកភ្នែកហើយជូណាក៍លូកដៃមកជូតទឹកភ្នែកអោយ ..
« ក្មេងល្ងង់ .. យ៉ាងណាបងមិនអោយអូនរស់ក្នុង ត្រកូលចនដោយលំបាកទេ !» និយាយហើយជូណាក៍ទាញគីមចន់មកអោបដោយភាពកក់ក្តៅ តែគេក៍នឹកឃើញហើយដូចគ្នា ថាគួរធ្វើបែបណាល្អ ...
« តោះ .. ចាំបងជូនទៅ ផ្ទះតូចមុននិងគ្រប់គ្នា ក្រោកឡើង !» ជូណានិយាយហើយក៍គ្រារាងតូចទៅ ព្រោះសភាពនាយតូចនៅតែញ័រ ព្រោះតែរឿងដែរកើតឡើង
« បងនិយាយដូចជាគ្រប់គ្នា ត្រូវថ្នាំ ? ឬ ក៍ពិតមែន ?» ថេយ៍យ៉ុងងាកមករក ជូណាហើយគេក៍ញញឹមល្បិចឡើងមកទើបរាងតូចបានត្រឹមក្រវីក្បាលមើលទៅគេពិតជាជំនាញខាងនេះណាស់អារឿងដាក់ថ្នាំនិង ..
« ដើម្បីបងមានពេលជាប្តីអូនខ្លះ ដែរ !» ពាក្យ ហៅនោះធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងអៀនឡើងក្រហមមុខតែម្តង ...
អាហារពេលព្រឹកដ៍ល្អតែបែរជា អវត្តមានកូនប្រសារប្រុសត្រកូលចនទៅវិញ
« មិចក៍មិនឃើញថេយ៍យ៉ុង? ស៊ូហ៊ុន!» អ្នកស្រីចនសួររកថេយ៍យ៉ុងដែលធម្មតាគេមិនមែនបែបនេះឡើយ
« គឺ ថេយ៍យ៉ុងមិនស្រួលខ្លួន ! គេសុំសំរាក !» ពាក្យរបស់ស៊ូហ៊ុនធម្មតាទេ តែបែរជាជូណាដែល ញញឹម ក្រវីក្បាល
« មានអីមែនទេអ្នកមីង !» ស៊ូហឺ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលហ៊ាននិយយទៅរក ជូណាទោះដឹងថា នារីនេះកំណាចយ៉ាងណាក៍ដោយ ..
« ថី យើងសើចក៍មិនបាន ? នេះក្នុងផ្ទះនេះហាមមិនអោយសើចទៀត ?» ជូណាសម្លក់ក្មួយប្រុសដែលសុភាពស្លូតបើអ្នកផ្សេងអាចខ្លាចនិងពាក្យនេះតែស៊ូហឺបានត្រឹមសើចតបទៅវិញ ...
« មានឯណាអ្នកមីង !»
ដោយសារថេយ៍យ៉ុងមិនបានមកទើប កន្លែងនោះចំហរចោលដោយកន្លែងបន្ទាប់ជាកន្លែងដែរ ហាណាអង្គុយ ពីមុខ ស៊ូហឺ
« នេះញាុំអាហាររួច ចាំខ្ញុំទៅបងប្រុស ! ពីដើមឡើយគាត់ជាមនុស្សរឹងមាំណាស់ តែមិចក៍ឈឺភ្លាមៗបែបនេះ ?» គីម លីនិយាយហើយក៍ញញឹមស្រស់ដាក់គ្រប់គ្នា តែអ្នកណាទៅដឹងថា ក្រោមតុអាហារដ៍វែងនេះកំពុងមានជើងនារី ដែលសម្តែងជាសុភាពរាបសារនោះកំពុងតែអូសលើជើងរបស់បងថ្លៃ របស់ខ្លួន
( ហឹស អោយដៃគ្នាមិនលើកលែងតុអាហារ ! ចាំយើងធ្វើអោយពួកឯងសមបំណង !) រឿងអីដែលថាជូណាដែលអង្គុយកន្លែងនិងមិនដឹងថាមានរឿងអ្វីនោះហើយគេក៍កំពុងញញឹមសមចិត្តដែលរឿងខ្លះមិនបាច់រៀបផែនការក៍វានិងអាចកើតឡើងដែរ ...
បន្ទប់ថេយ៍យ៉ុង..
រាងតូចកំពុងលង់លក់ព្រោះភាពអស់កំលាំងនិងល្ហិតល្ហៃដោយមិនដឹងថា គីម លីបានចូលមកខាងក្នុងទេ ..
« នេះឯង ... ហឹស , ល្អបើឈឺជិតងាប់ក៍ល្អ !» ហាណាមើលឃើញស្នាមស្នេហ៍ដែលជុងហ្គុកបន្សល់ទុកតែក្នុងចិត្តនាងក៍គិតថាជាស្នាមដែលហ្វឹងឡៃជាអ្នកបន្សល់ទុកនោះទេ ...
« យើងគ្មានថ្ងៃអោយឯងមានជីវិតដ៍ល្អជាងយើងទេ ថេយ៍យ៉ុង... មិនថា ឯងជាបងយើង ឬ មិនមែនតែ ការពិតជា ការពិតគឺ យើងស្អប់ឯង !» ហាណានិយាយហើយក៍ដើរចេញពីបន្ទប់ និងមិនបានដឹងថា គ្រប់យ៉ាងបានលឺដោយជុងហ្គុកឡើយ ..
« តែយើងក៍មិនអោយនាងប៉ះពាល់គេបានដូចគ្នា !» ជូណាមើលអាយផេតរបស់ខ្លួនពីបន្ទប់ធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន. ហើយក៍ហៅ ឌីលែនអោយមកជួប
«ចៅហ្វាយមានការអីមែនទេ ?» ឌីលែន
« យើងនិង នាំ បងប្រុសទៅមើលការងារនៅជប៉ុន តែឯងត្រូវនៅទីនេះចាត់ចែងរឿងមួយអោយយើង !» ជូណាបញ្ជាការគ្រប់យ៉ាងហើយក៍រៀបចំល្បិចដែលគេកំពុងចង់ធ្វើ
« កុំបារម្ភ នាងក្មេងតូច យើងនិងជួយនាងអោយបានហ្វឹងឡៃយ៉ាងលឿន !» ជូណា បង្វិលប៊ិចរបស់ខ្លួនដោយអារម្មណ៍រំភើបនិងគ្រប់យ៉ាង ...
តឹង ...
សារមួយពី លោកអាគីរ៉ា បានលោតចូលមកហើយស្នាមញញឹមឃោឃៅកាន់តែបង្ហាញអោយឃើញ
« ទីបំផុតយើងក៍ក្តោបក្តាប់គ្រប់យ៉ាងបាន !» ជូណា ..
ឃ្លាំងទុកចោល ..
រាងកាយរបស់មនុស្សប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងចង់ព្យួរឡើងជាមួយនិងស្នាមឈាមដែលបណ្តាលមកពីការវាយធ្វើទារុណកម្មអស់ជាច្រើនម៉ោង ..
« នេះជាទោសដែលឯងហ៊ានប៉ះពាល់ចៅហ្វាយយើង !» ឌីលែនជាអ្នកទទួលបញ្ជាអោយមកចាត់ការ ប៉ៃជីង ហើយគេក៍មិនពេញចិត្តដូចគ្នា ដែលមានមនុស្សថ្លើមធំហ៊ានធ្វើអោយចៅហ្វាយគេខឹងឡើងដោយមិននិយាយស្តីអ្វី ..
« ពួកឯង ... យើងនិងប្តឹងប៉ូលីស ! វាមិនមែនស្រី ! វា ជាប្រុស !» ប៉ៃជីង អាចដឹងតាំងពីពេលនោះមកម្លេសតែគេក៍មិននឹកស្មានថា. ជូណាហ៊ានអោយមនុស្សមកចាត់ការគេដូចគ្នា
« ឯងគិតថា ឯងនិងមានជីវិតរត់ចេញទៅ ?» ឌីលែនបានយករបស់ធ្វើទារុណកម្មជាច្រើនចេញមក មានទាំង ដែកដែលកំពុងដុតភ្លើងក្តៅៗ និង រណា អា៎. ..
« ពួកឯងជាអ្វី ... ពួកឯងជាអ្នកណា៎ !» ទោះជាម៉ាហ្វៀ ក៍ប៉ៃជីង មិនធ្លាប់គិតថានិងមានអ្នកធ្វើទារុណកម្ម អ្នកណាដល់ថ្នាក់នេះដែរ
« អ្នកណា ហ៊ានប្រឆាំងនិង យាគូសា .. ឯងគិតថា និងរស់នៅដោយស្រួលឬអត់ ? » ឌីលែននិយាយហើយក៍ចាប់ធ្វើទារុណកម្មលើ ប៉ៃជីងឡើងចាស់ដៃ ..ដោយដៃម្ខាងរបស់ប៉ៃជីងគឺត្រូវក(ាត់)ម្រាម ទាំងអស់ និងតាមដោយ សម្លេងស្រែកឈឺចាប់ព្រោះជើងរបស់គេត្រូវរណា កំពុង អារ.. ជាកំណាត់ៗ ក្រោមថ្វីដៃកូនចៅ យាគូសាជាច្រើននាក់
ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ .. នេះក៍ជិតចូលជា ១ ខែ ដែលថេយ៍យ៉ុងមានឈ្មោះជាប្រពន្ធ ស៊ូហ៊ុនតែរាងកាយបែរជារបស់ អ្នកមាននាមអ្នកមីង ... សំលេងសាច់ប៉ះគ្នា របស់គូស្នេហ៍ទាំងពីរលឺពេញបន្ទប់ ដែលមិនមានអ្នកក្រៅណាអាចលឺបាន ..
«អឹស~អ្អា៎~~ជុងហ្គុកអាស៎...លោកប្តី ស្រៀវណាស៎ »ព្រោះតែភាពស្រៀវស្រើបធ្វើអោយរាងតូច ថ្ងូរចេញដោយមិនដឹងអី ហើយ នៅខំ ប្រឹងទប់ គ្រែ ពេល ដែលរាងក្រាស់សំរុកខ្លាំងៗ ឡើង កប់ រហូត រាងតូច សឹង មិនអាចទប់ទល់ រាល់ភាពរោលរាល ដែល គេ បាន អោយ មកខ្លួន
«ហឺម ..បាទ! ប្រពន្ធ ...អាស៎..សឺត ស្រួលទេ ?»ទោះជាសម្លេងជាស្រីពិតមែនតែវាមិនខុសប្លែក អ្វីដែលពួកគេដឹងពីផ្តល់ក្តីសុខអោយគ្នា ... គេគ្រាន់តែដឹងថា វាកាន់តែរោលរាលស្រើបស្រាល...
« អឹស... តិចៗ .. អឺស ! » ថ្ងៃនេះស៊ូហ៊ុនមិនបានមកផ្ទះព្រោះអ្នកស្រីចនអោយគេទៅពិធីសប្បុរសធម៍នៅសៀងហៃជាមួយ តែអ្វីក៍ស្មើរនិងាងកាយមនុស្សស្រីដែលការពិតជាប្រុសកំពុងតែធ្វើចលនាជាមួយគេនោះទេ .. នាំអោយអ្នកដែលមើលមកទាំងញើសជោគខ្លួនញញឹមពេញចិត្ត ទើបថើបដោយភាពខ្លាំងក្លា៎ និង ព្រៃផ្សៃ តែក៍អាចអោយរាងតូចធ្លាក់ក្នុងរង្វង់តណ្ហា តបស្នងគេយ៉ាងល្អ
« ផ្អែមណាស់ .. ហឹម !» បបូរមាត់ តូចត្រូវខាំទាញច្បូតដោយបបូរមាត់ក្រាស់និង តាមដោយកាយវិការថ្នាក់ថ្នមម្តងទៀត
« អាស៎ ខ្លាំងជាងនិងតិចមក .. អូនជិតចេញហើយ !» រាងតូចនិយាយដោយអារម្មណ៍ហោះហើរធ្វើអោយអ្នកដែលសម្រុកមិនឈប់ ញញឹមមានល្បិច ..
«ក៍បាន . តែថាយប់នេះត្រូវកំដរបងអោយពេញមួយយប់សិន !» ជុងហ្គុកថាហើយក៍បន្ត ធ្វើ កាយលំហាត់រហូតដល់គោលដៅនិងដកដង្ហើមទាំងលំបាកទាំហមាន ថេយ៍យ៉ុងនៅកៀកកិតរាងកាយសម្លេងក្រលួចលាន់លឺនោះ ទោះយ៉ាងណាទីនេះជាផ្ទះតូចមិនមែនផ្ទះធំដែលសាងបន្ទប់ដោយទប់សំម្លេងទើបបង្ករសម្លេងដល់ បន្ទប់ជិតនិងហើយក៍គ្មានអ្នកណាក្រៅពីហាណា ...
( ហឹស.. ឃើញមឹសៗ ចឹងទេការពិតជាប្រុសកំដរអោយ ស្រីកញ្រ្ជោង ជូណាសោះ !) ហាណាមិនអាចដឹងពីសម្ពន័ភាពរបស់របស់ជុងហ្គុកក៍ទើបគិតតាមមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលថា ជូណាគឺជាស្រី ..
ព្រឹកព្រលឹម ...
រាងកាយមនុស្ស កំពុងចាកចេញពីបន្ទប់ម្ចាស់ផ្ទះតូចតែក៍ឃើញថាមានអហនកណាកំពុងតែអង្គុយលើសាឡុងរង់ចាំរួចជាស្រេច ...
« មិនធ្លាប់ដឹងថា .. អ្នកមីងនិងក្មួយប្រសារប្រុស ដែលជប្រពន្ធគេមានសម្ពន័ភាពជ្រាលជ្រៅជាមួយគ្នាសោះ ! » ហាណា
