មន្ទីពេទ្យ ..
« មិនពិត ... មិនពិតទេ !កូនខ្ញុំនៅ.. គេនៅមែនទេ ?» ហាណា បាត់បង់កូនក្នុងផ្ទៃទោះជាផ្ទៃមុខគេមិនអីពិតមែន តែសាងការឈឺចាប់មិនស្ទើរទាំងទារកមានអាយុចាស់ផ្ទៃទៅហើយ ...
« ហេតុអីបានភ្លើងឆេះទីនោះ !» ស៊ូហ៊ុនប្រើទឹកមុខកំហឹងមកដាក់ហាណាដែលយំមិនឈប់ បន្ទាប់ពី សង្រ្គោះបន្ទាន់ ឪពុកនាយក៍តេ មកប្រាប់ថា ពន្លត់ភ្លើងផ្ទះតូចរួចរាល់ហើយ តែអ្វីក៍មនសំខា់ស្មើរនិង ហាណាបាត់បង់កូនក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដូចជាថេយ៍យ៉ុងចឹង
« មានគេ.. មានគេចូលមកក្នុងផ្ទះតូចហើយធ្វើបាបអូន !» ហាណា ប្រាប់គ្រប់យ៉ាងថាមនុស្សម្នាក់នោះពាក់ឈុតខ្មៅមើលមិនស្គាល់មុខទាល់តែសោះតែថាដឹងជាមនុស្សប្រុស
« មិនអាចទេដែលមានមនុស្សខាងក្រៅចូលមកក្នុងភូមិគ្រិះចនបាននោះ !» ជុងហ្គុកបើកទ្វារមកភ្លាមក៍លឺអ្វីដែលហាណានិយាយមិនខុសពីថេយ៍យ៉ុងដែលតែងខ្លួនស្អាតមិនដូចមុន.. កំពុងឈរជិតជុងហ្គុក
« អ្នកណា? មិនអាចទេព្រោះខ្ញុំនៅទីនោះក៍មិនដែរឃើញមនុស្សចម្លែក !» មាត់និយាយបែបនោះតែពេលសម្លឹងមើលទៅហាណាដែលសម្លឹងមកខ្លួន
« ឯងចេញទៅ ... ឯងមកចំអកយើងមែនទេ !» ហាណាទាំងដេញនិងយករបស់របរគប់លើថេយ៍យ៉ុងតែគេមិនគេចនិងរត់ទៅអោបហាណា
« ហាណា ... បងយល់ចិត្តឯង.. បងក៍ធ្លាប់ជួបរឿងបែបនេះ !» នាយតូចនិយាយហើយក៍ស្រក់ទឹកភ្នែកធ្វើអោយហាណាបង្អន់កិរិយាបន្តិច តែពាក្យបន្ទាប់ដូចជាគ្រប់យ៉ាងត្រូវជាប់គាំងនៅមួយកន្លែង ..
« យើងបញ្ចូនកូនឯងអោយកំដរកូនរបស់យើងហើយ !»
ជាច្រើនថ្ងៃបន្ទាប់
ភូមិគ្រិះចន
កាមេរ៉ាសុវត្ថិភាពត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ទាំងអស់ ..គ្មានអ្នកណាអាចដឹងឡើយថាមានរឿងអ្វីនៅយប់នោះ
« ប៉ាម៉ាក់ បងជីងត្រូវតែ ជឿខ្ញុំ .. គឺ វា វាជាអ្នកធ្វើរឿងទាំងនេះ !» ហាណា បាននិយាយរឿងទាំងអស់ប្រាប់ទៅហានសា និងឪពុកម្តាយតែគ្រប់គ្នា ហាក់មិនចង់ជឿ ព្រោះតែហាណាជាកូនសំណព្វទើបពាក្យទាំងនេះអាចគ្របដណ្តប់បាន
« បងឃើញទេ ... វា មកវិញដើម្បីបំផ្លាញយើង !» អ្នកស្រីគីម អោបកូនស្រីហើយងាកមកថាអោយលោកគីម តែជួនជា ថេយ៍យ៉ុងដើរចូលមកល្មម
« លោកប៉ា !» ថេយ៍យ៉ុងកាន់ចានផ្លែឈើមករកហាណាហើយដាក់លើតុនិងដើរចេញទៅវិញដោយមិននិយាយអ្វីទេ..
( មើលទៅថេយ៍យ៉ុងមិនគួរដូចជាហាណានិយាយទេ ) លោកគីមតាមមើលថេយ៍យ៉ុងចេញទៅហើយងាកមកមើលកូនស្រីដែលតាមសម្លក់គេជាប់...
« វាមាយាពុតត្បុត !» ហាណា មិនចង់ស្រែកឡូឡាជាងនេះទេ តែខឹងចិត្តដែលចាញ់ប្រៀបព្រោះតែពាក្យគំរាមរបស់ជុងហ្គុក...
បន្ទប់ធ្វើការ ..
« ចៅហ្វាយ ! » ឌីលែននិង ឈីស៊ុង កាន់ឯកសារភាគហ៊ុនមកអោយ ជុងហ្គុកដែលអង្គុយញញឹមម្នាក់ឯង ..
« ឯងគិតថា ថេយ៍យ៉ុងយ៉ាងមិចដែរ ?» ជុងហ្គុកស្រាប់តែសួរទៅឌីលែន ធ្វើអោយពួកគេ ងាកមើលមុខគ្នា
« ចៅហ្វាយមានន័យថាយ៉ាងមិច ?» ឈីស៊ុងសួរទៅជុងហ្គុកពេលឃើញគេញញឹមចម្លែក
« យើងចង់ដឹងពីគំនិតពួកឯង !» ជុងហ្គុកបញ្ជាក់ម្តងទៀតហើយមើលទៅកូនចៅជំនិត
« គឺដូចចៅហ្វាយចឹង!» ឌីលែនឆ្លើយយ៉ាងធម្មតាធ្វើអោយ ឈីស៊ុងចំហរមាត់ធ្លុង តែជុងហ្គុកបែរជាអស់សំណើច
« ចឹងឬ ? គេរៀនបានច្រើនពីយើងណាស់ ... ប្រពន្ធកំពូលស្លូតរបស់ ចនជុងហ្គុក.. ពិតជាគួរអោយស្រលាញ់មែន !» ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៍អស់សំណើចលើសដើមតែទាំងឌីលែននិង ឈីស៊ុងបានត្រឹមក្រវីក្បាល ហួសចិត្តរាងៗខ្លួន
( ដុតផ្ទះ.. វាយគេ ប្រើល្បិចទន់ជ្រាយរំដោះខ្លួន និងហើយគឺដូចចៅហ្វាយតែម្តង ) ឌីលែន
( កំពូលស្លូត .. ឬ កំពូលល្បិចក៍មិនដឹងទេនេះ !) ឈីស៊ុង
« នេះនៅជុំគ្នាតែម្តង !» ថេយ៍យ៉ុងដើរចូលមកហើយអង្គុយលើសាឡុងញញឹមដាក់កូនចៅ ដែលគេដឹងថា ពួកគេកំពុងនិយាយអ្វី ..
« ចៅហ្វាយ បើអស់ការហើយ ខ្ញុំសុំទៅហើយ !» ឌីលែន
« កុំអាល ... ខ្ញុំចង់អោយពួកបង ហៅ ធានយូ មកប្រទេសកូរ៉េ ខ្ញុំចង់អោយគេធ្វើរឿងមួយ !» ថេយ៍យ៉ុងញញឹមដាក់ ពួកគេម្តងទៀត ដែលជាស្នាមញញឹមដូចនិងជុងហ្គុកខ្លាំងណាស់
« មានអីមែនទេ ចៅហ្វាយតូច ?» ឈីស៊ុងសួរទៅថេយ៍យ៉ុងដែល ធានយូ ជាមនុស្សជំនិតរបស់លោកអាគីរា ហើយតើចង់អោយគេមកប្រទេសកូរ៉េធ្វើអី ?
« ខ្ញុំមានការងារអោយគេជួយ !» ថេយ៍យ៉ុង..
ក្រុមហ៊ុន ចន
ស៊ូហ៊ុនមិនមានអារម្មណ៍ធ្វើអ្វីទាំងអស់ តាំងពីហាណារលូតកូន តែអ្វីដែលគេនៅដឹតដាមអារម្មណ៍នោះគឺ សកម្មភាពស្និតស្នាលរបស់ថេយ៍យ៉ុងនិងជុងហ្គុកហេតុអ្វីក៍កាលពួកគេជាប្តីប្រពន្ធ នាយតូចមិនដែរបង្ហាញកាយវិការបែបនេះសូម្បីម្តង
« លោក! តើលោកមានមតិអីទេ ?» អ្នកចាត់ការយកឯកសារមកអោយនាយសុីញ៉េតែ ស៊ូហ៊ុនហាក់មិនសូវចាប់អារម្មណ៍សោះ
« អរ មិនអីទេ ចាំយើងសុីញ៉េអនុម័តអោយ !» និយាយចប់រាល់ឯកសារដែលនាយមិនបានពិនិត្យមើលព្រោះមានទំនុកចិត្តរួចទើប អនុម័តគ្រប់ទាំងអស់តែម្តង ...
ដេហ្គូ..
« យើងនិងនាំឯងទៅសេអ៊ូលនៅ ខែ ក្រោយ !» លោកស្រីចនត្រលប់មកវិញជាមួយស្នាមញញឹមចម្លែក ដែលមិនមានអ្នកណាអាចស្មានចិត្តដឹងទាល់តែសោះ ...
« ចុះអ្នកម៉ាក់ធំ.. ចង់អោយខ្ញុំរៀបខ្លួនយ៉ាងមិច ?» ជូណា
« ក៍តាមដូចដែរម៉ាក់ប្រាប់ឯងចឹង ... ឯងទើបជាអ្នកនាងទី២ ត្រកូលចន!» លោកស្រីចន
ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ នៅត្រកូលចនមិនសូវមានការនិយាយអ្វីឡើយតែជាពិសេស ហាណាដែលមិននិយាយរកអ្នកណាទាំងអស់ ...
« នេះបងទៅណា!» ហាណាស្រែកអោយស៊ូហ៊ុនដែលមិននៅផ្ទះទាល់តែសោះ
« បងទៅក្រៅ អូនគេងមុនទៅ.. បងទៅក្រៅជួបមិត្តបង !» ស៊ូហ៊ុន
« ជួបមិត្ត ថ្ងៃណាក៍ជួបមិត្ត ... នេះមិត្តបង ជាមិត្តលើគ្រែមែនទេ!» ហាណា ស្រែកអោយស៊ូហ៊ុនព្រោះគិតថា ស៊ូហ៊ុនមានស្រីនៅខាងក្រៅ
« អូននិយាយស្អី ! បងមិនចង់និយាយជាមួយអូនទេ !» ស៊ូហ៊ុននិយាយហើយក៍ដើរចេញទៅ ជួនជួបជាមួយ ជុងហ្គុកដែលបីថេយ៍យ៉ុងចូលមកក្នុងផ្ទះល្មម
« ពូតូច !» ស៊ូហ៊ុនមើលថេយ៍យ៉ុងដែលគេងលក់យ៉ាងស្រួលក្នុងរង្វង់ដៃអ្នកកំលោះ ដែលមាននាមជាចាស់ទុំ មើលទៅពួកគេមានក្តីសុខ ក្នុងពេលដែលនាយបាត់បងប្រពន្ធ និងកូនដល់២ដង
« ឯងទៅណា !» ជុងហ្គុកសួរហើយ ក៍មើលទៅថេយ៍យ៉ុងកម្រើកបន្តិច ហើយលើកដៃអោបករគេយ៉ាងជាប់ ..
« ជុងហ្គុកអូនងងុយណាស់ ..! » ថេយ៍យ៉ុងនិយាយតិចៗ ហើយ សំងំ គេង ដោយមិនបានដឹងថា មានស៊ូហ៊ុនកំពុងឈរមើល ដោយអារម្មណ៍ហេលហាល
« ចាំបងនាំអូនទៅគេង ! » ជុងហ្គុក
« នេះពួកពូ មកពីណា ?» ស៊ូហ៊ុន
« គឺ ពូនាំថេយ៍យ៉ុងដើរលេង .. គេអស់កំលាំងក៍លក់ទៅ. ចឹងពូទៅបន្ទប់ហើយ !» ជុងហ្គុកនិយាយយ៉ាងស្រួល ហើយក៍បីរាងតូចឡើងទៅជាន់លើ ដោយមានស៊ូហ៊ុនតាមមើលពេលលឺសំលេងឆ្លើយឆ្លងគ្នាពី អ្នកទាំងពីរ
« ការពិតគេជារបស់ខ្ញុំទេ !» ស៊ូហ៊ុន...
« ថេយ៍យ៉ុង, យើងនិងធ្វើអោយរលាយគ្មានថ្ងៃបានរស់ម្តងទៀតទេ !» ថាអីតែ ស៊ូហ៊ុនសូម្បី ហាណាក៍ឃើញគ្រប់យ៉ាង រិតតែមានកំហឹងពេលដែលដឹងថា ស៊ូហ៊ុនក៍នៅសោកស្តាយ ថេយ៍យ៉ុង..
បន្ទប់Taekook
ជុងហ្គុកបានដាក់រាងតូចលើគ្រែថ្នមៗ និងដើរទៅយក កន្សែងត្រជាក់មកជូតមុខអោយ
« គេងលក់ស្រួលណាស់កូនទន្សាយ !» ជុងហ្គុក
« ជុងហ្គុក? » ថេយ៍យ៉ុងភ្ញាក់ឡើងក៍ទាញកររាងក្រាស់មកអោបនិងថើប ..
« យ៉ាងមិច ? អូនរងាមែនទេ?» ជុងហ្គុកទាញភួយមកដណ្តប់លើពួកគេ
« រងា .. បងអោបអូនតិចមក !» ថេយ៍យ៉ុងត្រសុលខ្លួនទៅជិតរាងក្រាស់សុំភាពកក់ក្តៅដែលសាុំទម្លាប់ ..
«មិនស្រួលខ្លួនមែនទេ ? បានជាញុិកញក់បែបនេះ !» ទោះជាមាត់ថាអោយតែនៅអោបរាងតូចយ៉ាងណែនដដែរ ទម្រង់មុខស្អាតនេះ មិនផ្លាស់ប្តូរលើកលែងតែសភាពខាងក្នុងរបស់គេដែរប្រែប្រួល ...
២ខែមុន
ជុងហ្គុកបានត្រលប់មកប្រទេសជប៉ុនវិញបន្ទាប់ពី ទៅប្រទេសកូរ៉េមើលការងារ មួយរយះ តែអ្វីដែលនឹកស្មានមិនដល់គឺ ពេលបើទ្វារបន្ទប់គេងបែរជាឃើញ ប្រពន្ធនៅក្នុងឈុតអៀមអ្នកបម្រើទៅវិញ ..
« នេះអូនធ្វើអី ?» គេមិនដឹងថាត្រូវអស់សំណើចឬ ហួសចិត្តដែលថេយ៍យ៉ុងយកខ្សែមកចងដៃខ្លួនឯងដូចជាថាអោយគេដាក់ទោសអ្វីមួយ
« អូន សុំទោស !» ទឹកភ្នែកជាច្រើនដំណក់ធ្លាក់ចុះមក .. តែអ្វីក៍មិនស្មើរនិង ហេតុផលដែលថេយ៍យ៉ុងកំពុងនិយាយដែរ
« មានមនុស្ស ចង់ធ្វើបាបអូននៅឯផ្សារ !ពេលអូនទៅទិញអីវ៉ាន់ទុកទទួលបង» ថេយ៍យ៉ុង
« ហា៎ ថាមិច ? តើអូនមានអីទេ ?» ជុងហ្គុកស្ទុះទៅរកនិងស្រាយចំណងដៃនាយតូចភ្លាមតែគេក្រវីក្បាល
« អូនខុសសន្យានិងបងថាមិនបង្ករឿងតែ .. ពួកគេចង់ធ្វើបាបអូន ទើបអូន....!» និយាយបានពិននិង ថេយ៍យ៉ុងកាន់តែយំធ្វើអោយជុងហ្គុកភ័យលើសដើម
« ពួកវាជាអ្នកណា ? ហើយមានរឿងអីប្រាប់បងមក ! » ជុងហ្គុកភ័យជាខ្លាំងព្រោះថេយ៍យ៉ុងនៅទន់ខ្សោយទោះលោកអាគីរ៉ា បាននិយាយថា នាយតូចរឹងមាំខ្លាំងក៍ដោយ
« ជាចោរធម្មតា !» ថេយ៍យ៉ុងតប ទាំងអណ្តើកអណ្តក
« ចុះប៉ុន្មាននាក់ ហលយពួកវាមានប៉ះពាល់អីអូនទេ ?» ជុងហ្គុក
« អត់ទេ.. តែថា អូនធ្វើអោយពួកគេ បាក់ដៃ២ នាក់ និង ជើងដែរ !» ចប់សម្តីនោះ ថេយ៍យ៉ុងទៅជាយំហ៊ូភ្លាមខុសពីជុងហ្គុកដែលគាំងនិងអ្វីកំពុងលឺ !
« .......»ជុងហ្គុកមិនដឹងនិយាយអ្វីបានតែគាំង ...
« បងខឹងអូនមែនទេ ? អូនសុំទោស .. អូនគ្មានចេតនាទេ !» ថេយ៍យ៉ុងយំសស្រាក់ដាក់នាយក្រាស់ដែលនៅនិងថ្កល់ ព្រោះហួសចិត្តទៅវិញ
« ពុទ្ធោអូនសម្លាញ់ ! នេះអូនការពារខ្លួនតើ !» ជុងហ្គុកទាញថេយ៍យ៉ុងមកអោបលួងលោម ទោះលោកអាគីរ៉ា បង្រៀនវិជ្ជាការពារខ្លួនអោយរាងតូច តែគេហាមដែរថាកុំអោយរាងតូចទៅធ្វើអ្វីអោយសោះហើយនេះជាលើកដំបូងទើបគេនៅភ័យបែបនេះ
« តែអូនធ្វើអោយពួកវា បាក់ករ ២ កង់ដូចគ្នា !» ម្តងនេះជុងហ្គុកទៅជាលេបទឹកមាត់ផ្សាំបំពង់ករព្រោះតែគ្រាន់លើកដំបូងសោះថេយ៍យ៉ុងធ្វើអោយមនុស្សអាក្រក់មានវាសនាកម្មបែបនេះទៅហើយ
« អត់អីទេអូនសម្លាញ់ ... វាជាការ.. កាពារខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ! ហើយចុះឈុតនេះ ? មិចក៍អូនពាក់វា ?» ព្រោះរវល់ភ័យនិងភរិយាកំពូលទន់ភ្លន់នេះទើប ចាប់អារម្មណ៍ថា ឈុតអៀមនេះដូចជាប្លែក.. ព្រោះសុិចសុី សឹងតែធ្វើអោយអារម្មណ៍របស់រាងក្រាស់ ហេលហាលពេញនិង ..
« គឺ ទុកលួងបង !» ទោះទឹកភ្នែកនៅតែដក់ តែម្រាមស្រឡូនដែលកំពុងអូសកាត់ដើមទ្រូងមាំ ប្រលេះលេវអាវ ម្តងមួយ ម្តងមួយ និង ផ្ទៃមុខរលោងមកជិតរាងក្រាស់
« គីម ... ថេយ៍យ៉ុង!» ជុងហ្គុកមិនដែលឃើញប្រពន្ធក្លាយជាបែបនេះទើបគេងើបចេញ ហើយ យក ដៃស្ទាបថ្ងាស រាងតូច
« អូនមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ ?» ជុងហ្គុកនៅតែបារម្ភ តែកាយវិការមិនរំភើបញាប់ញ័រនោះធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងគិតដូចពាក្យគេនិយាយពិតមែន
« នេះបងមានស្រីមែនទេ ?» នៅសុខសុខ ថេយ៍យ៉ុងក៍ប្តូរប្រធានបទ ធ្វើអោយជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើម ថា មានរឿងអ្វីទៅណាឯណោះទៀតហើយ !
« ស្រី ? ស្រីឯណា ? » ជុងហ្គុកមើល មុខ ថេយ៍យ៉ុងដែលចុះពីគ្រែ និងឈរមលកមុខគេ
« បងមានស្រីមែនទេ ? ប្រាប់មក ថាជាអ្នកណា ? បងទៅវិញ ម្តងៗ រាប់អាទិត្យ .. មកវិញក៍មិនរវល់និងអូនទៀត !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកយំ និង វាយលើ ដើមទ្រូងរាងមាំ ធ្វើអោយជុងហ្គុកអស់សំណើច ដែលថេយ៍យ៉ុងគិតអីតែឯង និងប្រច័ណ្ន បែបនេះ !
« ហាហា ! បានហើយអូនសម្លាញ់ នេះកើតអីហឹម ? មើលនេះយំ ឡើងហើមភ្នែកហើយកូនទន្សាយ មិចក៍កិតតែឯងចឹង !» ជុងហ្គុកនិយាយទាំងអស់សំណើចនិងទាញថេយ៍យ៉ុងដែលង៉ក់ងរ មកអោប ហើយយោលតិចៗ
« អូនលឺ .. មេដោះថា ប្តីនៅឆ្ងាយច្រើនមានស្រី ! » ថេយ៍យ៉ុងប្រាប់ហេតុផល ធ្វើអោយជុងហ្គុកលើកចិញ្ចើម ឆ្ងល់
« ចឹង ?... ( ព្រូស )» ត្រឹមមួយពាក្យ ជុងហ្គុកក៍ត្រូវផ្ងារក្រោយពេល ថេយ៍យ៉ុងច្រានគេមួយទំហឹងទៅលើពូក និង ដោះអៀម ឈុតនោះចេញធ្វើអោយរាងកាយអាក្រាតបង្ហាញពេញស្រស់ៗ
« អូនមិនព្រម ... បងជាប្តីរបស់អូនតែម្នាក់ !» ថេយ៍យ៉ុងវារទៅលើគ្រែ តិចៗ ធ្វើអោយជុងហ្គុកសឹងតែបោកក្បាលអោយងាប់ ពេលដែល នាយតូចមានចរឹកបែបនេះគេទាំងស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នម ធ្វើដំណើរឆ្លងប្រទេសមកជួបរាល់សប្តាហ៍បែរជាគិតថាគេមានស្រីទៅរួច
« ចុះអូនចង់អោយបងធ្វើយ៉ាងមិច ? បើអូនមិនទាន់មានសុខភាពល្អនៅឡើយ!» សម្តីឆរ ហាក់ចង់ថាព្រោះនាយតូចនៅជាមួយគេមិនបានទើបគេទៅរកស្រីជំនួសតែកំពុងគិត ក៍មិនទាន់ដឹងថា នាយតូចដៃរហ័ស និងរៀនគ្រប់យ៉ាងពីណា៎ ខ្សែរក្រវាត់ត្រូវ ទាញចេញ រូតខោក៍របូត ធ្វើអោយបង្ហាញកូនប្រុសដែលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនតាំងពីថេយ៍យ៉ុងបង្ហាញរាងស្រឡូនមកម្លេះ
« អូនរឹងមាំហើយ ... !» ថេយ៍យ៉ុងមិននិយាយតែមាត់ទេ តែនៅប្រើ ដៃស្រឡូនទាញយកភាពរឹងមាំរបស់រាងក្រាស់ បង្ហាញចេញមក
( ធំមេស ..! ងាប់មិនខានទេយើង ) ទោះជាចង់ដកថយក៍មិនកើតទើបរាងតូចបានត្រឹមលេបទឹកមាត់ផ្សើមករ ជុងហ្គុករឃើញកាយវិការអឹមអៀននេះក៍ចង់ឆរ លេង
« បានហើយ... កុំអី អូនសម្រាកទៅ !» រាងក្រាស់ចង់ងើបក៍មិនកើតពេលកូនតូចកំពុងត្រូវ ម្រាមស្រឡូនកាន់ឡើងពេញដៃ ថែមទាំងសាប់តិចៗ ធ្វើអោយគេចង់ថ្ងូរចេញទៅហើយ ជាពិសេសពេលថេយ៍យ៉ុងមិននិយាយអ្វីតែ បែរជាលានអណ្តាតមកលិតលើភាពរឹងមាំនោះ ..
« អូនសម្លាញ់ អាស៎ ស្រៀវណាស់ !» ពេលឃើញជុងហ្គុកធ្លាក់ ក្នុងអន្លង់របស់ខ្លួនគេក៍បានចិត្តហើយកាន់តែព្រហើន.. តែអ្នកណា ថាជុងហ្គុកជាបុរសមុខងាប់មិនគិតចង់ធ្វើរឿងបែបនេះ តែគេទៅវិញទេដែលរកអ្នកដែលរត់មកចូលរូងខ្លាដោយខ្លួនឯងហើយប្រហែលជាមិនងាយចប់ ហើយ ពេលនេះ ក៍គិតថា ខ្លួនបាន រកឃើញ .. រាងតូច នៅលើគ្រែនេះក្នុងកាយវិការទាក់ទាញខ្លាំងទៅវិញទេ និងភាពរោលរាលរត់ចូលមកដោយខ្លួនឯង.. គិតហើយជុងហ្គុកក៍ ងើបមកក្រលាស់ខ្លួនមកនៅលើរាងតូច ថេយ៍យ៉ុងធ្វើអោយ ភ្ញាក់មិនស្ទើរទេដែល ត្រូវ រាងក្រាស់ វាយលុកវិញ ... រាងក្រាស់ មិនបង្អន់យូរ ឆ្មក់ថើបបូរមាត់ តូចទន់ ជញ្ជក់ យ៉ាងរោលរាល ហើយ បង្អូស ចុះមកតាម កញ្ចឹងករ សរខ្ចី
« ក្រអូបណាស់» រាងក្រាស់ ឆ្លៀតសរសើរ ព្រោះតែការអង្អែល តាម ដងខ្លួនទើបដឹងថារាងតូច ម្នាក់ នេះ មានស្បែក ទន់រលោង ថែមទាំងកហរអូបជាងមុន
រាងក្រាស់បានអោនទៅ ញីញក់នៅកញ្ចឹងកសរខ្ចីរបស់រាងតូចនិងបន្សល់ស្នាមជាច្រើនមើលឃើញច្បាស់ៗហើយក៏ថើបបង្អូសចុះក្រោមនិងបន្សល់ស្នាមជាំ ស្នាមធ្មេញគ្រប់កន្លែងគ្មានសល់ហើយក៏អោនទៅប្រលែងលេងជាមួយនិងចាន់ តូចម្តង យ៉ាងជក់ចិត្ត
«អា៎...អឺសស...អាស់សស...ហា តិចឈឺ..!» រាងតូចថ្ងូរយ៉ាងក្រលួងក្តីសុខចូលពេញពោះតែម្តង តែរិតស្រាវពេល ជុងហ្គុកខាំ លើដងខ្លួននិង ផ្លែឈើរីតូច
រាងក្រាស់ បានងើបចេញពីការបឺតជញ្ជក់ផ្លែឈើរីដែលមានពណ៌ផ្កាឈូកនោះហើយក៏និយាយសរសើរពីរសជាតិរបស់វាធ្វើឲ្យរាងតូចអៀនយកដៃបាំងមុខ កាន់តែស្រៀវស្រើបពេល រាងក្រាស់ បឺតជញ្ជ ចាន់តូចក់គ្មានសំចៃ ធ្វើអោយចាន់ ហើបគូទផុតពីគ្រែ ជើងទាំងពីកៀបក្បាល រាងក្រាស់ ទប់អារម្មណ៍ ចូលឡើងចង់ប្រេះក្បាលរបស់គេទៅហើយ ទៅហើយ....ចាប់ហែកជើងរាងតូច ចេញវិញ ដើម្បីអោយ ដៃរបស់របស់គេស្រួលធ្វើការ ក្នុងល្អាងតូច និង ក៏បន្តរុលចូលរហូតដល់ទីជម្រៅ...ចាន់ ក៍ របូតសម្លេងថ្ងូរឮសូរតែ
«អ៊ឹស អស ហ៊ឹស...ស៊ឺត......ស្រួលណាស់ លោកប្តី » រាងក្រាស់ធ្វើរហូតមានទឹកអ្វីម្យ៉ាងកំពុងបាញ់ចេញមក ពេញចូលដៃ នោះ គឺជាទឹកមន្ដស្នេហ៍របស់រាងតូច ដែល ប្រកាច់រមួល ពេលដល់ចំណុចកំពូល ផ្ទួនៗ និងបន្តចេញគ្មានទីបញ្ចប់បើនាយនៅតែបន្តលេងបែបនេះរបៀបនេះទៀត។ដោយឃើញសភាពការណ៍បែបនេះ រាងក្រាស់ ដែល មាន អារម្មណ៍កំពុងតែដល់កផង ងើបឈរឡើងយកដៃត្រកងជើងនាង ដាក់លើស្មា រួចចាប់កាន់ក្បាលនាគដាក់តម្រង់មាត់រូង យកក្បាលនាគត្រដុះនៅទីនោះអោយសើមក្បាលបន្តិច ក៏បុកចូលភ្លាម រហូតលិចបាត់ដល់គល់ ធ្វើអោយរាងតូច ស្រែកទាំងភ្លាត់សម្លេង
«អូយ...អាស....លោកប្តី ឈឺណាស់ ថ្នមបន្តិចទៅ អ៊ឹស..... »ចាន់ រួចទ្រាំខាំមាត់ទប់មិនអោយចេញសម្លេងមកខ្លាំងពេក តែភាពឈឺចាប់ ដូចគេចាប់ហែកនៅតែបន្ត ហើយក៍មាន តំនក់ទឹកភ្នែកហូរតាមកន្ទុយភ្នែកដែរ ..
« មិចក៍តឹងណែនយ៉ាងនេះ ?ទោះជាធ្វើជាមួយគ្នាច្រើនដងពីមុនតែរាងតូចនៅតែតឹងណែន ធ្វើអោយជុងហ្គុករិតតែជ្រួលជ្រើមលើសដើម ពេលឃើញរាងតូច មាន ការឈឺចាប់ទើគេ ត្រាំអាវុធក្នុងនោះបន្តិច ក៏ចាប់ផ្ដើមយោគត្រគាកបោកផ្ទប់មួយៗ តែលិចកប់ៗដល់គល់ .. ព្រោះតែកំលាំងតណ្ហាឡើងដល់កំរឹតហាមឃាត់ហើយ
«អាសសសស...អឹស...ឈ...ឈប់..សិនអាាា៎~~តិ...តិចអឺស៎~~»រាងតូច
«អាស ស្រួលណាស់ របស់អូនតឹងណាស រិតបងចង់ចេញទៅហើយ សឺត អាស...»រាងក្រាស់ នៅតែបន្តអុកគ្មានសំចៃ មិនអាណិតអ្នកដែលទើបប្រើភាពក្លាហានអំបាញ់មិញសោះ
«អា៎...បា...នហើយអាស់...ឈ...ឈឺហ្អា៎...កុំ ខ្លាំងពេក»រាងតូចមិនតបអីផ្សេងទេ តែបែជាប្រាប់ឲ្យរាងក្រាស់បន្ថយ ព្រោះតែការឈឺចាប់
«ឈប់មិ...មិនបានទេ...អាសស៎...ជិតដល់ហើយទ្រ...ទ្រាំបន្តិចទៅ...អឺស៎~~»រាងក្រាស់និយាយដាច់ៗព្រោះតែការស្រើបស្រាល
«អាសសស...អឹស...~អ្ហាស៎....អឺសស...អាាា៎»តូចថ្ងូរយ៉ាងរោលរាលនិងរលាក់ខ្លួនទៅតាមកម្លាំងនៃការសម្រុករបស់រាងក្រាស់ ... ចាន់ប្រឹងខាំមាត់ ដៃចាប់ខ្ញាំកម្រាលពូក បញ្ចេញខ្យល់មក ស៊ឺត....សត..ៗៗ តាមជើងធ្មេញនិងព្យាយាម ទប់សំលេងថ្ងូទាំងវាមិនបាន ផលសោះ ចំណែករាងក្រាស់ តែសំរុកគ្មានសំចៃ ព្រោះពិតជាតឹងណែនស្រួល មិនបាន ប៉ុន្មានពួកគេ ក៍ទៅដល់ទី តែ រាងតូច ដែល មានកំហឹង ត្រូវគេធ្វើបាបទាំងដឹងថាខ្លួនកំពុងខឹងគេសោះ ក៍ ពង្រាស់ ហើយ ទាញ រាងក្រាស់ មកនៅខាងក្រោមវិញ ដោយខ្លួនគេឡើងអង្គុយពីលើវិញម្ដង។ ចាន់ ឡើងមកអង្គុយយ៉ាងស៊ប់ ចាប់ អាវុធរាងក្រាស់ ដាក់ចូលរបស់ខ្លួនម្តងទៀត រួចគេចាប់ផ្ដើមអង្រួនរែងខ្លួនចុះឡើង យោលយោគ ដៃច្រត់ទៅក្រោយ ត្រគាករឹតតែរែងខ្លាំងទៅៗ សងសឹករាងក្រាស់វិញយ៉ាងទាន់ហន់
«អាស៎អូនពិតជាអស្ចារ្យណាស់ មិនគួរថាជាមនុស្សរក្សាខ្លួនបានទេ »ជុងហ្គុកសរសើររាងតូច ទាំងរំភើបញាប់ញ័រនិង ដៃគូរដែលសាកសម..
«ត្រូវតែចឹង អូនមិនព្រមអោយបងមានស្រីណាទេ អាស.... ស្រៀវណាស់ .. ជ្រៅម្លេស តិច ស្លាប់ខ្ញុំទៅ ...សឺត អឺស ..»រាងតូច ថ្ងូរមិនដាច់សំលេងទោះបីខ្លួនចង់សងសឹក គេ អំបាញ់មិញ តែអ្នកណាទៅដឹងថាគេ ពេញចិត្ត និង កាយវិការនេះ ហើយកាន់ តែជួយចូកជួយចែវរាងតូច ថែមទៀត
«បានហើយអូនហត់...ខ្លាំងណាស់»តូចកន្រ្តាក់ខ្លួននៅលើពូកនិងដេកដង្ហក់ខ្យល់ព្រោះតែហត់ពេកហើយក៏ប្រាប់ឲ្យរាងក្រាស់ឈប់តែមើលទៅរាងក្រាស់ដូចជាមិនខ្វល់សោះឡើងព្រោះ តែពេញចិត្ត និងរាងតូច ទើបយប់នេះពោរពេញដោយភាពកក់ក្តៅដែលជុងហ្គុកប្រគល់អោយថេយ៍យ៉ុងលួងចិត្តអ្នកដែលគិតថាគេមានស្រីទាំងដែរគេមិនសូម្បីគិតរឿងនិងទាល់តែសោះ ..
