ភាគ៤0
ភូមិគ្រិះចន
រាងតូចល្អិតបានត្រូវអូសមកដល់ភូមិគ្រិះធំទូលាយ
« ហឹក.. លោក លែងខ្ញុំទៅ , ខ្ញុំមិនមែនជាប្រពន្ធលោកទេ !» នាយតូចព្យាយាមរមួលដៃពីដៃមាំ តែគេហាក់ដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៍សោះថែមទាំងទាញនាយតូចមកជិតកាយ
« ថេយ៍យ៉ុង? ពិតជាគេពិតមែន !» ស៊ូហ៊ុននិង ហានណា វ៊ូហា ដើរចេញពី បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវមកមើល
« ជួយផង ... ហឹក !» នាយតូចបម្រុងរត់ទៅរកជំនួយតែត្រូវដៃមាំ ចាប់អោយនៅមួយកន្លែង
« ទៅខាងលើជាមួយបង ! បងត្រូវការនិយាយជាមួយអូន !» ជុងហ្គុកចាប់បីអ្នកដែលសហរែកយំមិនឈប់ និង មានការតាមមើលពី គ្រប់គ្នា
បន្ទប់Taekook
ព្រូស
កាយនាយតូចត្រូវបោះទៅលើពូក ថែមទាំងមានរាងកាយមាំមកឃាំងពីលើ
« លោក .. ខ្ញុំពិតជាមិនស្គាល់លោកពិតមែន លោកច្រលំមនុស្សហើយ !» កែវភ្នែកមួយគូរមិនដឹងអីនោះមើលមក អ្នកដែលសម្លឹងរាងកាយពីលើចុះមកក្រោម
« ប្រពន្អបង ... បងមើលមិនស្គាល់យ៉ាងមិច ? អូនទៅណា៎ ៣ ឆ្នាំមកនេះ ? ហើយមានរឿងអី ? ហេតុអីអូនមិនស្គាល់បង ?» ជុងហ្គុក
« ខ្ញុំមិនដឹង ... អ្វីក៍ខ្ញុំមិនដឹង.... ខ្ញុំមិនស្គាល់ លោក. ខ្ញុំមិនមែនឈ្មោះ ថេយ៍យ៉ុងទេ !» នាយតូចច្រានរាងក្រាស់ចេញបន្តិចហើយ ក៍ចាប់ផ្តើមយំកាន់តែខ្លាំង
« មិនអាចទេ. អូនគឺ ថេយ៍យ៉ុង!» ជុងហ្គុក
« ហឹក អោយខ្ញុំប្រាប់លោកថាយ៉ាងមិច ? ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំគឺ ថេយ៍ហ្សី... ខ្ញុំរស់នៅជាមួយអ៊ុំប្រុសអ៊ុំស្រី បើមិនជឿលោកសួរគាត់ទៅ !» នាយតូចស្រែកមួយទំហឹង ហើយច្រាន ជុងហ្គុកចេញនិងរត់ទៅរកទ្វារ
« ចង់ទៅណា៎ ! បងមិនជឿ អូនជា ថេយ៍យ៉ុងជាប្រពន្ធ បង !» ជុងហ្គុកចាប់ លីនាយតូចមកកាន់គ្រែ និងឡើងទ្រោបពីលើ
« ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាមិនមែន !» ថេយ៍ហ្សី
« ចឹងបងនិងពិសោធដោយផ្ទាល់ ថា អូនពិតជា ប្រពន្ធ បងឬ មិនមែន !» មិនបង្អន់យូរនាយក្រាស់ ក៍ចាប់ ហែកអាវ តូចនោះដោយកំរោល ព្រមជាមួយអាវសាមីរបស់ខ្លួន ..
« លោកចង់ធ្វើអី ... អាយ អត់ទេ !សុំ... សុំមេត្តា .. មិចក៍លោកធ្វើបែបនេះមកលើខ្ញុំ !»ថេយ៍ហ្សីនិយាយទាំងញ័រតែរាងកាយកំពុងប្រតិក្មមសកម្មភាពនិងការនិយាយស្តីគឺខុសពីគ្នា
« ព្រោះអូនជាប្រពន្ធរបស់បងតែម្នាក់ !» ជុងហ្គុកនិយាយ ហើយក៍អោនទៅថើបមាត់តូចនោះដោយចាំមិនបាន ព្រោះពេលនេះតម្រូវការគេក៍កើនឡើងដូចគ្នា បន្ទាប់ពីថើប ផ្តោះផ្តងភាពកក់ក្តៅ រាងតូចដែលទន់ខ្លួនអស់មិនយល់ដូចគ្នាថាហេតុអីពេញចិត្តនិងការប៉ះពាល់នេះទៅវិញ ...
បន្ទាប់មករាងក្រាស់អូសរំកិលខ្លួនចុះមកក្រោមដល់កន្លែងសម្ងាត់ហាមឃាត់របស់ថេយ៍ហ្សី.. ហ្នឹងងើបសម្លឹងទៅមើលរាងតូចបន្តិចរួចក៏លេបត្របាកភាពទន់ជ្រាយរបស់គេនិងធ្វើចលនាបន្តិចម្ដងបន្តិចម្ដង ...
