ភូមិគ្រិះគីម
« ហឹស! ពិននិងក៍ឯងចាត់ការវាមិនបានមែនទេ ?» ហានសា និយាយជាមួយប្អូនហើយក៍មានកំហឹងជំនួស តែនាងនៅគិតដូចគ្នា ថា ថេយ៍យ៉ុងកំពុងចង់ធ្វើអ្វីមួយជាក់ជាមិនខាន ...
« ខ្ញុំមិនព្រម. វាត្រលប់មកវិញទាំងមានគ្រប់យ៉ាងបែបនេះ ... យ៉ាងណា បងត្រូវតែជួយខ្ញុំ !» ហាណា ..
« អោយបងជួយឯងយ៉ាងមិច ? បើយើងនៅទីនេះទេ !» ហានសា
« បងមិនគិតមើលទៅថាវាមានគ្រប់យ៉ាងព្រោះតែ ពូតូច ចុះ បើបងបាន ប្រុសម្នាក់នោះ ?» ហាណាក៍ធ្លាប់គិតថា បងស្រីលួចពេញចិត្តជុងហ្គុករយះពេលមកលេងទីនេះព្រោះតាំងពីបង្ហាខ្លួនជាមនុស្សប្រុសមក .. គេពិតជាទាក់ទាញ ជាងបុរសអភិជនផ្សេងៗទៀត ..
« ឯងមានន័យថាយ៉ាងមិច ?» ហានសា
« បងកុំធ្វើពើអី ... យ៉ាងណា ខ្ញុំនិងជួយបង !» ហាណារៀបផែនការជាច្រើនចំពេលដែលហានសាក៍មិនប្រកែកនិងគំនិតទាំងនេះឡើយ ...
ភូមិគ្រិះតូច ...
ហាណាកំពុងដើរមកវិញម្នាក់ឯងជួនជា ស៊ូហ៊ុនកំពុងនិយាយការងារជាមួយ ឪពុក
« ហេតុអីក៍ផ្ទះសើម ?អាយ ...» ហាណារអិលដួលភ្លាមៗ នាងមើលទៅ ឥដ្ឋការ៉ូ ដែលសើមតែពេលអោនទៅស្ទាប ក៍ដឹងថា ..
« ប្រេង ? ... » កាយវិការភ្ញាក់ផ្អើលធ្វើអោយនាងរត់ថយក្រោយតែមិនប្រយ័ត្ន ក៍រអិលដួល ..
« អូយ ... ពោះខ្ញុំ ... ស៊ូហ៊ុន! ជួយផង !» សម្លេងឈឺរបស់ហាណាទាំងខ្សោយទាំងឈឺ ព្រោះតែអាការះទន់ខ្សោយរបស់នាង ទើបនាងមិនមានកំលាំងអ្វីទាំងអស់ជាពិសេស ឈាមដែលកំពុងហូរតាមចន្លោះជើង ..
« ឈាម ?... អូយ ពោះខ្ញុំ ជួយផង .. ជួយផង !» ហាណា ព្យាយាមហៅគេអោយជួយតែដូចជាមិនមានអ្នកណាអាចលឺឡើយ រហូតមានស្រមោលអ្នកណាម្នាក់ដើរចូលមក
« ឯង ជាអ្នកណា?... ឯងចង់ធ្វើអីយើង !»
បន្ទប់ Taekook
ជុងហ្គុកដែលកំពុងអង្គុយធ្វើការក្នុងបន្ទប់ធ្វើការតែអ្វីដែលចម្លែកគឺរាងតូចក្នុងឈុតអាវសាមីកំពុងកាន់កែវទឹកចូលមក ..
« អូនមិនទាន់គេងទៀត ?» ជុងហ្គុកមើលទៅថេយ៍យ៉ុងដែលកំពុងទាក់ទាញគេដោយប្រយោលតែអ្វីក៍មិនសំខាន់ស្មើរនិង ថេយ៍យ៉ុងដែលកំពុងមកអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេ..ចំជាផ្នែកទន់ជ្រាយប៉ះគ្នា ដោយប្រយោល ..
« អូនយក .. ស្រា ជប៉ុនមកអោយបង !» នាយតូចនិយាយបែបនោះតែបែរជាផឹកដោយខ្លួនឯងទៅវិញ ..
« មកពង្វក់បែបនេះ .. ដឹងអត់ថានិងត្រូវដាក់ទោសបែបណា ?» ទោះជាមាត់កំពុងថាអោយតែជុងហ្គុកបែរជាអោបក្រសោបចង្កេះតូចមកកាន់តែកៀក ធ្វើអោយនាយតូចដឹងដល់របស់ដែលកំពុងភ្ញាក់ដឹងខ្លួនដូចគ្នា
« មានឯណា !»ទោះជាមាត់និយាយបែបនោះតែដៃស្រឡូនដែលកំពុងអង្អែលលើដើមទ្រូងមាំដែលធ្វើអោយសាមីខ្លួនទ្រាំសឹងមិនបាន ទើបបបូរមត់ក្រាស់ប្រថាប់លើកញ្ចឹងករសរខ្ចីបង្អូសចុះមកក្រោមតាមក្លិនក្រអូបដែលបញ្ចេញមក ...
ក្រាក
« ពូតូច ...!»ស៊ូហ៊ុនដែលបើកទ្វារមកភ្លាមក៍មិននឹកស្មានថាបានឃើញភាពរោលរាលដែលគេមិនធ្លាប់មានជាមួយរាងតូចដែលនៅលើភ្លៅមាំនោះ ...
( នេះពួកគេធ្វើអី ..! ) គេបានត្រឹមសម្លឹងមើលថេយ៍យ៉ុងដែលស្រាក់ដៃលើកររបស់ជុងហ្គុកជាប់ ទាំងពីរអ្នកកំពុងសម្លឹងមកគេដូចគ្នា
« នេះឯង អត់សុជីវធម៍ទេទើបបើកទ្វារមកបែបនេះ !» ជុងហ្គុកស្រែកអោយស៊ូហ៊ុនភ្លាម
« គឺ ... គឺ ហាណា !» ស៊ូហ៊ុន
«ហាណា ?»
មន្ទីពេទ្យ ..
ទាំងជុងហ្គុកនិងថេយ៍យ៉ុងក៍មកតាមព្រោះឡាននៅក្នុងផ្ទះមិនដំណើរការក៍មានតែឡានរបស់ជុងហ្គុកទេស្របពេលផ្ទះតូចក៍កំពុងត្រូវជួយគ្នាពន្លត់ភ្លើង,ទើបគ្រប់គ្នាជួយយក ហាណា ដែលកំពុងហូរឈាមមិនឈប់មកកាន់មន្ទីពេទ្យ ឯងផ្ទះតូច
« នេះភ្លើងឆេះដោយរបៀបណា !» ថេយ៍យ៉ុងនៅក្នុងឈុតអាវសាមី តែមានខោជើងខ្លីបង្ហាញជើងស្រឡូននោះ ...
« ខ្ញុំមិនដឹង .. ទើបតែអ្នកបម្រើឃើញមានផ្សែងចេញពីផ្ទះតូចមក .!» ស៊ូហ៊ុនវិលវល់អស់ហើយមិនដឹងថាអ្វីជាអ្វីទេ តែពេលនេះគេបានត្រឹម ឈរមើល បន្ទប់ ICU និង វត្តមាន ត្រកូលគីម បានមកដល់ដូចគ្នា
« អាក្មេងចង្រៃ ... ឯងធ្វើអីកូនយើង !» អ្នកស្រីគីម មកដល់ភ្លាមក៍ស្រែកអោយថេយ៍យ៉ុងដូចគ្នា សំខាន់គឺ លោកគីម ដែលមិនហាម ប្រពន្ធសោះ .
« ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីទេ !» ថេយ៍យ៉ុងគេចពីបាតដៃរបស់អ្នកស្រីគីមដែលបម្រុងទះគេ ..តែក៍មាន បាតដៃមាំមកចាប់ជាប់ដូចគ្នា
«អ្នកស្រីគិតថា អាចប្រើដៃរបស់អ្នកស្រីមកវាយ ប្រពន្ធខ្ញុំបានម្តងទៀតមែនទេ ?» ជុងហ្គុកស្រែកអោយអ្នកស្រីចននិងទាញថេយ៍យ៉ុងមកពីក្រោយគេ
« បានហើយ ...! ហាណាកំពុងសង្រ្គោះបន្ទាន់ .. ពួកយើងកុំឈ្លោះគ្នា !» លោកគីម បញ្ឈប់ អ្នកស្រីគីមព្រោះតែ ជុងហ្គុកមានអំណាចជាងពួកគេ នៅផ្នែកមុខជំនួញ ហើយគាត់ ផ្ទាល់ក៍មិនទាន់ដឹងថាកំហុសអ្នកណាឡើយ !
«បើនាងយ៉ាងមិចចាំប្រាប់ខ្ញុំផង ... ខ្ញុំ សុំនាំភរិយាទៅសំរាកហើយមើលទៅគេសុខភាព មិនសូវល្អទេ»ជុងហ្គុកមិននិយាយច្រើនក៍អូសថេយ៍យ៉ុងចេញទៅភ្លាម
«ជុងហ្គុក.. បងប្រញាប់ទៅណា៎ !» រាងតូចសួរនៅពេលដែលដឹងដល់កំលាំងដៃដែរចាប់គេជាប់ ..
« គឺត្រូវទៅដាក់ទោសអូនម្តង !» ជុងហ្គុក
បន្ទប់Taekook ...
សភាពបន្ទប់ពេលនេះដូចទើបឆ្លងកាត់សង្រ្គាមធំ ព្រោះគ្រប់យ៉ាងមិននៅកន្លែងដើម មិនថាជាម្ចាស់បន្ទប់ក្តី
« អា៎ ឈឺ .. អួលណាស់ !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកភ្លាត់សម្លេងពេលដែលត្រូវវត្ថុរឹងសម្រុកចូលក្នុងកាយតូចម្តងទៀតដោយគ្រានតែដៃមាំលើករាងកាយតូចមកខាងលើខ្លួនគេហើបបន្តិចសង្កត់ចុះមក លើភាពរឹងមាំដែលងើបមក សាងការឈឺចាប់ និងអួលដល់អ្នកមិនបានត្រៀមខ្លួនទាល់តែសោះ បន្ទាប់ពីត្រូវញុាំញីអស់ជាច្រើនទឹកមកហើយ
« អាស៎ បែបនេះក៍អស្ចារ្យ !បងដូចជាទុកអោយអូនមានសេរីភាពយូរពេកហើយ!» ជុងហ្គុកមានបំណងធ្វើបែបនេះតែពេលឃើញរាងតូចធ្វើមុខដូចពិបាកណាស់ក៍ឆ្លៀតអង្អែលប្រាណតូចដែលនៅពីលើ
« អឹស.. វាឈឺ អឹស ស្រៀវណាស់ !» ថេយ៍យ៉ុងមានអារម្មណ៍ប្លែកជាពីសេសពេលអ្នកកំលោះចាប់ត្រគាកខ្លួននិងកម្រើកតិចៗ រយះពេល២ខែបន្ទាប់ពីរឿងគេបង្ករនៅជប៉ុនម្តងនោះរហូតដល់មកនេះគេមិនដែលប៉ះពាល់ខ្លួននាយតូចឡើយ តែទើបលើកនេះត្រូវធ្ងន់តែម្តង
« សម្របតាមវាទៅ .. អស៎ សឺត អូនពូកែណាស់ !» ជុងហ្គុកប្រាប់ហើយរាងតូចដូចជាឆាប់យល់ទើបកម្រើកតាមការប្រាប់របស់រាងក្រាស់ ហើយពីតិចៗ ទៅលឿន
« អឹ អាស៎ ស្រួលណាស់ បងជិតដល់ហើយ !» ជុងហ្គុកទាំងជួយទាំងទប់ ធ្វើអោយមានសំលេងសាច់ប៉ះសាច់មិនលោះនាទី
« អឺស អាស៎! អាស ជុងហ្គុក!អូន... អូន អា៎!» ថេយ៍យ៉ុងនិយាយមិនទាន់ចប់ផង របស់ក្តៅអ៊ុនៗ ក៍ត្រូវបញ្ចូលក្នុងរាងកាយគេ ទោះជាគេចង់ហើបចេញក៍ត្រូវដៃមាំទាំងពីរចាប់ជាប់ដូចគ្នា ហើយគេក៍មិនបញ្ឈប់ព្រោះអ្វីដែលទទួលបានមានតែភាពសុកស្រួលទើបកម្រើកកចង្កេះម្តងទៀតពេលដែលមានវត្ថុរាវខាប់ជួយជាផ្លូវទៅហើយ
រាងក្រាស់បានទាញអោយបង្វិលរាងតូចមកនៅខាងក្រោមវិញ
« អា៎ ជុងហ្គុក!» ព្រោះតែភ័យពេកទើបរាងតូចអោករអ្នកកំលោះជាប់ធ្វើអោយវត្ថុដែលនៅក្នុងប្រាណកាន់តែជ្រៅរហូតរាងតូចមានអារម្មណ៍ថាអួលខ្លាំងសឹងទៅដល់ពោះវៀនទៅហើយ
« អាស៎ សុំទោស.. !» រាងក្រាស់បានដកឃ្លាបន្តិចធ្វើអោយរាងតូចមានអារម្មណ៍ហេលហាលតែអារម្មណ៍បែបនោះគឺមិបានយូរទេពេលដែលរាងក្រាស់ចំកោងខ្លួនឡើងយកដៃត្រកងជើងរាងតូចដាក់លើស្មា រួចចាប់កាន់ក្បាលនាគដាក់តម្រង់មាត់រូង យកក្បាលនាគត្រដុះនៅទីនោះអោយសើមក្បាលបន្តិច ក៏បុកចូលភ្លាម រហូតលិចបាត់ដល់គល់ ធ្វើអោយរាងតូច ស្រែកទាំងភ្លាត់សម្លេង
«អូយ...អាស....លោកប្តី ឈឺណាស់ ថ្នមបន្តិចទៅ អ៊ឹស..... »ចាន់ រួចទ្រាំខាំមាត់ទប់មិនអោយចេញសម្លេងមកខ្លាំងពេក តែភាពឈឺចាប់ ដូចគេចាប់ហែកនៅតែបន្ត ហើយក៍មាន តំនក់ទឹកភ្នែកហូរតាមកន្ទុយភ្នែកដែរ ..
« អា៎ សុំទោស ! បងទ្រាំមិនបានទេ !» ពេលឃើញរាងតូចមាន ការឈឺចាប់ទើបគេ ត្រាំអាវុធក្នុងនោះបន្តិច ក៏ចាប់ផ្ដើមយោគត្រគាកបោកផ្ទប់មួយៗ តែលិចកប់ៗដល់គល់ .. ព្រោះតែកំលាំងតណ្ហាឡើងដល់កំរឹតហាមឃាត់មិនបានហើយ ជាមួយភាពរង្គើរបស់ គ្រែដែលដូចជួយចូកជួយចែវ
« ហឹក .. នេះជាច្រើនម៉ោងហើយនៅមិនទាន់ឆ្អែតទៀត ?» ទោះជាមាត់ប្រកែកតែរាងកាយដែលនែបនិត្យនោះមិនបានរុញច្រានគេសូម្បីបន្តិច ..
«គឺ ដាក់ទោសអូនអោយរាងម្តង.. ថ្ងៃនេះអូនបង្ក ករណីជាច្រើនណាស់ !កុំស្មានថាបងមិនដឹងណា» ជុងហ្គុកតប តាម អ្វីរាងតូចសួរតែក៍ងើយមុខឡើងទទួលភាពសុខស្រួលរហូតដល់ទឹកចុងក្រោយ បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងក្នុង រាងកាយដែលទន់ល្វក់ ..
«អូន សុំទោស !តែអូនពិតជាចង់អោយនាងស្គាល់ការឈឺចាប់នេះណាស់» ថេយ៍យ៉ុងនិយាយទាំងដង្ហក់ខ្យល់តែ ត្រូវ ជុងហ្គុកថើបបំបិទមាត់តូចនោះ
« គ្មានពាក្យសុំទោស ! តែបង មិនចង់អោយគេធ្វើបាបអូនទៀតទេ ! បងមិនបានហាមអូនមិនអោយធ្វើអីទេ តែអូនត្រូវប្រុងប្រយ័យ្នដឹងទេ ?» ជុងហ្គុកនិយាយផង និង រៀបចំកន្លែងអោយរាងតូចសម្រាក ផងព្រោះមើលទៅគេពិតជាធ្ងន់ដៃខ្លាំងសូម្បី ភួយក៍នាយតូចមិនអាចទាញមកគ្របខ្លួនបានផង
« គឺអូន... !» បបូរមាត់ ត្រូវនិយាយ បែរជាស្ងាត់ពេល ជុងហ្គុកទាញមកអោបនិងទាញភួយដណ្តប់អោយ
« គេងទៅ ... គ្មានអ្នកណាហ៊ានធ្វើអីអូនទេ !» ជុងហ្គុក
មន្ទីពេទ្យ ..
« មិនពិត ...មិនពិតទេ !កូនខ្ញុំនៅ.. គេនៅមែនទេ ?»
(នែ ភាគនេះដុតតិចហើយ តែមួយ ដុតផ្ទះ មួយ ដុតរោលរាល ) 🥺sorry not sorry 😞
