ភាគ៣៨
ភូមិគ្រិះដ៍ធំកំពុងឆេះសន្ធោសន្ធៅដោយគ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹងពីហេតុផល
« នេះមានរឿងអីនិង !» ជុងហ្គុកមកដល់ភ្លៀមក៍ឃើញតែមនុស្សកំពុងនាំគ្នាពន្លត់អគ្គីភ័យ ..
« អ្នកប្រុស .. ចន. គឺថា ខ្ញុំមិនដឹងដូចគ្នា !» អហនកបមហរើម្នាក់រត់មករកជុងហ្គុកហើយដូចគ្នាលោកអាគីរ៉ាក៍មកដល់ទីនេះព្រោះតែ លីង លីង នាំផ្លូវ ..
« ជុងហ្គុក!»
« លោកអ៊ុំ , លីង លីង. មិចក៍ឯងនៅទីនេះ !» ជុងហ្គុក
« គឺអ៊ុំជាអ្នកនាំនាងមក , អ៊ុំគិតថា ថេយ៍យ៉ុងកំពុង ធ្វើអី ផ្លែកៗ ហើយ ក៍ពិតមែន !» លោកអាគីរ៉ា និយាយស្រាប់តែភ្នែកគាត់ ដៀងទៅឃើញ ឡានមួយដែលចតពីចម្ងាយ
« នោះ មនុស្ស ថាកាសិ តើ !» គ្រាន់ ប្រសព្វ ភ្នែកភ្លាមពួកគេក៍បើកឡានចេញ
« ចង្រៃយ៎. នេះគេបិទទូរស័ព្ទ ?» ជុងហ្គុក
« ខ្ញុំ គិតថាបងប្រយស ប្រាកដជាទៅ ផ្ទះ អ្នកម៉ាក់ហើយ !» លីង លីង ស្រាប់តែនឹកឃើញហើយគ្រប់គ្នាក៍ប្រញាប់ប្រញាល់ចាកចេញទៅតាមការគិត
ផ្ទះជាយក្រុង ..
លោកគីមមកដល់ខាងមុខផ្ទះដែលស្ងាត់ច្រងំ... ដូចជាផ្ទះគេបោះបង់ចោល
« នេះគេលេងល្បិចអីទៀតហើយ !» លោកគីម សម្លឹងមើលជុំវិញមិនមានអ្នកណា.. ដោយដើរទៅខាងក្រោយផ្ទះ ក៍ឃើញ ថេយ៍យ៉ុងឈរ ពី មាត់ផ្លូវ ទៅក្នុងព្រៃ ( ខាងក្រោយផ្ទះជាព្រៃ )
« លោកប៉ាមកលឿនពិតមែន !» នាយតូចដើរមកពីខាងក្នុង ផ្លូវងងិត នៅ លើដៃប្រលាក់ដោយឈាម ស្របតាមសម្លៀកបំពាក់ដូចគ្នា
« នេះ ... ឯង ...!» លោកគីមចង្អុលទៅថេយ៍យ៉ុង.. ដែលដើរមលរកគាត់យឺតៗ
« ខ្ញុំទើបមកពីគោរពផ្នូរអ្នកម៉ាក់ .. ខ្ញុំយកមនុស្សទៅកំដរអ្នកម៉ាក់ .. ខ្លាចគាត់អផ្សុក !» នាយតូចនិយាយហើយទាញកន្សែងមួយចេញមក ..
« ឯងមានន័យថាយ៉ាងមិច !» លោកគីម ខ្លាចនិងកាយវិការរបស់ ថេយ៍យ៉ុងរហូត ដើរថយក្រោយ តែថេយ៍យ៉ុងចេះតែដើរមកមុខមួយជំហ៊ាន ហើយមួយជំហ៊ានទៀត
តឹង ... តឹង
សម្លេងសារ លោតចូលមកក្នុងទូរស័ព្ទដៃរបស់ លោកគីម ព្រោះតំបន់នេះមិនសូវមានសេវា ពេលដែលគាត់ បើកមើល បែរជាឃើញ រូបភាព ភូមិគ្រិះគីមដែលកំពុងត្រូវភ្លើងលេបត្របាក់ ...
« វា ជា ផ្ទះបិសាច ... វាគួរតែរលាយទៅជាមួយ អ្នកស្រី ម៊ីឈិន !ហាហា ..! » នាយតូចស្រែកទៅកាន់លោកគីម ព្រមទាំងសើច ដូចជាបិសាច
« ថេយ៍យ៉ុង... ឯងធ្វើអីប្រពន្ធយើង !» លោកគីម ស្រែកតបទៅវិញ ហើយ ស្របពេលជុងហ្គុកក៍មកដល់ដូចគ្នា ..
« ថេយ៍យ៉ុង...!»
« ជុងហ្គុកបងមកធ្វើអី ?» កែវភ្នែកកំណាចនោះទៅជា ទន់ជ្រាយមួយរំពេច
« បងមកយកអូនទៅផ្ទះយើងវិញ !» ជុងហ្គុកដឹងថា ប្រពន្ធ មានអារម្មណ៍មិននឹងន៎ ក្នុងខ្លួនទើបគេ ព្យាយាមដើរទៅជិតនិង ទាយកាយតូចដែលប្រលាក់ឈាមមកអោប
« អូនខ្លាច ... ជុងហ្គុកកុំទៅចោលអូន !» ថេយ៍យ៉ុងញ័រខ្លួនទទ្រើក និយាយបែបមនុស្សរវើររវាយ
« កុំខ្លាច មានបងនៅក្បែរហើយ ... ទុកគ្រប់យ៉ាងអោយបងជាអ្នកចាត់ការអូនសម្លាញ់ !» ជុងហ្គុកព្យាយាមអង្អែលលួងលោកថេយ៍យ៉ុងហើយបណ្តើរនាយតូចទៅរកឡាន តាមការមើលរបស់ គ្រប់គ្នា តែស្រាប់ ថេយ៍យ៉ុងច្រានគេចេញមួយទំហឹងទៅវិញ
« អត់ទេ ចនជុងហ្គុក. លោកកុហកខ្ញុំ .. លោកនិងទុកខ្ញុំអោយនៅម្នាក់ឯង ... លោកទុកអោយកូនស្លាប់ដោយមិនធ្វើអ្វី !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកយំ .. និង មិនព្រមទៅជិតអ្នកណា៎
« លោកតា .. ជំងឺ បងប្រុស មិនទាន់ជាទេ ?» លីងលីង ទាយដៃអាវ លោកអាគីរ៉ា ពេលដែលឃើញបងប្ថុស ទៅជាបែបនេះ
« ថេយ៍យ៉ុងឯងយក ម៉ាក់ឯងទៅទុកនៅឯណា៎ !» លោក គ័ន
« លោកប៉ា ? មិចក៍លោកប៉ាមកទីនេះ !» លីង លីងហៅអ្នកជាឪពុកដែលគាត់ បានសច្ចា ថា និងបួស ហើយនៅក្បែរភរិយាកំសត់ដល់ជីវិតចុងក្រោយតែនេះគាត់ បែរជាមកទីនេះ
« ថេយ៍យ៉ុង.. តាមបងទៅវិញ ..កូនរបស់ពួកយើងកំពុងចាំយើង នៅផ្ទះ !» ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៍ស្ទុះទៅរករាងតូចដែលបិទភ្នែកនឹកឃើញរឿងកាល ពី ៥ ខែ មុន
ប្រទេស ជប៉ុន
« លោកប្តីអូនចង់ញាុំការ៉េម !»ថេយ៍យ៉ុងរអុកស្វាមីអោយនាំមកដើរលេងនិងទិញរបស់របរជាច្រើនព្រោះតែចង់យកចិត្ត និងធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងមានអារម្មណ៍ល្អទើបគេព្រមគ្រប់សំណើរ ...
« ក៍បាន .. តោះហាងនោះឆ្ងាញ់ណាស់ !» ជុងហ្គុកមិននិយាយច្រើននិងដើរទៅកាន់ហាងការ៉េម ដែលមានមនុស្ស ជាច្រើនកំពុងតម្រង់ជួរ
« យករសជាតិ វ៉ានីឡា !» នាយតូចចង្អុលនិងឈរញញឹម ...
« ក៍បាន ក៍បាន !» ជុងហ្គុកអង្អែលក្បាលនាយតូចហើយទៅចូលទិញអោយដោយផ្ទាល់ តែមិនបានប៉ុន្មាននាទីផង កូនចៅក៍រត់មកខ្សឹបរឿងដែល ថេយ៍យ៉ុងកំពុងបង្ករ
« កូនខ្ញុំ ..! កុំយកកូនខ្ញុំចេញពីខ្ញុំ ហឹក !» ថេយ៍យ៉ុងកំពុងតវ៉ាជាមួយនារីម្នាក់ ដែលដាក់កូនតូចក្នុងរទេះរុញ ហើយឈរនិយាយទូរស័ព្ទ
« លោក .. នេះកូនខ្ញុំទេ !»
« អត់ទេ មនុស្សអាក្រក់ចង់សម្លាប់កូនខ្ញុំ ... ខ្ញុំនិងសម្លាប់ឯង !» នាយតូចទាញកូនកាំបិតសៀតចេញមក ដៃម្ខាងកាន់ទារក តម្រង់ទៅរកម្តាយក្មេងធ្វើអោយនាយភ័យជាខ្លាំង
« កុំ កុំ អាយ ...!»
« ថេយ៍យ៉ុង.. អូនធ្វើអីនិង ?» ជាសំណាងល្អដែលជុងហ្គុកចូលមកចាប់ដៃ តូចជាប់ និងទាញទារកនោះហុចអោយម្តាយគេវិញ
« ជុងហ្គុក... បងយកកូនយើងទៅណា៎ ! » នាយតូចនៅមានះ និងទាញដៃ ដែលចាប់គេចេញ
« នេះមិនមែនជាកូនអូនទេ ថេយ៍យ៉ុង, កូនរបស់យើងស្លាប់ហើយ » នាយក្រាស់ ស្រែកមួយវ៉ាស់ ហៅស្មារតីគេត្រលប់មកវិញ ធ្វើអោយ កែវភ្នែកទន់ ងើយសម្លឹងមកគេ
« ទេ .. កូនអូននៅ .. គេនៅទេ ហឹក .. គេសម្លាប់កូនរបស់អូន .. ពួកគេជាឃាតករ ! » ថេយ៍យ៉ុងស្រែកនិងកញ្រ្ជោលយ៉ាងខ្លាំងរួចក៍សន្លប់បាត់ទៅ
មន្ទីរពេទ្យ
កន្លងទៅជាង២ ម៉ោង គ្រប់គ្នា មានវត្តមានក្នុងបន្ទប់ពេទ្យ ដែលកំពុងណែនាំពីអាការះអ្នកជំងឺ
« តើមានវិធីអីអោយគេអាចមកប្រក្រតីទេ ?» អ្នកស្រីចាង ចោទសួរ មិននឹកស្មានថាកូនប្រុស បែរជរងសម្ពាភផ្លូវចិត្តព្រោះតែការបាត់បង់កូននិងកែវភ្នែក ទោះជា កែវភ្នែកគាត់ មកជំនួស ហើយក៍ដោយ
« វារាងពិបាកបន្តិចហើយ ព្រោះអ្នកជំងឺ ជាមនុស្សទន់ខ្សោយហើយ ពេលមកជួបរឿងជាច្រើនអាចនិងផលប៉ះពាល់ដែលមិនមានអ្នកណាស្មានដឹងឡើយ !» គ្រូពេទ្យ ពន្យល់អោយគ្រប់គ្នាយល់
« ចុះគេនិងមានអាការះអីខ្លះ ?» ជុងហ្គុក
« គេអាចបង្ហាញចរឹកខុសពីចរឹកដើមរបស់គេ ឬអាចហៅថា មនុស្ស បែងចែកបុគ្គលិកលក្ខណះ !» doctor ណែនាំរឿងជាច្រើនទៅគ្រប់គ្នា ហើយក៍អោយពួកគេ ព្យាយាមអូសទាញចរឹកពិតរបស់ ថេយ៍យ៉ុងមកវិញមុននិងគេ លែងទទួលស្គាល់ ការពិតហើយរស់នៅក្នុងចរឹកដែលគេសាងឡើងទៅវិញ ..
បច្ចុប្បន្ន
« អត់ទេ .. លោកកុហកខ្ញុំ .. គេស្លាប់ហើយ ! ស្លាប់ព្រោះមនុស្សត្រកូលចន... លោកក៍ជាមនុស្ស ត្រកូល .. លោកសម្លាប់គេ .. លោកមិនបានជួយគេទេទាំងដែលអាចជួយ !» ថេយ៍យ៉ុងចាប់ក្បាលរបស់ខ្លួន គេលែងមានសតិហើយមិនអាចគ្រប់គហរងខ្លួនឯងបាន
« ថេយ៍យ៉ុង.. បងស្រលាញ់អូន, ស្រលាញ់មករហូត មិនថាអូនជាបែបណា .. ក៍បងស្រលាញ់ !» ជុងហ្គុកដឹងថា ប្រពន្ធមិនមានសតិទើបគេ ដើរទៅជិតបន្តិចម្តងបន្តិច ខុសពី លោកគីម ដែលរត់ទៅ ចាប់ ស្មារនាយតូចកន្រ្តាក់
« ឯងធ្វើអីលើត្រកូលគីម !»
« ហាហា .. ធ្វើអីមែនទេ ? គឺសម្លាប់គ្រប់គ្នា រួមទាំងប្រពន្ធល្អរបស់លោកប៉ានោះអី !» ថេយ៍យ៉ុងសើចដោយកំណាចនិង ច្រានលោកគីម ចេញរួចក៍រត់ចូលទៅក្នុងព្រៃជ្រៅនោះ ..
« ឆាប់ទៅ តាមគេ ទៅ !» លោកអាគីរ៉ា និងលោក ចាង គ័ន រត់ទៅតាមគ្រប់គ្នា ជាមួយកូនចៅ ..តែមិនបានប៉ុន្មានផងក៍បាត់ស្រមោលរាងតូចដែល
« នេះគេទៅណាបាត់ហើយ ?» ជុងហ្គុកនិងគ្រប់គ្នា សម្លឹងមើលជុំវិញ រួច ក៍មើលមុខគ្នា
ភឹប ភឹប ...
« អ្នកណា?» ជុងហ្គុក
« គឺ ខ្ញុំចៅហ្វាយ !» ធានយូរ ចេញពី កន្លែងងឹតមួយជាមួយ ស៊ូស៊ូ
« ធាន យូរ ? ស៊ូស៊ូ ?»
« ចាំខ្ញុំនាំចៅហ្វាយទៅរកចៅហ្វាយតូច !» ទាំងពីរនាក់ និយាយភ្លាមក៍បង្ហាញផ្លូវទៅកាន់គ្រប់គ្នា
« នេះគេមកធ្វើអីក្នុងព្រៃនេះ ?» ជុងហ្គុកសួរធានយូ
« គឺ ចៅហ្វាយតូច យកអ្នកស្រីគីមមកទីនេះ ..!» ធានយូរ
« ត្រូវហើយ. គាត់ថែមទាំងអោយខ្ញុំទៅជីកផ្នូរម្តាយគាត់ មកទីនេះទៀត !» ស៊ូស៊ូ ក៍តបដូចគ្នា
« ចុះមិចអ្នកទាំងពីរ ?» លោកអាគីរ៉ា
« ខ្ញុំគិតថា ចៅហ្វាយតូច ប្លែកខ្លាំងណាស់ .. ទើបខ្ញុំ ចង់មកផ្តល់ដំណឹងអោយចៅហ្វាយធំដឹង !» ពួកគេបន្តដំណើរបន្តិចក៍ទៅដល់ ខ្ទម នៅមាត់ជ្រោះមួយដែលមានថេយ៍យ៉ុងកំពុងកាន់ផ្ការព្រៃ មុខផ្នូររបស់ម្តាយគេ
« ថេយ៍យ៉ុង/ ម៊ីឈិន ?ហាណា ហានសា » ពួកគេសឹងមិនជឿថា បានឃើញ ហាណា ហានសា ចង់ជាប់និងកៅអី .. តែរិតអាក្រក់គឺ អ្នកស្រីគីម ដែលត្រូវនាយតូចខ្វេះភ្នែកចេញថែមទាំងឆូតលើផ្ទៃមុខទៀត
« អ្នកម៉ាក់ .. កូនយកពួកគេមកកំដរអ្នកម៉ាក់ហើយ !» នាយតូចនិយាយដាក់រូបថតម្តាយដែលនៅជាប់ផ្នូរ
« ..........!»
« បិទមាត់ ពួកនាងទៅថ្លង់ណាស់ !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកមួយវ៉ាស់ ពេលដែល ហាណា ហានសាបានឃើញ ឪពុក និង ជុងហ្គុក
« ថេយ៍យ៉ុង...!» ជុងហ្គុកតាំងអារម្មណ៍ និងដើរទៅជិតរាងតូចដែលមិមងាកក្រោយទេ ទាំងដឹងថាមានមនុស្សមកច្រើនណាស់
« លោកបង្រៀនខ្ញុំអោយចិត្តដាច់ ... ជីវិតត្រូវសងដោយជីវិត លោកបាននិយាយថា ត្រលប់មកក្នុងរង្វង់ដៃលោក ! គ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំចង់បានលោកនិងប្រគល់អោយមិនថាជា នរក ឬ ឋានសួគ៍ !» នាយតូចផ្ទួនពាក្យដែលជុងហ្គុកធ្លាប់ប្រាប់គេ កាលមុនបានទៅវះកាត់ភ្នែក
« ត្រូវហើយ.. មិនថា នរកឬ ឋានសួគ៍ !» ជុងហ្គុក
« ពេលនេះខ្ញុំចង់អូសពួកគេអោយធ្លាក់នរក !» នាយតូចបង្វែរមុខមកកាន់ជុងហ្គុកក្នុងដៃមានកាំភ្លើង ដែលមានគ្រាប់ជាស្រេច
« អូនគិតថា សមនិងតម្លៃទេ ? ហេតុអីអូនយកដៃដ៍ស្អាតមួយគូរនេះមកប្រលាក់ឈាម ជនថោកទាបទាំងនេះ ?» ជុងហ្គុកអង្អែលមុខ វាស សក់ដែលធ្លាក់ របស់ ថេយ៍យ៉ុងផ្ទៃមុខស្អាត មានសុទ្ធតែដាមឈាម
« ព្រោះបង .. ទើបអ្វើអោយអូនក្លាយជាបែបនេះ !» ថេយ៍យ៉ុងសម្លឹងមុខជុងហ្គុកក្នុងន័យជ្រៅ ហើយសម្លឹងទៅអ្នកស្រី គីម និងលោកគីម ដែលស្តាប់ ដូចគ្នា
« ព្រោះ ... ព្រោះបង ?» ជុងហ្គុកនិយាយទាំងញ័រមាត់
« បើ លោកកុំសម្លាប់ អ៊ុំប្រុស ខ្ញុំ. មិនបង្វំអោយម៉ាក់ខ្ញុំចេញពីត្រកូលគីម , ខ្ញុំក៍មិនត្រូវកំព្រាម្តាយ. ខ្ញុំក៍មិនត្រូវ ពួកគេធ្វើបាប ! » នាយតូចដើរទៅជិតអ្នកស្រីគីម ហើយងាកមកសម្លឹងលោកគីមដូចគ្នា
« ថេយ៍យ៉ុង... ឯងជាកូនប៉ាណា៎ !» ដល់វិនាទីនេះលោកគីមក៍មិនអាចប្រកែកថា តាំងពីពេលម្តាយថេយ៍យ៉ុងចាកចេញទៅ គាត់ពិតជាមិនអើរពើរនិងកូនប្រុសម្នាក់នេះសោះ
« ត្រូវហើយ ខ្ញុំជាកូនលោក កូនសម្អប់. កូនដែលលោកទុកត្រឹមរបស់ផ្តូរនិង ទ្រព្យសម្បត្តិប៉ុណ្ណោះ ហើយនេះជាអ្វីដែលខ្ញុំគួរបាន មិនអញ្ចឹង ?» នាយតូចលើ សាមីឯកសារ ដែលលោកគីម បាន ប្រគល់ហ៊ុនជាច្រើនចូលក្នុងឈ្មោះថេយ៍យ៉ុង
« នេះ ?» លោកគីម
« ហាហា ផ្ទះត្រកូលគីម រលាយក្លាយជាផេះហើយ សូម្បីតែ ភាពហ៊ុនក្រុមហ៊ុនគីមក៍ជារបស់ខ្ញុំ .. លោកពេលនេះគ្មានអ្វីជាប់ខ្លួននោះទេ !» ថេយ៍យ៉ុង
« តែគេជាម៉ាក់តូចរបស់ឯង !» លោកគីម
« តែគេសម្លាប់ម៉ាក់ខ្ញុំ ! តើ សមទេ ដែលខ្ញុំគួរខ្វេះភ្នែករបស់គេមកសងម៉ាក់ខ្ញុំ ?» ថេយ៍យ៉ុងចាប់ កែវភ្នែកក្នុងចានដែលខ្វេះចេញពីភ្នែកអននកស្រីគីម មកគប់លើដី
« លីង លីងកុំមើលចៅ !» លោកអាគីរ៉ា យកដៃបាំងភ្នែកនាងតូច
« គេហ៊ានណាស់ ចូលក្នុងបន្ទប់ខ្ញុំលួចខ្សែរដៃជុងហ្គុកហើយសម្លាប់ម៉ាក់ខ្ញុំ !»
«.......!» អ្នកស្រីគីមត្រូវចងមាត់ជាប់ បន្ទាប់ពីលឺបែបនេះគាត់ មិននឹកស្មានទេថានាយតូចដឹងគ្រប់យ៉ាង
« ពួកនាងកុំស្មានថាយើងមិនដឹង បន្ទប់យើងមាន កាមេរ៉ា.... ! ហើយ អាចទេ បើថ្ងៃនោះជុងហ្គុកនៅជាមួយយើងសោះ !» ថេយ៍យ៉ុងនិយាយផង សើចផងតែជុងហ្គុកក៍អាចដឹងថា ទោះយ៉ាងណា ថេយ៍យ៉ុងនៅជឿទុកចិត្តគេជាជាងអ្នកណា៎
« បានហើយ ... បើកូនចង់បានប៉ានិងអោយ សុំតែឯងដោះលែង ម៉ាក់តូចនិងប្អូនៗ ទៅ !» លោកគីម
« ដល់ពេលនេះហើយលោកប៉ានៅតែស្រលាញ់គេជាងខ្ញុំ ! បើ លោកប៉ា ស្រលាញ់គេណាស់ ចឹងក៍ចាំទទួលសាកសពគេ ទៅ ! ផាំង !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកមួយទំហឹងហើយក៍បាញ់ទំលុះក្បាល អ្នកស្រីគីម ធ្វើអោយ ហាណានិងហានសាចង់ស្រែកតែបានត្រឹមហូរទឹកភ្នែកញ័រខ្លួនអស់
« ម៊ីឈិន !» លោកគីម ស្រុតជង្គង់ចុះ មិននឹកស្មានថារឿងទាំងអស់មកដល់ដំណាក់កាលនេះសោះ
« ថេយ៍យ៉ុងឈប់ទៅ !» ជុងហ្គុកស្ទុះមកចាប់ដៃរាងតូចហើយដណ្តើមកាំភ្លើង
« លែងខ្ញុំ ចនជុងហ្គុក.... លែងខ្ញុំ !» ថេយ៍យ៉ុង
« បងសុំទោស ... បើអូនគិតថាទាំងអស់ជាកំហុសបងអោយបងសុំទោស !» ជុងហ្គុកអោបរាងតូចដែលយំសស្រាក់យ៉ាងណែន ...
« ហេតុអី ... លោកកំពុងជួយពួកគេ ?» ថេយ៍យ៉ុងងើយមើលមុខរបស់រាងក្រាស់តែវិនាទីនេះគេក៍ឃើញ លោកគីម រត់ទៅស្រាយចំណងអោយហាណានិង ហានសា
« លោកប៉ា !» នាងកហរមុំស្ទុះរត់ទៅក្រោយខ្នងឪពុក និងភ័យយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះតែហេតុការណ៍ឃោឃៅ ទៅលើម្តាយ
« អត់ទេថេយ៍យ៉ុង!» ជុងហ្គុកមើលដឹងថា ថេយ៍យ៉ុងកាន់តែខឹង. អារម្មណ៍គេមិនអាចគ្រប់គ្រងបានឡើយ
« លោកកុហកខ្ញុំ ... លោកមិនបានស្រលាញ់ខ្ញុំទេ. .. លោកប្រើប្រាស់ខ្ញុំដូចពួកគេយ៉ាងអញ្ចឹង !» នាយតូចលើកាំភ្លើងតម្រង់ជុងហ្គុកដែលឈរស្ងៀមមិនកម្រើកអី
« បើអូនគិតបែបនេះក៍តាមចិត្ត .. តែសុំអូនដឹងថា បងស្រលាញ់អូន .. ស្រលាញ់អូនស្មើរនិងជីវិត !» ជុងហ្គុក
« ហឹក .. ល្អ ចឹងខ្ញុំនិងអោយជីវិតខ្ញុំទៅលោក !ហឹស ហឹស ! » នាយតូចញញឹមកំណាចហើយក៍ដើរថយក្រោយដល់ មាត់ជ្រោះ ..
« ថេយ៍យ៉ុងអូនធ្វើអី ...! » ជុងហ្គុករត់ទៅមិនប៉ុន្មានជំហ៊ាន តែថេយ៍យ៉ុងស្រែកអោយគេ
«១៥ ឆ្នាំមុន លោកទុកជីវិតអោយខ្ញុំនិងម៉ាក់ តែលោក បំបែកម្តាយកូនខ្ញុំ .. ១៥ ឆ្នាំក្រោយ លោកក៍ជាអ្នកបំបែកកូនខ្ញុំម្តងទៀត ...! ជីវិតខ្ញុំជារបស់លោកចឹងខ្ញុំក៍ប្រគល់វាអោយលោកទៅចុះ !» និយាយចប់នាយតូចលាតដៃសន្ធឹងហើយទំលាក់ខ្លួនទៅក្រោម
« ថេយ៍យ៉ុង...... អត់ទេ !»
« បងប្រុស !» ទាំងអស់គ្នា រត់មកមាត់ជ្រោះតាមដែលចង្វាក់ចុងក្រោយឃើញ រាងកាយតូចល្អិតបាត់ក្នុងផ្សែងអាប់របស់ទឹកជ្រោះជ្រៅដែលហូរខ្លាំងៗ
« ហេតុអី ? បងស្រលាញ់អូន ... ស្រលាញ់អូនខ្លាំងទាំងមិនដែលស្រលាញ់អ្នកណាពីមុន , បងខុសមែនទេ ដែលចង់អោយអូនរឹងមាំហួសនិងចរឹកអូន .. គឺបងបំផ្លាញជីវិតអូន មែនទេ ? ហេតុអី អូនចាកចេញពីបង ? អូនចង់អោយរស់នៅក្នុងវិប្បដិសេរីបែបនេះ ? ប្រពន្ធបងតែម្នាក់បងមើលថែមិនបាន... បងពិតជាសាងកំហុសខ្លាំងណាស់ ! ភ្លើងស្នេហ៍មួយនេះពិតជាពឹសពុល រហូតដល់ មិនអាច បន្សាបបាន .. ក្តីស្រលាញ់ដ៍ពឹសពុលនេះពិតជាខ្លាំងជាង ពឹសរបស់ អសិរពឹសទៅទៀត ... បើមានឪកាសបងនិងធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីអូន .. មិនថា ប្រគល់ដោយជីវិតរបស់បង ថេយ៍យ៉ុង................
Happy new year 🎆🎈🎊
Coming soon 2024...
Wish you all the best my beloved readers
Thank you
Love you
Mauh 💋
