ភាគ៣៤.
ភូមិគ្រិះចន
« យើងអោយនាង រៀបខ្លួនជា ជូណា តែមិនបានអោយនាង យកឈ្មោះត្រកូលចនទៅ បំផ្លាញទេ!» លោកស្រីចនស្រែកអោយអ៊ីមូី ដែលបាននាមជា អ្នកនាងត្រកូលចនហើយប្រែ ជាដើរលេង ចាយវាយ ប្រាប់ រាប់លាន ក្នុងរយះពេល២ ថ្ងៃ
« អូយ ម៉ាក់ ធំ , ម៉ាក់ធំចិញ្ចឹមខ្ញុំ ក៍ដឹងហើយថា ខ្ញុំចូលចិត្តបែបណា៎ .. បានហើយខ្ញុំមានណាត់ !» ជូណា មិនអើរពើរនិងអ្វីទាំងអស់ ព្រោះលោកស្រីចនជាអ្នកចាត់ចែងគ្រប់យ៉ាងរួចហើយ.
« នេះយើងគិតខុស ឬ ត្រូវ យកឯងមក ធ្វើតួជំនួស !» លោកស្រីចន
ភូមិគ្រិះគីម ជុងហ្គុកមានការងារបន្ទាន់ ទៅទទួលយក ម៉ាក់ របស់ ថេយ៍យ៉ុងដែរធ្វើអោយ ហាណាន និង គីមជីន មានឪកាសចង់ធ្វើបាប ថេយ៍យ៉ុងទើប វត្តមានរបស់ លោកឡុង ដែលជាសម្លាញ់របស់លោកគីម មកដល់ភូមិគ្រិះធំ ដែលចំជាថ្ងៃ ខួបកំណើត ថេយ៍យ៉ុងដែលសមីខ្លួនក៍មិនបានចាប់ភ្លឹកផង
« រីករាយថ្ងៃកំណើត ថេយ៍យ៉ុង, ក្មួយរបស់ពូ !» លោកឡុង គ្រាន់តែឃើញថេយ៍យ៉ុងដើរចុះមកភ្លាមក៍មានចិត្តញាប់ញ័ររំភើបព្រោះតែ ក្មេងប្រុសតូចល្អិតដែលគាត់ធ្លាប់ប៉ងនាំឡើងគ្រែអស់ជាច្រើនឆ្នាំ កាន់តែស្រស់ស្អាត និងការតែងច្លួនក៍សុីវិល័យដែរ
« លោកពូ ? លោកពីមកបានយ៉ាងមិច ?» គីមចានើ មិនចូលចិត្តលោកឡុងតាំងពីដើម ព្តោះបុរសម្នាក់នេះដៃរហ័សនិង មានខ្សែរភ្នែកមិនគួរអោយទុកចិត្តឡើយ
« គឺ ថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃ ខួបកំណើតបងប្រុស. ពួកយើងក៍ធ្វើពិធីជប់លាងដូចគ្នា !» ហាណា កាន់នំ មករករាងតូច ដែលគេមានទឹកមុខងឿងឆ្ងល់
« បងប្រុស កុំខឹងអី ! ពួកខ្ញុំដេងខុសហើយ... ពួកយើងជាបងប្អូននិងគ្នាណា៎ !» គីមជីន មកឈរអោបដៃ រាងតូចធ្វើអោយគេជ្រួញចិញ្ចើម មិនយល់
« ពួកឯងធ្វើអី ?» ថេយ៍យ៉ុង
« ក្មួយពូ កាន់តែធំ កាន់តែស្អាត .. នេះកាដូ !» លោកឡុងសម្លឹងមើលថេយ៍យ៉ុងយ៉ាងពិចាររណា៎ តែ លោកគីម បានចូលមកកាត់ សម្តី
« ថ្ងៃ កំណើតឯង ... ញាុំអាហារជុំគ្នា អោយសប្បាយចិត្តម្តងទៅ !» លោកគីម ក៍មានកំហុស តាំងពីដើមគាត់ មិនដែល យកចិត្តខ្វល់ខ្វាយនិងកូនប្រុសម្នាក់នេះ. ពេលមិត្តមកនិយាយថា ទុក ថេយ៍យ៉ុងដូចកូន ព្រោះនាយតូច កំសត់ និងមើលទៅ សុខភាពមិនល្អ ក៍នឹកដល់ ទង្វើរបស់ខ្លួនតិចៗ ដែរ
« បាន ... បើត្រឹមបាយមួយពេល !». ថេយ៍យ៉ុងនិយាយហើយក៍ដើរទៅកាន់តុអាហារ ដោយមាន គីមជីន ហាណា មក រណប យ៉ាងចម្លែក ..
៣0 នាទី ក្រោយ.
« លោកប៉ា ទៅ សម្រាក ហើយលោកពូ !» ស៊វ លី ដើរមកលឹបលរ មើល ម្តាយដែលដាក់ដៃ ok ដែលជា សញ្ញា ថា ផែនការបានផល
« នេះ .. តើគេពេញចិត្តពិតមែនទេ ?» លោកឡុង
« ពិតណាស់ បើមិនជឿ លោកពូចូលទៅដឹងហើយគេថា គេនិងចាំលោកពូ. ព្រោះតាំងពីលែងលះមក គេចង់បានស្វាមីថ្មីដូចគ្នា !» គីមជីន
« ចុះ មនុស្ស ដែលពេញផ្ទះនោះ តើគេ ជាអ្នកណា?» លោកឡុង ចាប់អារម្មណ៍ តាំងពី ដំបូង តែទោះជាអ្នកជំនួញ ក៍គាត់ មិនស្គាល់ ជន ម៉ាហ្វៀ ណាឡើយ
« អរ ជាមនុស្សលោកប្តី អោយមកការពារខ្ញុំ !» ហាណា ពោលកុហក ដើម្បីអោយ លោកឡុងជឿ ទុកចិត្ត ហើយ
« នេះលោកពូ ថ្នាំ កំលាំង ..!» គីមជីន ហុច ដប ថ្នាំមួយអោយ លោកឡុង និងច្រានគាង់ អោយក្លាហាន ចីលទៅ .. ហើយគេក៍ដើរលបទៅកាន់ បន្ទប់ថេយ៍យ៉ុង...
បន្ទប់ថេយ៍យ៉ុង
« នេះខ្ញុំ កើតអី ? មិចក៍ក្តៅយ៉ាងនេះ ! មិនកើតទេ តេទៅ ជុងហ្គុកសិន !» នាយតីចដឹងថា មិនស្រួលក៍ស្រវា តេទៅភ្លាម ... បន្ទាប់ និយាយចប់គេ ក៍ដោះអាវ បម្រុងនិងងូតទឹកអោយស្វាង តែគេមិនបានដឹងថា មានអ្នកចូលមករកគេឡើយ
« នេះអូនយល់ព្រមពិតមែន !» លោកឡុងបានឃើញ អាវ ដែលទំលាក់ ស្មារ ក៍និយាយលឺៗ ធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងភ្ញាក់ព្រើតងាកមកមើលភ្លាម
« លោក ពូ ? លោកពូចូលបន្ទប់ខ្ញុំធ្វើអី !» ថេយ៍យ៉ុងភ្ញាក់ និងចាប់ផ្តើមភ័យ ហើយអាការះខ្លះ ក៍មិនស្រួលទៀត
« ក្រែងអូនថា ចង់បាន ប្តីថ្មីមិនចឹង ? កុំអៀនអី. បងស្រលាញ់អូនយូរហើយ !» លោកឡុង បាន ដើរទៅជិតនាយតូច
( កុំនិយាយថានេះជាល្បិច របស់ ពួកនាង ?) ថេយ៍យ៉ុងគិតបាន ហើយភ័យគិតនិងរត់គេច តែពេលគិតបាន ក៍ញញឹមតបទៅលោកឡុង និងដើរទៅជិត ព្រមទាំងអង្អែលមុខ ចាស់ ជ្រួញនោះដូចកំពុងពង្វក់អារម្មណ៍
« លោកពូ ចាំ ខ្ញុំបន្តិច. .. ចាំទៅបន្ទប់ខ្ញុំវិញ !» ថេយ៍យ៉ុង
« ហា៎ ចុះនេះជាបន្ទប់អ្នកណា ?» លោកឡុង ឆ្ងល់សារថ្មីពេលដែលហាណា ថានេះជាបន្ទប់ថេយ៍យ៉ុង
« ហាណា ប្រហែលជា ប្រាប់លោកពូខុស ហើយ បន្ទប់ខ្ញុំរំលង ២ បន្ទប់ទៀត. !» នាយតូច ទាញដៃ លោក ឡុង ចេញពីបន្ទប់យ៉ាងលឿន ព្រោះក្នុងរាងកាយគេក៍ទប់មិនជាប់ ... ពេលគេមកដល់បន្ទប់ ដែលនិយាយហើយក៍បើកចូលទៅ ..
« លោកពូ បិទ វាំងនន ទៅ ខ្ញុំ មិនចូលចិត្តភ្លឺទេ !» នាយតូច និយាយហើយក៍បិទវាំងនន និងមើលទៅ លោកឡុង ដែលកំពុងផឹកអ្វីម្យ៉ាង
« នេះជាអី ?» ថេយ៍យ៉ុង
« ហានណា ថា ជាថ្នាំ ប៉ូវ !» ចប់សម្លេងនោះក៍មានថេយ៍យ៉ុងក៍ចូលទៅ អង្អែលខ្លួនប្រាណ លោកឡុង និង និយាយខ្សឹបក្បែរត្រចៀក
« អូន មានរបស់ មកលេងជាមួយទើបសប្បាយចាំមួយភ្លេតសិនណា៎ ចាំយើងសប្បាយទាំងអស់គ្នា !» នាយតូចនិយាយហើយកួញញឹមកំណាចទាំងគ្មានអ្នកណា៎បានឃើញឡើយ... ទើបគេ ងើបដើរចេញ និង ដើរទៅកាន់ ទូរសំលៀកបំពាក់ និង ធ្វើជាបើកវា ព្រោះតែបន្ទប់ទាំងមូលទៅជាងងឹត ...
ក្រាក
ទ្វារបន្ទប់ត្រូវបានបើកហើយមានរាងតូចនារីម្នាក់ដើរចូលមក ...
« មិចក៍ងងឹតចឹង ? អាយ !» គីមជីន រអ៊ូ តិចៗ ហើយក៍ដូចមានដៃមួយច្រាននាងអោយដួលលើគ្រែ ..
« ថេយ៍យ៉ុង... បងទ្រាំមិនបានទេរ បងមិនត្រូវការលេងអីទាំងអស់ !» លោកឡុង កាលបើបាន នាងតូចក្លិនក្រអូប ដួលលើ ហើយចំពេលថ្នាំធ្វើទុកផង ក៍បង្វិលនាងអោយមកនៅក្រោមខ្លួន
« អាយ ! អាកញ្ចាស់ ឆ្កួតកាម លែង .. លែងអញ ! » ហានណា ទាំងទះទាំងតប់ តែដូចដឹងថា ថ្នាំដែលខ្លួនអោយលោកឡុង ដូចធ្វើអោយប្រៀបដូចនិង ដំរីចុះព្រេង. សំពត់ខ្លី ត្រូវលាត់ឡើង ខោក្នុងតូច ត្រូវ ទាញចេញឡើងព្រៃផ្សៃ
« អត់ទេ ... កុំ .. កុំធ្វើអីខ្ញុំ ...កុំ អក .. អាស៎ ឈឺ ហឹក !» សម្លេងនៃការឆ្លងកាត់ភាពឈឺចាប់លើកដំបូងនិងសម្លេងស្រែកយំលាយថ្ងូររបស់ អ្នកទាំងពីរ ធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងញញឹមសមចិត្ត ដែលឈរមើលមុននិងដើរចេញ ព្រោះតែថ្នាំក្នុងខ្លួនក៍ធ្វើទុក
« ឯងជាអ្នកបង្ខំយើងទេ ហានណា !»
បន្ទប់ ថេយ៍យ៉ុង...
នាយតូចដើរមកទាំងញ័រខ្លួនទទ្រើក ពេលដែលបើកទ្វារក៍ឃើញថា មានជុងហ្គុកដែលកំពុងងាក ឆ្វេងស្តាំ
« ជុងហ្គុក!» ថេយ៍យ៉ុង
« អា៎ អូនសម្លាញ់ទើបមកពីណា៎ ?» ជុងហ្គុកងាកមកមើលនាយតូចដែលហូរញើសជោគថ្ងាស និងមានអាការះមិនស្រួល
« លោកប្តីជួយអូនផង .. អូនទ្រាំមិនបានទេរ !» ថេយ៍យ៉ុងស្ទុះទៅអោបជុងហ្គុកថែមទាំងផ្ទៃមុខមាំមក ថើបទាំងកំរោល ចំណែកអ្នកជាស្វាមីមិនកំរើកអីគ្រាន់តែភាំងស្មារតីបន្តិច ហើយក៍ច្រានរាងតូច បន្តិច
« នេះអូន កើតអីថេយ៍យ៉ុង!» ជុងហ្គុក
« អូនមិនដឹងតែថា .. អូនត្រូវការវា ... សូមមេត្តា ធ្វើវាទៅ !» នាយតូចនិយាយដោយមិនមានអារម្មណ៍មិននឹកនិងច្លួន ជុងហ្គុកដែលមិនទាន់និយាយអីផងក៍ត្រូវ ច្រានទៅលើគ្រែ ចំណែករាងតូចក៍ដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនយ៉ាងរហ័ស
« នេះអូនត្រូវថ្នាំ ?» ជុងហ្គុកចំហរមាត់ ថ្លុងពេលត្រូវអ្នកជាប្រពន្ធចាប់ផ្តើមគ្រប់យ៉ាងដោយខ្លួនឯង ...
៣0 នាទីក្រោយ
« អាស.. អឺស តិចៗ ឈឺ !»
ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗ
« ស្រួលណាស់ .. ហេតុអីអូនពង្វក់បងដល់ថ្នាក់នេះ !» រាងក្រាស់ថាអោយមើលទៅផ្ទៃមុនសុិចសុី ដែលខាំម្រាមដៃខ្លួនឯងដូចទាក់ទាញអារម្មណ៍គខ្លាំងឡើង
« អាស៎ អាស៎ សឺត កុំខ្លាំងពេក .. !»
រាងតូចលើកដៃ ស្រាក់ករអ្នកកំលោះងើបខ្លួនមកកៀកនិងដើមទ្រូងមាំសង្ឃឹមថាវានិងជួយបំបាត់ភាពរោលរាលតែវាដូចជាធ្វើអោយភាពផ្សាភ្ជាប់គ្នាកាន់តែស្និតស្នាល
«អាស ស្រួលណាស់ របស់អូន តឹងណាស រិតបង ចង់ចេញទៅហើយ សឺត អាស...»រាងក្រាស់ នៅតែបន្តអុកគ្មានសំចៃ មិនអាណិតអ្នកដែលសុំនិងមើលមកដោយកែវភ្នែកស្រទន់
«អា៎...បា...នហើយអាស់...ឈ...ឈឺហ្អា៎...កុំ ខ្លាំងពេក ជុងហ្គុក» រាងតូចមិនតបអីផ្សេងទេ តែបែជាប្រាប់ឲ្យរាងក្រាស់បន្ថយ បន្តិចព្រោះតែការឈឺចាប់
«ឈប់មិន...មិនបានទេ...អាសស៎...ជិតដល់ហើយទ្រ...ទ្រាំបន្តិចទៅ...អឺស៎»រាងក្រាស់និយាយដាច់ៗព្រោះតែការស្រើបស្រាល
