Bir av hikayesi
Güçlü bir kız bir gün avcısının eline düşer ve hayatında ilk kez hiç bişey yapamıyordur
Ölmeden kurtulması gereken avcısına gittikçe çekilir ama bunun yanlış olduğunu kendine söyler durur...
Yağız bi noktadan sonra uyuyakalınca rahat bi nefes alıp bende uyuyabildim. Aslında uzaklaşmakta istedim ama o kadar sıkıyordu ki eğer hamle yapsaydım zorlardım ve bu da onu uyandırırdı. Ve uyanmasını istemicek kadar korkuttu beni.
Uyandığımda halada kollarındaydım. Biraz ittirdim artık sarhoş değildir sonuçta dimi yani. Anında "rahat dur" dedi. "Uyanıksın işte çekilir misin" tüm masumluğumla demiştim bunu neden bilmiyorum ama korkuyorum ve yanlış bişey yapmak istemiyorum. İyice kendine çekti beni. Bişey demedi, çok rahatsız oluyorum ama korkum beni ele geçirdi ben korkak bi insan değildim oysaki. Ne oldu benim o deli cesaretime, nerde benim gücüm, nerde aldığım dövüş eğitimleri, neden hiç birini kullanamıyorum şuan. Delirmek üzereyim.
İKİ YIL ÖNCE ~>
18 yaşımı doldurdum sözde ama hiç bir başarım yok ve bundan nefret ediyorum. Bu hayatta ki amacım ne ki benim 12.sınıfım bok gibi geçti. Kendimi derslerime veremedim, beni zorla öpen çocuk tüm yıl beni rahatsız etti, saçma salak hayatta hiç bi vasfı olmayan arkadaşlarımla bombok bir yıl geçirdim. Sonuç mu üni sınavında hiç bişey olmadı. Ve ben evde oturdum kaldım. Zaten annemlere karşı kendimi muhtaç hissederken bi de hiç bir vasfı olmayan birine dönüştüm. Eskiden en azından öğrenciydim artık o da değilim. Herkese mezuna kaldım diyorum ama ders çalıştığım falan yok.
"Ne diyorsunuz ya siz saçmalamayın" Ve o haber geldi çattı annemle babam trafik kazası geçirmişler. Artık yaşamıyorlar. Ben en vasıfsız zamanımda tek kaldım.
Acım daha çok taze ama ben acımı belli edebilen bi insan hiç bi zaman olamadım. Herkes hıçkıra hıçkıra ağlıyo ama benim sadece gözümden yaş geliyo. Aslında şu boktan haberi aldığımdan beri 1 hafta geçti. Nadir zamanlarda tek kaldığımda ortalığı yıktım ama ne zaman biri gelse tekrar güçlü kalmak zorundayım.
Salak teyzemle kavga ettik. Neymiş ben ailemi sevmiyormuşum ağlama bile ağlamıyormuşum. Sen benim içimde ne dönüyo biliyo musun be salak kadın. Zaten içlerinden üç beş tanesini sevdiğim akrabalarım bugün gözümden iyice düştü. Benim düzenimi kurmam gerek. Madem tek kaldım o zaman kendi ayaklarım üstünde durmam gerek.
Ama hayır bu evde yapamam bunu. O kadar anıyla başa çıkamam ki aile apartmanında olmam da cabası. Ayrıca sanırım akraba yada tanıdıkta görmek istemiyorum. Sanırım şehir değiştirmem gerek. Ama para sıkıntım var tabiki. Evi satamam anılardan kaçıyorum ama çöpe de atamam onları.
İki arabamız vardı. Malum asıl sevdiğimiz araba ile kaza yaptılar çok seviyodum oysaki ben onu. Araba sürmeyi öğrenmiştim onla o arabayla da çok anım vardı. Neyse bunları düşünmemem gerek şimdi. Öbür arabayı sattım bi de babam az da olsa borsayla ilgileniyordu. Sabırlı bi adam olduğu için kötüleşen ekonomi de sağolsun parası baya bi değerlenmiş neyse onları da çektim annemin eğitimim için biriktirdiği altınları da bozdum ve Samsun da bi ev aldım.
Bir ay içinde işimi de buldum. Bu kadar kısa sürede düzenimi kurduğum için çok şanslıyım. Kendimle gurur duyuyorum. Ve tabiki annemle babamı çok özlüyorum.
GÜNÜMÜZ ~>
Ne oldu kendiyle gurur duyan o güçlü kıza. Şimdi burda kendine Avcı diyen bi aptalın kollarında ağlicak kadar ne ara düştü.
"Neden ağlıyorsun sen" "Ağlamıyorum" "Kolumu ıslatıyorsun" Beni kendine döndürdü "iyi misin" "Dün taciz hatta tecavüz ettin beni neden ağlıyo olabilirim acaba çekil" diyip ittim onu. İşe yaradı sanırım bıraktı beni. "Üstünü giy aşağı gel kahvaltı yapıcaz" "İstemiyorum uykum var" "İsteklerin umrumda değil aşağıdayım" diyip gitti.
Aslında kalkasım hiç yok ama burda kaldıkça eskilere gidicem ve bunu istemiyorum.
Burda ihtiyacım olan herşeyin olması hoşuma gitmedi değil kendimi boşlamamam gerek çökmek istemiyorum. Masaya oturup aynadan kendimi inceledim gözlerim şişmiş. Biraz buz işe yarar dudaklarım da baya çatlamış. Ve burnum tıkalı. Tüm malzemelerim vardı burda acaba burun fısfısım da var mıdır.
Kalkıp kitaplığa baktım evet var. Hemen aldım ve sıktım. Dudaklarıma ve yüzüme nemlendirici sürdüm. Aslında banyoda yapmak istiyorum ama beni beklediğine eminim rahat vermez şimdi. Şu yaladığı yerleri siliyim en azından ama iğrenç. Ay yok dayanamıyorum banyoya giricem.
Evet dayanamadım ve girdim hızlıca çıktım. Sanırım bekliyo halada herhangi bi hareketlenme yok çünkü. Aynanın karşısına oturup yüzümü ve dudaklarımı tekrar nemlendirdim. Parfümlendim ve giyinme vakti. Dolabı biraz karıştırdıktan sonra sarı bir sweat ve beyaz bir şort buldum sanırım bunları giyicem. Tamam biliyorum büyük ihtimal evden çıkamicam ama dediğim gibi kendimi salarsam istemediğim şeyler olur.
Lilyum:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet aşağı inebilirim artık. Üçü de mutfaktaydı ama ben sadece Ela ya günaydın dedim. Hemen "günaydın nasılsın" dedi. Geceyi kastettiği belliydi. "İyiyim teşekkür ederim" diyip buzdolabına gittim ve buzluk kısmını açtım. Saçma sapan bir sürü şey vardı ama buz yoktu. Nur "aradığın şeyi söylersen yardım edebilirim" desende umursamadım ve iki tane kaşık alıp buzluğa attım. Canım gözlerim anlaşılan sizle kahvaltıdan sonra ilgilenicem. Yağız ın önünde ki sigarayı aldım ve yaktım. Camın önüne gidip içmeye başladım. Bu sırada da dışarıyı izliyodum o kadar süredir burdayım hiç dikkatli bakmadım dışarı. Çokta bakacak bişey yok aslında ormanlık bi alan işte her yer ağaç. O kadar bağırmamı kimsenin duymama sebebi ortaya çıktı.
Kaçmaya çalışsam nasıl kaçarım acaba. Araba yoluna ne kadar mesafe vardır kim bilir. Aslında buraya arabayla geldik çok uzak değildir yola. Gerçi ara yoldan gelmişizdir buraya. Benim anayola ihtiyacım var arabaların sürekli geçmesi gerek ki kaçabiliyim.
"Kaçmayı düşünüyorsan kaçamazsın en kısa yoldan bile 15 km gitmen gerek ki dediğim gibi bu en kısası kaçarken panik halinde olup yolu uzatabilirsin bile. Üstüne üstlük çok hızlı olman gerekir malum peşinde olucam. Tabi sen bilirsin yine de biliyorsun ben bi avcıyım kovalama hoşuma gider" diyip göz kırptı Yağız. Boğarım ben bunu ya.
Cevap vermeyip dışarıyı izlemeye devam ettim. Neden bu kadar rahat kaçmanın yollarını anlattı ki bana kendinden çok emin demek ki napıcam ben ya.
Ben hızımı alamıyorum yazdıkça yazasın geliyo ne zaman okunur kim yorum yapar bilmiyorum ama şuan hoşuma gidiyo ve sadece kendim de olsa okumak için yayınlicam.
