ZEHİRLİ ŞEKER

54. BÖLÜM🪷

Yangında hayatını kaybeden herkese Allah'tan rahmet, yakınlarına sabır diliyorum.

Bölümü WhatsApp kanalında yaptığım anket sonucunda paylaşmış bulunmaktayım. Böyle acı bir günde umarım biraz da olsa moral olur bu bölüm sizlere.

Güvenli bir Türkiye'e yaşamak dileğiyle.

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM 54

🪷

Gözlerimi açtığımda ilk karşılaştığım şey hastanenin tavanı olmuştu. Etrafı bulanık görsem de bir hastane odasında olduğumu anlayabiliyordum. Ne olmuştu? Elim istemsizce başıma doğru gitti ve acı hissetmeme rağmen yüzümü buruşturdum.

“Nilüfer?” Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdıktan sonra görüşüm netleşmeye başladı. Abim yattığım yatağın kenarında oturuyordu ve hafifçe yüzüme doğru eğilmişti. Ağzımdaki kuruluğu gidermek için zorlukla yutkundum ve konuştum. “Ne oldu?” Sesim boğuk boğuk çıksa da anlaşılırdı.

Abim derin bir nefes alarak elini alnıma yerleştirdi. “Tansiyonun düştüğü için bayıldın.”

“Bayıldım mı?” diye tekrarladım abimi. Zihnim yeni yeni yerine otururken aklıma gelenlerle yataktan fırlar gibi doğruldum ama abim omuzlarımdan tutum beni yatağa geri yatırmıştı. “Abi! Barış!” dediğimde bana gülümsedi. “Yarım saate uyandıracaklar. Biraz toparlan yanına gideriz.”

“Hayır, ben uyandığında yanında olmak istiyorum!” dedim ve doğruldum. Bu sefer abim engel olmadı. Sanırım zaten engel olamayacağını biliyordu. Bayılmadan önce gözlerimin karardığı anı hatırlıyordum. En son… ellerimi yumruk yaptım. Mahir’in öldüğünü öğrenmiştim. Daha doğrusu onu öldürdüğümü.

“Nilüfer, seninle biraz konuşmamız gerekiyor.” Dedi abim gözlerimin içine bakarak. “Daha sonra Barış’ın yanına gideriz.” Kafamı usulca salladım. Hiç istekli değildim ama söyleyeceklerini duymak istiyordum. “Tamam ama Barış uyanmadan yanına gideceğim.”

“Tamam.” Dedi ve arkamdaki yastığı düzeltti. Kollarımın altından tutarak beni çocukmuşum gibi yatakta geriye doğru yerleştirdi. Böylelikle düzelttiği yastığa yaslanabildim. Odada abimden başka kimse yoktu. Yalnızdık. “Şimdi, öncelikle bana o gece ne olduğunu anlatmanı istiyorum. Her ayrıntısıyla.”

Ellerime baktım. O geceyi net hatırlıyordum çünkü sürekli gözümün önüne gelip duruyordu. Unutmak imkansız gibiydi. Barış’a geç kalmak istemediğim için olan her şeyi hızlı bir şekilde anlattım. Anlatırken birkaç kez duraksamış olsam da artık abim her şeyi biliyordu. Yüzündeki ciddi ifadeye bakındım. Gözlerinde bir hesap yapıyor gibiydi.

“Abicim, beni dikkatle dinle.” Kafamı salladım ve abimi söylediği gibi dinlemeye başladım. “Aynı anda üç saldırı gerçekleşti ve bu üç saldırı birbiriyle bağlantılı. Olay yerinde ölen birçok insan oldu. Bende birçok insanı vurdum. Kübra Hanım da vurmuş. Ama bizim kullandığımız silahlar üzerimize zimmetli. Durum senin için aynı değil. Başımız ağrıyabilir. Bu yüzden Mahir’i vurduğunu kimseye söylemeyeceksin.” Dedi gözlerimin içine dikkatle bakarak.

Abim de Barış da beni olacaklardan korumak istiyordu. Biliyordum. Öncelikle, eğer gerçekleri olduğu gibi itiraf edersem sicilim eskisi kadar temiz kalmayacaktı. Mahkemeyle uğraşacaktım. Ayrıca Cahit oğlunu öldüren kişinin ben olduğumu öğrenirse yüksek ihtimalle beni öldürmeye çalışacaktı. Olay yüzünden hapse gireceğimi sanmıyordum çünkü her şey açıkça ortadaydı. Ben bir avukattım kendimi nasıl aklayacağımı biliyordum. Abimin ilk endişesi de zaten hapse girmem değildi. Bunu gözlerindeki ifadeden anlayabiliyordum.