Unicode
အပိုင်း ၂၆၅ - ဒဏ်ရာသက်သာလာပြီ
ယွဲ့ဝမ်ရဲ့ စကားတွေကို ကြားတော့ မုယွမ်ယောင်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
"နင်းစစ်ယဲ့ ကျင်းလင်မြို့နဲ့ နောက်ပိုင်းကွမ်းတုံက အတော်လေး ဝေးပါတယ်၊ ပြီးတော့ စစ်ယဲ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ဒဏ်ရာတွေက အတော်လေးကို ပြင်းထန်တယ်၊ အခု ထွက်ခွာမယ်ဆိုရင် နင်းစစ်ယဲ့ ကိုယ့်အသက်ကိုယ်ရော လိုချင်သေးရဲ့လား?"
"ငါ နောက်ပိုင်းကွမ်းတုံကနေ ထွက်လာတာ အတော်ကြာနေပြီ၊ ခုနက ယွင်နုနဲ့ မြောက်ပိုင်းရှင်းကျန်းတို့ဘက်က လှုပ်ရှားမှုတွေရှိလာတယ်လို့ သတင်းရထားတယ်၊ ရက်တွေသတ်မှတ်ပြီးသွားရင် သူတို့တွေ ရက်ပိုင်းအတွင်း ပြန်လာကြလိမ့်မယ်၊ အချိန်က ကပ်နေပြီ နှောင့်နှေးနေဖို့ အချိန်မရှိဘူး"
"မဖြစ်ဘူး!"
မုယွမ်ယောင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ဒဏ်ရာရနေတဲ့ နင်းစစ်ယဲ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို နောက်ပိုင်းကွမ်းတုံဆီ သယ်သွားတာက အကူအညီ မဖြစ်ရုံတင်မကဘူး လက်အောက်ငယ်သားတွေကိုပါ စိုးရိမ်ပူပန်စေတယ်၊ အကယ်၍ ဒီသတင်းသာ မတော်တဆ ပေါက်ကြားသွားခဲ့ရင် ယွင်နုနဲ့ မြောက်ပိုင်းရှင်းကျန်းကလူတွေ သိသွားလိမ့်မယ်၊ နင်းစစ်ယဲ့ လုံလုံခြုံခြုံ ပြန်လာနိုင်ဖို့အတွက် ကျွန်မ တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ပျောက်အောင် ကူညီပေးမယ်၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ထွက်မသွားခင်ကတော့ နင်းစစ်ယဲ့ရဲ့ဒဏ်ရာကို အနည်းဆုံး ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်း ပျောက်အောင် ကုမှဖြစ်မယ်"
ယွဲ့ဝမ်က သူမျက်လုံးတွေကို ပင့်ကြည့်လိုက်ပြီး မုယွမ်ယောင်ကို ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်သည်။ သူက မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ပြောလိုက်သည်။
"ငါ အရင်က ဒီထက်ဆိုးတဲ့ ဒဏ်ရာတွေတောင် ရဖူးတယ်၊ နောက်တော့လည်း ဘာမှ ပြဿနာကြီးကြီးမားမား ဖြစ်မသွားဘူး...."
"ဒါကတော့ အရင်က နင်းစစ်ယဲ့ဘေးက သမားတော် တာဝန်မဲ့တာကြောင့်ပဲ၊ အခု ကျွန်မက နင်းစစ်ယဲ့ရဲ့ ဒဏ်ရာကို ကုပေးနေတဲ့သူပါ၊ နင်းစစ်ယဲ့ ခရီးသွားနိုင်မလား မသွားနိုင်ဘူးလားဆိုတာ ကျွန်မအပေါ် မူတည်နေတယ်"
YOU ARE READING
တော်ဝင်မိန်းမပျို၏သွေးကလဲ့စား (၂)
Historical Fictionစာမြည်း ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီးနောက်မှာ မုယွမ်ယောင်က အရာသုံးခုကို လက်ကိုင်စွဲထားသည်။ ၁။တခြားသူတွေအပေါ် စိတ်ထားကောင်းမပေးနဲ့ ၂။ရန်သူဆို ခေါင်းပြန်မထောင်နိုင်အောင်ရိုက်ချပစ် ၃။ခံစားချက်တွေအပေါ် အယုံအကြည်မရှိနဲ့ သူမက အကြင်နာတရားကင်းမဲ့၊ အကြောက်တရားကင်းမဲ...
