❝ Halikarnas'ta tanıştık, olağanüstü bir tanışmaydı. Bir barda, sarhoş kafayla. Ve Halikarnas'ta bir gece demiştik, tek bir gece. Planımızda âşık olmak yoktu. Gözlerimi açtığımda Beyrut'a giden bir jetteydim, kaçırılmıştım. Oradan da Napoli. Sonra t...
Doğduğunuz an, kaderinizde bazı değişmez dönüm noktaları yazılırmış. Yaptığınız seçimler onu yalnızca geciktirebilirmiş. Ve bilinçaltınız, sizi yaşadığınız aile ortamında öğrendiğinizgüvensizliklerle karar vermeye mahkûm kılarmış.
Ben kaderimi değiştirebileceğime inandım. Çünkü başka tutunacak dalım yoktu. Valentino vardı. O bana güç verdi. Sonra her şeyim oldu. Yaşadığımız o kopma noktalarına rağmen hayatta kalmıştık. Birbirimize yaslanmıştık. Dünyaya karşı o ve ben.
Yalnızca o ve ben.
Şimdi o yoktu.
☾
Yorgun bedenim sızlarken duyduğum seslerle zor da olsa gözlerimi araladım. Yataktan kalkıp odadan çıkarken sese kulak verdim. Piyano sesiydi bu. Uyku sersemi merdivenleri inerken sese daha da yaklaşmıştım.
Aşağıya indiğimde salonun ortasındaki piyanoya oturmuştu. Valentino. Ama... Ama o ölmüştü. Bu nasıl olabilirdi? Böyle bir şey mümkün olabilir miydi? Olduğum yere çivilenmiştim. Donup kaldım. Yanındaki küçük kız çocuğu küçük parmaklarıyla tuşlara basarken onu seyrediyordu. Yüzünde âşık bir ifade vardı kıza bakarken. Kızın da yaptığı işi beğendirme kaygısıyla Valent'a baktığını görebiliyordum. Neler oluyordu?
Aralarında konuşurlarken havadan sudan sohbet eder gibi hâlleri vardı. Daha çok Valentino konuşuyor gibiydi. "En az annen kadar yeteneklisin. Eğer burada olsaydı sana çalmayı öğretirdi." Kızın altın gibi parlayan kızıl karamel saçlarını okşadı. "Çok güzel piyano çalardı."
Dilim tutulmuştu sanki. Öyle gerçekti ki. Salonun ortasında Valentino bir kız çocuğuyla konuşuyordu. Neler oluyordu? "Valentino. Sen... Sen buradasın!" Anlam vermeye çalışıyordum. Ambale olmuştum. "Ama nasıl?"
Valentino ise hâlâ hayran hayran küçük kıza bakıyordu. "Hadi, bu kadar yeter. Artık yemek vakti." Neşeyle gülüp duran küçük kızı sevgiyle kucaklarken adam da gülüyordu. Sanki beni görmüyor gibiydi.
Neler olduğunu anlamadığım gibi yok sayılıyordum. "Valentino, neler oluyor? Neden benimle konuşmuyorsun?" Yüzüme bile bakmıyordu. Beni duymuyor gibiydi. İki adım atıp ona yaklaştığımda "Valentino! Sana söylüyorum!" derken delirmek üzereydim. Ne çocuk ne de Valentino beni duymuyor gibiydi.
Ben basamakların ortasında onlara bakarken kucağındaki kızla sanki görünmezmişim gibi merdivenleri tırmanıp eğlenceli gülüşmelerle yukarı çıktılar. Bense yerimden bile kımıldayamadan donup kaldım ve beni taşımayan bacaklarımın azizliğine uğrayıp yere çöktüm.
...
•☾•
YAZAR NOTU: Hi guys! 🌙 Uzun zaman sonra hepinizi sevgiyle selamlıyorum! 🖐🏻❤️ Serimizin son kitabına adım atalı aylar olmuşken burada hâlâ haberi olmayanlar, yeni bölümü bekleyenlere yeniden duyurmak istedim. Serinin son kitabı Rio'da Bir Gece, şuan itibariyle 31 bölümüyle yayında! Rio'da Bir Gece kitabımıza profilimden ulaşabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da kitabımızın kapağı, buyursunlar. 😍 Burada daha fazla gevezelik yapmayacağım, merak edenlerle son kitabımız Rio'da Bir Gece'de yeniden görüşmek üzere. Sevgiler, bol kokulu öpçükler! ❤️
•••
SOSYAL MEDYA Wattpad: -BuzlarKralicesi Instagram: buzlarkralicesioffical Twitter: @buzdanjuliet YouTube: Gülay Sena Dündar Tiktok: @halikarnastabirgece Tiktok Kişisel: @buzlarkralicesiofficial
