Napoli'de Bir Gece | Gecedeki Aşk Serisi - II ღBİTTİღ

❅ Napoli'de Bir Gece | 39/1

-39/1-

❝Valentino❞

Toplantının olduğu salona geldiğimde masada Zita'nın da olduğunu gördüm. Yanımdaki Pietro ve Luigi'ye baktım. "Burada ne işi var?"

Bakışlarını masadan ayırmaksızın "Fanucci ailesini temsilen gelmiş." dedi Luigi.

Abisinin açıklaması üzerine kaşlarını çatan Pietro "Alberto'ya ne oldu?" diye söylendi. Genelde bu toplantılara Zita'nın kardeşi Alberto katılırdı ama bu radikal değişime hiçbirimiz anlam verememiştik.

"Zita'nın amacını biliyoruz." Luigi'nin kardeşine fırlattığı bilmiş bakışları bana döndü. "Valent'e yakın olmak için hiçbir fırsatı kaçırmayacaktır."

Memnuniyetsiz bakışlarımı Zita'dan çekip toplantıdaki diğer adamlarla selamlaştım. Zita'yla yüz yüze gelmeden bana ayrılan yere oturdum. Bakışlarını benden ayırmadığını hissediyordum ancak ona bakmadım ve bana bakmasıyla ilgilenmedim.

❝Lâl❞

Zita'nın adını duyan adam şaşırmış görünüyordu. "Ne?" Tek kaşını kaldırarak "Bu da nereden çıktı?" diye ekledi sorusuna.

"Sen Zita'yla mı buluşuyorsun?'

"Hayır."

Nedense bakışlarını kaçırırken benden bir şeyler gizlediğini hissediyordum ve bu beni hem kızdırıyor hem de yaralıyordu. "Bana yalan söyleme, Valentino. Zita'yla mı görüşüyorsun?" Sessiz kalan ve gözlerime bakan adama sorumu başka bir biçimde yineledim. "Sana tek bir şey soracağım Valentino, gittiğin yerde Zita var mıydı yok muydu?"

"Lâl."

"Soruma cevap ver."

"Sakinleşirsen cevap vereceğim."

"Valentino, laf kalabalığına gerek yok." diye durdurdum onu. "Çok basit bir soru sordum, evet veya hayır cevabı yeter." İnancını kaybetmiş öfkeli bakışlarım onun gözlerini bulduğunda imalı bir sesle tekrar ettim. "O çok önemli toplantıda Zita da var mıydı?"

"Evet."

Aldığım yanıtla oturduğum yerden kalkıp sabır dileyerek odada volta atmaya başladım. "Demek Zita'yla birlikteydin."

"Hayır, Lâl. Onunla birlikte falan değildim."

Sağ elin alnımda gezinirken alayla güldüm. "Bir de Zita'yla buluşmuyorum diyorsun. Gözümün içine baka baka yalan söylüyorsun!"

"Yalan söylemiyorum, Lâl! Zita'yla buluşmuyorum, görüşmüyorum."

"Beni aptal yerine koyma Valentino! Seni seviyor olabilirim, sana âşık olabilirim ama salak değilim!"

"Elbette değilsin, seni aptal yerine koyduğum falan yok. Lütfen biraz sakin olur musun?" Sakinlikle izaha girişti. "Biriyle buluşmak, görüşmek başka, bir araya gelmek zorunda olmak başka." Benim sakin kalmaya çalışıp onu dinlediğimi görünce açıklayıcı bir ifadeyle söze girdi. "Ben bugün büyük ailelerin liderlerinden oluşan bir toplulukla önemli bir toplantıdaydım, evet. Tıpkı sana da söylediğim gibi. Ve Zita da Fanucci ailesini temsil eden kişi olarak oradaydı, bu kadar basit."

Hemen ardından "Bu kadar basit mi?" diye patladım. "Bu kadar basit mi Valentino? Sen o toplantıda Zita'nın da olacağını bile bile benden sakladın, söylemedin! Ve şimdi de basit bir şeymiş gibi anlatıyorsun."