Napoli'de Bir Gece | Gecedeki Aşk Serisi - II ღBİTTİღ

❅ Napoli'de Bir Gece | 12/2

-12/2-

❝Azize❞

Valent beni dışarı çıkarıp Lâl ile baş başa kalmak istediğinde içime büyük bir korku düşmüştü. Gerçekleri anlamış mıydı? Aklım darmadumandı. Ne düşüneceğimi bilmiyordum ancak herhangi bir hamle yapmamam gerektiğinin de farkındaydım. Yeni bir hamle yaparsam dikkat çekebilirdim.

Lâl'in odasından çıkan adam benimle konuşmadan evden çıktığında içimdeki korku duygusu her saniye daha da arttı. Bana bir açıklama bile yapmadan çıkıp gitmişti. Bundan ne gibi bir anlam çıkarmam gerekiyordu? Cevabını bilmediğim bir soru daha.

Bu belirsizliklerle dolu saatler beni öldürecekti. Tüm bunlar yetmezmiş gibi bir de telefonum çaldı, o arıyordu. Dokuz. Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım ve aramasını yanıtladım. Bekletilmekten hiç hoşlanmazdı. "Ne diyeceğini biliyorum." diye söze girdim beni fırçalayacağından emin bir biçimde.

Her zamanki gibi sakin ve robotik ses tonuyla yanıt verdi. "Sandığımdan daha beceriksiz çıktın."

"Deniyorum, Dokuz. Ama Valent'i kandırmak sandığın kadar kolay değil. Adam cin gibi, bir şekilde hissediyor. Ne yapabilirim ki? Hislerini de yönetemem ki."

"Yöneteceksin, Azize. Seni oraya evcilik oyna diye sokmadım. Valentino'nun ne kadar zeki biri olduğunu biliyorum. Anlaşma sırasında bu seni durdurabilecek bir detay değildi. Ama şimdi görüyorum ki gözün korkmuş, geri adım atıyorsun."

"Geri adım atmıyorum. Lâl karnında bebekle çıkıp gelmeseydi her şey tamamdı. Hallediyordum. Valentino zamanla yeni Lâl'e alışacaktı. Ama beklenmedik bir anda o çıkıp geldi işte."

"Sana bunun kolay olmayacağını söylemiştim. Lâl olmak sandığın kadar kolay değil. Saçlarını boyatıp ona tıpatıp benzemek kadar basit değil bu."

"O benim yerime kolayca geçti ama!" İçimdeki kine ve nefrete engel olamamıştım, sesim nefretimi kusar gibi çıkmıştı.

"Bu durum medyayı ve alelade insanları kandırmakla eş değer değil. O kadın Valentino'nun yatağına girdi. Valentino onda nelere âşık oldu, bunlar hep bir sır perdesi. Lâl gibi düşünüp Lâl gibi davranmalısın. Ama sen şimdiden hırslarının önüne set çekmesine engel olamıyorsun." Bilge bir sesle resmen azarladı beni. "Öfke sana hata yaptırır."

Haklıydı. Ancak içimdeki öfke ve intikam duygusuna engel olamıyordum. Dokuz'un "Valent nerede şimdi?" sorusuna tedirgin bir biçimde "Dışarıda. Lâl ile konuştuktan sonra benimle konuşmadan odadan çıkıp gitti." yanıtını verdim. "Korkmalı mıyım?"

"Kendini kollasan iyi edersin. Amatörce davranıp arkanda iz bırakma."

"Lâl'in gelişi her şeyi mahvetti, her şeyi! Biraz daha geç gelseydi ölürdü sanki. Bir de karnında bebekle geldi, Valent'in kafası iyice karıştı." Sağ elimi saçlarımdan geçirip ofladım. Çıkmazdaydım. "Ne yapacağım şimdi?"

"Bana mı soruyorsun? Üflesen düşecek hamile bir kadınla bile başa çıkamadın." Hattın diğer ucundan adamın derin iç çekişini duyduğumda sinirlendiğini hissedebiliyordum. "İçimden bir ses, işine duygularını karıştırdığını söylüyor."

"Ne?" Afalladım. "Hayır."

"Valentino'ya âşık mı oldun?"

"Saçmalama." Yalan söyledim. Ona kim âşık olmazdı ki? Dışarıda lanse ettiği karakterinin aksine tam bir aşk adamıydı. Zekiydi. Ulaşılmazdı. Ne istediğini iyi bilen, âşık olduğu kadına ölümcül bir tutkuyla bağlı tehlikeli bir âşıktı. Hissettiğim şey aşk mıydı bilemiyordum ama telefonun diğer ucundaki adama yalan söylediğimi hissedebiliyordum. Ama zararsız bir yalandı. Sonuçta bu benim işimdi, Lâl olmak. Ve Lâl olduğumda sonsuza dek Valent'in yanında kalacaktım, ona âşık olmamın ne gibi bir tehlikesi olabilirdi ki? Bana da Lâl'e baktığı gibi bakacak, ona dokunduğu gibi dokunacaktı. O olduğumu sanacaktı. Sonsuza dek. Saçmalayan bendim anlaşılan. Ben bu odadayken bu yatakta benimle uyumak şöyle dursun, buraya bile girmeyen adamdan bahsediyordum. Lânet olsun. "Bak, ben her şeyi halledeceğim tamam mı? Bana güven. Lâl'in başına öyle bir çorap ördüm ki kendini aklaması mümkün olmayacak."