Benim Ailem

İş Yerine Hırsız Girdi

Okulların açılmasına az bir zaman kalmıştı; o gece yemeğimizi yiyip, saat 24.00 da hepimiz yatmıştık, bir kaç saat sonra, kapı zili çalınmaya başlamıştı; bu saatte gelen kişi hayra alamet değildi; ya bir ölüm haberi, ya da hastalık haberi....
Babam hemen kapıyı açtı, sesler geliyordu, biz de yataklarımızdan fırladık. Gelen iş yerinin bekçisi ile iki polis , bekçi babamı görünce, patron iş yerine hırsız girdi, iki el ateş açtım ama, kendisi kaçtı dedi.
Babam üstünü giyinip, bekçi ve polislerle birlikte iş yerine gitti, tabii ortağı olan Muammer amca da, iş yerine gittiklerinde hasar büyüktü, babam ertesi sabah eve uykusuz bir şekilde eve geldi; bir iki saat dinlendikten sonra, Muammer amcayla birlikte karakola gittiler, eve geldiklerinde bir hayli ikisi de hem yorgun, hem de moralleri bozuktu.
Masaya iki sandalye alıp, hesap yapmaya başladılar, zarar ziyanı tespit etmek için; annem de çay demlemiş servis yapıyordu. Babam şu hırsız bir bulunsa, başka bir şey istemiyorum, diyordu.
Aradan bir kaç gün sonra yine saat 04.00 da kapı çalındı ve iki polis gelmişti, babam kapıyı açtı; polisler hırsız bulundu, ancak bekçiyi yaralamış ve bekçi de onu bacağından vurmuş dedi, babam hemen apar ,topar hastaneye polislerle birlikte gitti ve eve geldiğin de saat 10.00 .
Babamın morali çok bozuk ve ağzını bıçak açmıyordu, bir kaç sonra hepimizi yanına çağırdı ve bu hırsız olan kişi bizim akraba yani Müjgan halanınızın oğlu sizin kuzeniniz dedi.
Hepimiz çok şaşırdık, ağzımızı bıçak açmıyor, konuşmak istiyoruz ama hiç kimseden ses yoktu.
Benim dedem iki evliymiş; İlk hanımdan 4 kızı varmış, dedem İstanbul'a tayini çıkınca ilk hanımı memlekette kalmış, o sırada babannem de eşini kurtuluş savaşında kaybetmiş ve 40 günlük kızıyla ortada kala kalmış, dedem de kısmet çıkınca babaannem de evlenmiş ama, dedemin evli olduğunu bilmiyormuş. Dedem babaannemin kızını kendi kızı gibi büyütmüş ve daha sonra babam dünyaya gelince ilk hanımı kızlarını alıp o da İstanbul'a gelmiş, kısaca babaannem'den 3 oğlu olmuş.
Babam ve babaannem o gece çok yıkıldı ve tabii biz de çok üzüldük ama yapılacak bir şey yoktu.