Eve dönüş zili çalmıştı, çantamı hazırlayıp, okulunun bahçesinden eve doğru yürürken yine Ali de geliyordu, birlikte yürümeğe başladık; Ali sessizliği bozdu ve bana Nazar bugün neşeli değilsin ne oldu? diye sordu? ben de olan biteni anlattım, o da bugün bizim sınıfta da aynı olaylar oldu dedi.
Peki ne yapacaksın? gidecek misin? dedi ve ben de hayır, bu olayın sonucunda ölüm dahi olsa asla gitmem dedim. Ali peki korkmuyormusun? ben sadece yüce mevlandam yani allahtan korkarım gerisi hikaye diye cevap verdim. Eve gelmiştik; iyi akşamlar deyip ayrıldık,eve geldiğim de annem akşam yemeğini hazırlamış; ablamla beni bekliyorlardı, hemen üzerimi değiştirdim ve yemek yemeğe oturduk ve sohbet etmeye başladık; annem ve ablam bugünün nasıl geçti diyorlardı; ben de çok güzel geçti dedim ve bugün kü yaşadığım olayı anlatmadım; şayet eğer anlatmış olsaydım, hemen panik olurlardı. Akşam yemeği yedikten sonra; ödevlerimi yapmaya başladım gece bir hayli olmuştu ve herkese iyi geceler dedikten sonra; yattım tabii annem ve ablamda.
O gece bir türlü uyuyamadım; çünkü Ayı Metin'in söyledikleri kulaklarım da çınlıyordu.Aslında korkuyordum; kendim için değil, sadece annem ve ablam için eğer bana bir şey olsa ne yaparlardı diye düşünürken uyuya kalmışım. Rüyamda bir savaşın ortasındaydım; bir geminin içinde silahlar patlıyor ve gemideki insanlar vuruluyordu o sıra da gemiye bir deniz motoru yanaşmış, bir Türk deniz subayı; orta boylu, esmer tenli beni motora bindirmiş; beni o gemiden kurtarmıştı; uyandığım da saat 09.00 annem kahvaltıyı hazırlamış ve birlikte kahvaltı yaptıktan sonra; anneme rüyamı anlattım; ne tuhaf değil mi? eskiden hep rüyalarımı babama anlatırdım.
Annem benim anladığım kadarıyla sen ileri de bir denizci ya da deniz subayı ile evleneceksin dedi. Ben kahkahalarla katılırcasına gülmeye başladım; iyi de annecim ben hiç bir zaman evlenmiyeceğim ki! diyordum; annem de zamanı gelince elbet evleneceksiniz diyor ve benim de torunlarım olacak, keşke babacığın da sağ olsaydı o günleri birlikte görebilseydik diyordu; bir ara ikimizin de gözleri boncuk, boncuk dolmuştu ve annem hadi Nazar; babannene gidelim dedi, çarşıdan da bir sürü sebze, meyve ve kıyma alıp; babanneme gittik, babannem de kahve içiyordu, bizi görünce çok sevindi, annem mutfağa girdi, babanneme bir kaç günlük yemek hazırladı; ben de eve gidip, çantamı sırtıma alıp, okula gitmek için; yola çıktım, bir taraftan da dün ayı Metin'in söylediklerini düşünüyordum ve nihayet okula varmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Ailem
RandomHerkesin bir ailesi vardır; hiç unutamadığı ve unutmak istemedikleri bu roman gerçekten alınmıştır, yaşanan tüm olay olduğu gibi hiç bir şekilde hayal ürünü değildir; saygılarımla
