Benim Ailem

Yaz Tatili

Yaz tatiline girmiştik; sabah saat 09.00 da avukat bürosuna gidiyordum ve dışarı işleri evrakları takip ediyordum ve temmuz ayında afli tatile girdik, avukatta tatile girmişti; bana arada sıra büroyu açıp, havalandırırsın demişti ve ben iki günde bir büroya gidip, büroyı temizliyor, odayı havalandırdıktan sonra eve geliyordum, bu arada da ikmale kalan arkadaşlarımı ders çalıştırıyor; onları sınava hazırlıyordum, anne ve babaları ders ücreti olarak ücret ödemek istediler fakat ben ücreti kabul etmedim; onlar benim arkadaşım, dostum idi onlardan para alamazdım.
Yine het zaman ki gibi Orhan dayımlar bize gelmişti ve bizi hiç yalnız bırakmıyorlardı; teyzemler hiç yalnız bırakmamışlardı, en zor günlerimizde, bu yaz teyzemin oğlu Sebahattin dayım ve kızı Nalan ablam da gelmişti. Sebahattin dayım da ağır ceza savcısıydı ve Ordu da görev yapıyordu. İzmir de; Alsancak"ta Ağustos ayında fuar açılıyordu ve hep birlikte bir kaç kere fuara gidiyorduk, ama ben eskisi gibi zevk almıyordum; çünkü babamla her yaz fuara gider ve doyasıya eğlenirdik, gitmek istemesem de onları kırmamak için yine de; gidiyordum.
Saniye ve benim çalıştırdığım arkadaşlarım ikmal yani bütünleme sınavına girmişler ve sınavlarını vermişlerdi; o zaman çok sevinmiştim; bana bir yerden para çıksa bu kadar mutlu olmazdım.
Adli tatil bitince Orhan dayımlar İstanbul'a; Sebahattin dayım ve kızı Nalan ablam Ordu'ya gittiler.
Yine biz yalnız kalmıştık, teyzem ve eniştem olmasa çok zor olurdu bizim için; ben de avukat bürosuna gidiyordum, benim için sürekli çalışmak ve çalışmak gerekiyordu; hiç bir şekilde boş zamanım yoktu.
Ablam Nazlı da benim bu halime çok üzülüyordu, kendisi istediği gibi bir iş bulamamıştı.
O yıllar da lise mezunu üniversite gibi sayılıyordu; bir kaç bankaya iş için müracaat etmiş, sınavlarda başarılı olmuş ama yakınımız olmadığı için işe almamışlardı; yani o yıllarda bile torpil vardi, kısaca arkanda dayın varsa bütün kapılar sana açılıyordu.
Ablama bir gün canım benim Nazlım hiç üzülme; bir gün en güzel işe gireceksin diyordum, yeter ki; sen canını sıkma ve benim ön sezilerime güven diyordum. Ablamı bir sürü kısmetler yani istemeye geliyorlardı; fakat ablam evlenmek istemiyor, het bir kısmetini geri çeviyordu.