Benim Ailem

Müsamere Günü

Artık provalar bitmiş; sıra müsamere gecesine gelmişti.
Sabah kalkar kalkmaz, elimi ve yüzümü yıkadım ve ailecek güzel bir kahvaltı yaptık. Babam ablamla bana para verdi ve biz ablamla birlikte kuaföre gittik, çok nutluydum ve bir de o kadar heyecanlıydım. Saçlarımızı yaptırdık ve eve geldik, annem bize ikindi kahvaltısı hazırladı; hep birlikte ikindi kahvaltısını yaptık. Sonra ben hazırlanmaya başladım.
İlk rolüm roman kızıydı, tabii ilk önce roman kıyafetlerimi giyererken ciciannem geldi ve benim hazırlanmama yardım etti.İkinci rolüm de papatya bir çiçek mağazısında papatya rolü idi ve son rolüm de bir koroyu idera edip en son da şarkı söylemek. Şarkımın adı Parayla Saadet olmaz ve parasız geçim olmaz, hala bu şarkıyı severim; bu şarkıyı bana babam öğretmişti.
Benim hazırlık işlemlerin bitince, ailecek okulun yolunu tuttuk, beni gören herkes dışarı fırlıyor ve resimlerimi çekiyordu, ciciannem evden çıkmadan bana ismi Nazar ama ben kızımıza nazarlık takayım da nazar değmesin demişti.
Okula geldik ve artık müsameremize başlamamıza çok az kalmıştı ve ben çok heyecanlıydım, çünkü bütün müsamere boyunca benim omuzlarımdaydı.
Roman rolümü oynamaya başlamıştım 9 çocuklu bir ailenin en büyük kızı, bir taraftan çiçek satıyor, bir taraftan dans ediyor diğer taraftan el falı bakıyor, seyircilerin içine giriyor onlara da fal bakıyordum; böylece ilk rolümü sergilemiş oldum ve büyük beğeni almıştım.
Sıra 2 nci rolüm bir çiçekçi de papatya rolüm, müşteriler geliyor ve beni satın almak istiyor fakat sahibim beni satmak istemiyordu; en son rolüm bir korayu idare ettim, sonra şarkımı söyledim....
Bütün seyircilerin adeta nutku tutulmuşcasına beni izliyorlardı, babamın bir ara gözlerinin buğulandığını görmüştüm, ama benim babam duygusallaştığında hep böyle olurdu......
Saat 24.00 da müsameremiz bitmişti, hep birlikte evimize geldik, eve geldiğim de babam alnıma bir öpücük kondurdu ve seninle gurur duyuyorum kızım dedi, bende babama sarıldım ve kucağında uyuya kalmıştım.
Ertesi gün karneleri almıştık, karnem baştan sona kadar hep pekiyi idi, çok sevinçliydim ama biraz da buruktum çünkü okulumdan ayrılmak zorundaydım, o kaçırılma vakasından sonra beni ailem evimize yakın bir okula naklimi almışlardı.