Benim Ailem

Kaçış

Artık ne yapmak istediğimi bilemiyordum, kaderim beni oradan, buraya sürüklüyordu ve adeta çok sevdiğim İzmir'den ayrılmak istiyordum, ümitsiz ve acı dolu....
Ne yapabilirdim ben? "Nazar" ne hayallerim vardı, sadece okumak iyi bir Hakim, Savcı ya da Avukat olmak, adaletsizlikler karşısında da mazlumların savunucusu olmak tek ümidim olmasına rağmen bu isteğim de elimden alınmıştı!
Artık sonbahar gelmişti ve yapraklar sararıp; birer, birer yere düşüyor ve ben sonbahar da kolu, kanadı koparılmış bir yapraktan farkım yoktu ve eski o Nazar artık yoktu!
Eskiden hiçbir şeye kızmayan ben artık resmen sinirli, öfkeli ve hayata küsmüş biriydim; içim de resmen fırtınalar kopuyor ve gözyaşlarımı içime akıtıyordum!
Annem,ablam ve babaannem bu halime çok üzülüyor, ama bir şey yapamıyorlardı; sık,sık her sabah evden çıkıyor, canım babama gidiyor ve saatlerce mezar taşı ile konuşuyordum......
Artık kış gelmişti, tekrar üniversite sınavları vardı, form kayıtlarını aldım ve doldurdum ve okula verdim, ama daha sonra karar aldım, nasılsa yine aynı olaylar olacak, yine ben üzüleceğim dedim ve sınava girmemeğe karar verdim!
İlkbahar ayına gitmiştik, babaannem çok hastalandı; artık onun ile birlikte kalıyordum ve bir an bile başının yanından ayrılmıyordum, biraz olsun o sıkıntılı günleri üzerimden atabilmiştim!
Babaannem biraz daha iyiydi, o ağır durumu geçmişti, yaza girerken de biraz olsun toparlamaya başladı!
Bir gün kahvaltı yaparken, Nazar beni İstanbul'a götürürmüsün dedi; bir ara şaşırdım, sonra bana dönerek tabii istersen dedi......
Aslında neden gitmek istediğini anladım; çünkü son olarak halamı görmek istiyordu!
Babaannem kolay, kolay İzmir'den ayrılmazdı! Ben de olur dedim, benim içinde biraz olsun buradan ayrılmak belki iyi gelecekti!
O gün annem ve ablam bize geldi ve babaannem durumu anlattı, ilk önce annem babaanneme olmaz dese de, babannemi kıramadı, aslın da annem babaanneme yolda bir şey olur diye korkuyordu, ama bir taraftan da bana güveniyordu!
Ertesi günü, ben biletleri Pazar akşamı için aldım ve içim de adeta çocuklar gibi bir sevinç vardı!!!!!