Benim Ailem

O Yaz

Yaz ayına girmiştik, yine her yaz gibi dayımlar bize gelmişti, Sebahattin dayım ve kızı Nalan ablam da bize gelmişti.
Ben yine bir taraftan avukat bürosuna gün aşırı gidiyordum ve büroyu temizleyip, havalandırdıktan sonra eve geliyor; hep birlikte bir yerlere gidiyorduk. Hem dayımların hem de Sebahattin dayım ve Nalan ablamın gelmesiyle biraz olsun kederli halimizden çıkıyorduk.
Sebahattin dayımla birlikte sürekli ikimiz dolaşıyorduk, o beni her halimle anlıyor ve iyi bir dinleyiciydi, hatta bana silah kullanmasını da öğretmişti, sürekli belinde silah vardı; sebebi ise, kendisi ağır ceza savcısıydı kısaca hayatı her an tehlikedeydi.
Bir gün boş bir araziye gittik ve şişeleri dizdi; hadi Nazar şimdi silah atışı yapalım dedi ve ben tüm şişeleri tek, tek bir hamleyle vurdum.
O gece bize gelmişlerdi; Tabancayı belinden çıkardı, o sırada namlunun emniyeti açıktı, ben farketmiştim; Nalan ablam baba emniyeti açık diye bağırdı, o sıra da ben de dayı diyeceğime baba diye bağırmıştım ve herkes şoktaydı, tabii ki; ben de babamdan sonra ilk defa Sebahattin dayıma baba diye bağırdım ve sonra kıçkırıklar için de ağlamaya başladım, herkes şaşkın ve adeta donmuş bir haldeydi ve ben bir patlama yalamıştım; hemen Sebahattin dayım şefkatli bir şekilde bana yaklaştı Nazar ben senin baban sayılırım, babanın yerini tutamasamda deyip sıkıca bana sarıldı.
Artık yazın bitmesine az bir zaman kalmıştı, annem beni Şemikler Lisesine her ne kadar ben istemesem de ablamı gönderip kayıt yaptırmıştı. Bu yüzden çok üzülmüş ve günlerce için, için ağlamıştım.