Benim Ailem

Çocukluğum

Evet artık dünyaya gelmiştim ve küçücük masum bir bebektim, ben dünyaya gelirken annemin yanınında arkadaşı varmış, ben doğar doğmaz onun kucağına vermişler sen bunun ciciannesi ol demişler; eskiden doğumlar evde oluyormuş yani bugün kü gibi değil, kısacası ben İzmir'in Nergis mahallesinde gözleri mi açmışım.
Annem başta beni hiç istememiş ama dünyaya gelince çok sevmiş, evlat tabii bambaşka....
Bir gün annem loğusayken pencereden bakıyormuş, yan komşularının oğlu elinde koca sopa kapı arkasında bekliyor, annesini dövmek için, tam o sırada komşular yetişmiş ve kadıncağızı kurtarmış ve annem hemen bana sarılmış, allahım beni affet herşeyden önemlisi hayırlı evlat olması demiş ve babaannem de gelin gördün mü? Bak; allah evlatta verirse hayırlısını versin demiş ve o günden sonra annem beni hiç yüksünmemiş.
6 aylıkken dayım ve yengem bize gelmişler, dayım ve yengemin hiç çocukları yokmuş. Dayım ve yengem beni istemişler, fakat babam benden başka bir şey isteyin ama önüme dağlar kadar, mal ve mülk verseniz veremem demiş. Onlar gittikten sonra 3 saat sonra, gözlerimi tavana dikerek titremeye başlamışım, babam beni hemen kucağına alarak dışarıya çıkarmış ve bir kaç saat sonra kendime gelmişim ve babamın elini sıkıca tutarak uyumuşum.
Ben 1 yaşındayken babam ev yapmış yani kirada oturduğumuz evden çıkıp kendi evimize geçmişiz. Eşyaları taşımışlar, ben hep evimize gidelim diye tutturuyormuşum, son olarak evde birkaç eşyayı almaya giderken beni de götürmüşler ben eve bakmışım, eve geldiğimizde bir daha hiç ama hiç evimize gidelim dememişim.
Küçükken en çok sevdiğim hareket tay tay deyip yere kendimi atmakmış, hele Tacettin amcam geldiğinde en çok onun yanında bu hareketi yapar dururmuşum.
Babaannem bazen yaz aylarında halamın yanına giderdi ve sonbaharda bizim yanımıza gelirdi.....
Nitekim o yaz İstanbul'a halamın yanına gitmişti. Tacettin amcamda iznini alıp önce Mersin'e Selahaddin amcamın yanına gitti ve birkaç gün sonra Selahaddin amcamla birlikte İstanbula gitmek için otobüsle birlikte yola çıkıyorlar, ama otobüs kaza yapınca Tacettin amcam kaza sonucu vefat ediyor, ama Selahaddin amcama hiç bir şey olmuyor. Ertesi gün telgraf geldi Taceddin amcamın ölüm haberi; ben o zaman 6 yaşındaydım hepimiz yıkılmıştık. Taceddin amcamda bizimle yaşıyordu; velasılı ilk ölüm acısını 6 yaşında yaşamıştım. O gece babam fenalaştı, eve doktor geldi ve babam sinir krizi geçirmişti. Çünkü babam amcamı büyütmüş hem ağbeysi hem de babası olmuştu. Doktor ilaç verdi ve gitti, hemen babamın yanına gittim, babam o gün adeta ruh gibiydi o parlak yemyeşil gözleri donuk yüzü bembeyazdı, hemen sıkıca ona sarıldım, sanki içimden bir his babamı kaybedecekmişim gibi geldi ve o da bana sarıldı sımsıkı, hep birlikte ailecek ağlıyorduk, hele annem amcamın öz annesi gibiydi.