Akşam yemeği hazırlanmış, artık babamı beklemeye başlamıştık, fakat babam hala gelmemişti, saatler geçiyor, babam bir türlü gelmiyordu.
Babannem, annem, ablam ve ben çaresizlik içinde kalmıştık, sessiz bir bekleyiş sürüyordu; en sonun da babannem hadin, hep birlikte iş yerine yani babamın imarathanesine gidiyoruz dedi, hemen çıktık; tabii o zaman şimdi ki gibi, dolmuş ve otobüs yok, 1 saat sonra soluğu babamın iş yerine vardık; imarathanenin ışıkları yanıyordu,içimiz bir nebze olsun rahatlamıştı, kapıda bekçimiz duruyordu, bizi görünce şaşırdı; hayrola patron içer de dedi ve biz çok sevindik, birbirimize sarılıp, gülmeye başladık; sesimizi duyan babam, dışarı çıktı, bizi görünce çok şaşırdı.
Hayrola; bu saatte sizin işiniz ne dedi.....
Babannem merak ettik oğul dedi.
Babam eeeeeee ebe anne ebe anne farzet ki başıma bir şey gelseydi ne yapacaktınız dedi, korkunun ecele faydası yok dedi. Sonra babam ile birlikte, hep beraber evin yolunu tuttuk, yol boyunca babam hepimize ayrı, ayrı bize sarılıyordu; eve gelince, yemekleri tekrar ısıttık ve hep birlikte yemek yedik, tabii gece yarısı olmuştu, zaten ertesi günü de pazardı.
Sabah babam erken kalkmış, bahçemizin çardak altında güzel bir kahvaltı hazırlamış ve bizi uyandırdı, kahvaltıyı yaptıktan sonra hep birlikte denize gittik, bu akşam evde yemek yemeyeceğiz, yemekler benden dedi. Aslında babam, o gece bizleri elinde olmadan üzdüğü, meraklandırdığı için o da çok üzülmüştü; ama ne yapsın ekmek parası.
O gece bir balık lokantasın da hep birlikte yemek yedikten sonra, sıra dondurmalarımıza gelmişti ve dondurmalarımızı alıp evin yolunu tuttuk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Ailem
De TodoHerkesin bir ailesi vardır; hiç unutamadığı ve unutmak istemedikleri bu roman gerçekten alınmıştır, yaşanan tüm olay olduğu gibi hiç bir şekilde hayal ürünü değildir; saygılarımla
