Benim Ailem

Sevinç ve Üzüntü

Babannemin konuşmalarından sonra, odama çekilip, saatlerce gözlerimi tavana diktim; bir saat sonra, uyuya kalmışım ablamın sevinç çığlıklarıyla uyanmıştım, hemen apar, topar kalktım ne oldu? diye sorular soruyor ama annem, babaannem sevinçten sanki gözleri yaşarmış bir durumdaydı.Ablam beni kucakladı; kardeşim Samsun Eğitim Edebiyat Fakültesini kazandım diyor, beni havalara kaldırıyordu ve ben de çok sevinmiştim, annem de bir taraftan babamın istedikleri yemekleri iftar için hazırlıyordu. Babaannem baban çok sevinecek diyordu; bir an duraksadım işallah biran önce gelsin diye dua ediyordum.
Saat henüz 14.00 bir ara kalbime bıçak gibi bir ağrı saplandı ve yüzüm pancar gibi adeta morarmaya başlamış ve bizimkiler bu halimden çok korkmuştu, biraz koltuğa uzandım. Daha sonra; yüzümü yıkadım, biraz kendime gelmiştim.
Saat 15.00 kapı çalındı; ben kapıya doğru koştum, kapı da üç kişi onları daha önce babamın iş yerinde görmüştüm; bana sen Nazar olmasın değil mi? ve evde büyüklerin yok mu? dediler, ben de evdeler diye cevap verdim, içeri buyrun dedim ve onlar da eve girdiler, annem, babaannem ve ablam içeriden doğruldular, hayırdır, işallah diyorlardı; ben babama bir şey mi? oldu diye hemen söze başladım, onlar da evet bir kaza geçirdi ama önemli değil der demez; babaannem feryadı bastı, bütün mahalleli bizde toplandı ve biz babamın arkadaşları ile birlikte, hastaneye gittik, fakat doktorlar göstermek istemiyorlardı, yalnız bir kişi refakatçi kalabilir dediler ve annem babamın başında refakatçi kaldı. Biz de sırayla içeri girip babamı gördük ama babam hiç iyi değildi. Bütün vücudu yanık içindeydi ve ciğerlerinin 4/3 yanmış, o yemyeşil gözlerinin içi dahi yanık ve kül kokusu vardı. Daha sonra ben, ablam ve babannem, babamın arkadaşları ile birlikte eve geldik. Ciciannem bize geldi ve babaanneme bir sakinleştirici yaptı. Bütün mahalleli bizdeydi, biz ablamla birbirimize bakıyor, adeta gözlerimizle konuşuyorduk.
Babaannem kendine gelince Nazar buraya gel dedi; sessizce bana sarıldı sen bu rüyayı görmüştün, biz seni anlamadık ya da anlamak istemedik diye sessizce için, için ağlıyordu; ben babaannem babam güçlüdür, elbet bu olayı atlatacak diyordum ama, sadece babaannemi ve ablamı sakinleştirmek için, ya da kendimi susturmak için; çünkü biliyordum ve hissediyordum babamın bir daha aramıza dönemeyeceğini; o gece hiçbirimiz uyumadık, belki bir, iki saat kadar uyuyabildik.