Emine İle Veda Günü

22 1 0
                                    

Okuldan eve gelince; hep birlikte Emine'nin kına gecesine gittik. Emine'nin annesi beni görünce hoşgeldin Nazar Emine seni görmek istiyor, değip beni Emine'nin yanına götürdü.
Emine beni görünce, hemen ayağa kalkıp, bana sım sıkı sarıldı, Nazar seni çok özledim ve gelmeyeceksin diye çok korktum, beni affet o gün çok korkmuş, ne yapacağımı? bilememiş ve bir çıkmazın için de kalmıştım diyor ve bir taraftan da hıçkırıklar için de ağlıyordu, ona sarıldım, artık yaşananlara bir sünger çek, ben unuttum, gitti ve sen de unut dedim.
O gece çok güzel eğlendik ve ben, Saniye hep birlikte sabaha kadar Emine'nin yanında kaldık, çünkü bir daha belki birbirimizi göremiyecektik, belki o eşi ile Almanya'dan gelince görüşebilecektik, bir taraftan da Emine'ye kızmıyor değilim neden mi? Keşke okusaydı, o okumaktan nefret ediyordu, ailesi okuması için bir hayli uğraşmış ama Emine ise okumamıştı! Sabah olunca Emine'ler de kahvaltı yaptık ve bir kaç saat sonra, paytonlar geldi; Emine beyaz bir ata; ben ve Saniye'de ilk paytona bindik ve davul, zurna eşliğin de kordon boyunu gezdikten sonra; oğlan evine gittik, hep birlikte paytondan indik, Emine'yi attan damat bey indirdi.
Damat bey; uzun boylu, altın renginde sarı saçlı ve yeşil gözlüydü ve Emine ile birlikte çok yakışmışlardı, bir taraftan davul, zurnalar çalıyor; diğer taraftan da ahçılar keşkek pişiriyorlar ve lokmalar dökülüyor, gençler de rumeli oyunları oynuyorlardı saat 19.00 da Alman'ya ya uçakları kalkacaktı ve biz de havaalanına gidip; onları uçağa bindirdik, Emine gelinliklerle uçağa binerken tekrar sarmaş, dolmaş olduk ve el sallayıp, gözlerimizden akan yaşı, ona göstermemek için çabalıyorduk ve uçak hareket etmişti.
Biz de Saniye ve Emine'nin annesi ile birlikte eve döndük.
Eve gelince annem ve ablam akşam yemeğini hazırlamış beni bekliyorlardı, ben gelince hemen akşam yemeği yerken dün ve bugün yaptıklarımızı anlattım, annem de iyi yapmışsınız dedi, belki uzun zaman bir birinizi göremeyeceksiniz, dargın ayrılmak hiç olmamalı dedi; ben de evet haklısın annem, yaşananlar geçmişte kaldı ve zaten ben kırgındım ama kırgınlığıma rağmen yine de onu çok seviyordum, neyse böylece Emine'nin içi rahatladı ve Almanya'ya huzurlu gitti dedim.
O gün bir hayli yorulmuştum, o gece ilk defa erken yattım.

Benim AilemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin