Benim Ailem

Ertesi Gün

O sabah ailecek erken kalkmıştık, sabah kahvaltısından sonra ev halkı hazırlanmış mezarlığa gideceklerdi, bana hadi Nazar hazırlan seni bekliyoruz dediler, fakat ben gelmek istemediği mi? söyledim, babam da ısrar etmeyin, istemiyorsa gelmesin dedi. Onlar gittikten sonra, hıçkırarak ve avazım çıktığı kadar ağlamaya başladım, çünkü ailemin yanında ağlayamıyordum, odamda ne varsa fırlatıp, atmaya başladım sanki onlardan hırsımı çıkartıyordum, 1-2 saat sonra dağıttıklarımı toparladım ve mutfağa gittim dayımın çok sevdiği kaşık helvası yapmaya başladım, akşam yine okuma olacaktı. Bir ara içimi bir korku girdi.
Bir gün ya annem, babam da vefat ederse, allahım dayanabilirmiydim, dayımın vefatında bile bu şekilde etkilenmişken, gözlerim dolup taşıyordu, hemen yüzümü yıkadım, bizimkiler birazdan geleceklerdi ve beni böyle görmemeleri gerekiyordu, çünkü Nazar güçlüydü; kolay, kolay ağlamaz ve yıkılmazdı.Daha sonra ocağa çayı koydum ve 10 dk sonra bizimkiler geldi ve annem mutfağa gitti çayı joymak için, benim çayı demlediğimi görünce ve bir de kaşık helvasını görünce çok sevindi ve bana sarıldı Nazar'ım bir tanemsin diyor ve ağlıyordu, ben de anneme sarılmıştım, çay servisi yaptıktan sonra; bir kaç saat sonra, akşam yemeği yedik ve akşam namazından sonra yine 7 hoca gelip, dualar okudular ve ev tıklım,tıklım doluydu, gelenler eli boş gelmiyordu; sini, sini yemekler, börekler ve tatlılar getiriyorlardı, biz de gelenlere ikram ediyorduk.Dua bittiken sonra, herkes evlerine gitmişlerdi, artık vakit geç olmuştu, bizler odalarımıza çekildik, o gece yatar yatmaz rüyamda dayımı gördüm; Nazar ben burada çok mutluyum, ağrılarım geçti, bugün niye gelmedin diyordu; hani üzülmeyecektin ve arkamdan ağlamayacaktın diye, adeta bana sitem ediyordu. Bir an uyandım, kalkıp bir bardak su içtim, saat 03.00 tekrar yattım, tekrar rüya gördüm ve babam ben gidiyorum diyordu, arkadasından sesleniyor, fakat babam beni duymuyordu ve kanter içinde uyandım saat 08.00 hemen yüzümü yıkayıp, alel acele giyindikten sonra sessizce evden çıktım ve dayımın mezarına gittim, saatlerce orda kaldım.
Bizimkiler sabah kalkınca, beni göremeyince meraktan çıldırmışlar ve beni aramaya başlamışlar, Orhan dayım en sonunda mezarlığa gidelim, kesinlikle ordadır demiş ve bizimkiler beni mezarlıkta dayımın başucunda buldular, hepsi beni görünce çok sevindiler ve hep birlikte dua okuduk, birlikte eve döndük.