BRONZ SERİSİ

♖ RESİTAL 54 ♖

Bir ışık yak bu satıra, aydınlansın sayfalar...

♖

Günlüğün açtığı yaralar oluk oluk kanamaya devam ediyordu.

Yüreğimde bir boşluk daha açılmıştı. Bu boşluğun hiçbir zaman dolmayacağını biliyordum. Anneme olan sevgim öylece bitmeyecekti, benim için en acısı da buydu. Annem beni kendinden uzak tutsa da, bir o kadar daha ona çekilecektim.

Beni içten içe en çok yaralayan şey, annemin bana hamileyken bile kendini bıçaklayarak benden kurtulmaya çalışmasıydı. Her ne kadar beni bıçaklasa da, o hep annem olarak kalmaya devam edecekti.

Aramıza hiçbir şey giremezmiş gibi hissediyordum. Bu düşüncelerle boğuşurken, arabada yanımda oturan Kerem'in sesiyle irkildim.

"Bu saç sana yakışmış." Beni Alatav Malikanesinden almaya gelmişti ve onunla birlikte kliniğe doğru yola çıkmıştık.

"Yalan söyleme," diye fısıldadım. "Beslemeler gibiyim."

Saçımı bir keresinde iznim olmadan kazıtmışlardı. Ondan sonra saçlarımdan bir milim de olsa asla kestirmeyeceğime dair yeminler etmiştim. O zamandan bu yana saçımı hiç kısa görmemiş, hatta kestirmemiştim.

"Sen besleme görmemişsin," dedi Kerem alay edercesine. "Ne kadar afet durduğuna baksana." Bakışlarını yoldan çekip aniden bana döndü. "Senin hayatında biri var mıydı?"

Bunu sormasını beklemediğim için, "Neden? Kendine mi alacaksın yoksa?" diye sordum.

"Biliyorsun, kadınlar pek ilgi alanım değil," dedi Kerem. "Ama senin hayatında biri varsa bu saç stilini gördükten sonra sana bir kere daha düşecek. Demedi deme. Benim bile hoşuma gitti."

"Kendimi garip hissediyorum," diye fısıldadım. Yasmin gördüğünde çok kızacağını biliyordum. Resmen saçlarımı kestirmeden önce son bir kez olsun saçlarımı taratmış ve okşatmıştım. Yasmin'in verdiği anne sıcaklığı paha biçilemezdi.

"Değişiklik her zaman iyidir," dedi.

İyi miydi bilmiyordum lakin benim için büyük bir değişiklikti.

"Sonuçlar için illa kliniğe mi gitmemiz gerekiyor?" dedim sabırsız bir tonla. "Neden şimdi söylemiyorsun Kerem?"

"Çünkü göstermem gerekiyor," dedi rahat bir tavırla. Direksiyonu yavaşça kırdı. "Geldik zaten. Kendi gözlerinle olan biteni görsen daha iyi olacak."

"DNA testi sonuçlarının hiç bu kadar korkutucu olduğunu söylememiştin," dedim gerildiğimi belli ederek. Bronz'un evini terk etmeden önce, evde bulunan herkesten birer örnek ve kan almıştım. Abimi arıyordum. Bu sonuçlar sayesinde direkt olarak abimi bulmayı hedeflemiyordum fakat en azından etrafımdaki şüpheli insan sayısını en aza indirgeyecektim. Bir de... Bronz'un diğeriyle bir bağı var mıydı onu merak ediyordum.

"Olay sadece DNA testi değil ki," dedi Kerem gizemli bir tavırla. Gözlerimi ona dikerek oldukça meraklı bir şekilde baktım.

"Anlatacağım," diyerek arabayı park etti ve bizi kliniğe doğru yönlendirdi. Kalbim göğsümde hızla atarken, bütün vücudum uyuşmuş gibiydi. Arabadan inince birlikte binaya giriş yaptık.

Aydınlık koridorlardan geçerken yoğun ilaç kokusu burnuma doldu. Soğuk beyaz duvarlar ve steril ortam, gerginliğimi daha da artırıyordu. Her adımda içimdeki merak ve korku birbirine karışıyordu.