ငါကဂိမ္းထဲကိုဝင္ႏိုင္တယ္ -ICETG's (ငါကဂိမ်းထဲကိုဝင်နိုင်တယ် -ICETG's)

chapter45

အခန်း ၄၅: တခြားသူတွေက မစားနိုင်၊ ငါကစားမကုန်နိုင်!

စံအိမ်ခန်းမမှာ အလွန်အသက်ဝင်နေလေသည်။ စားပွဲများတွင် လူများပြည့်နှက်နေ၏။ အပြင်တွင်စောင့်နေသောလူများလည်းရှိသေးသည်။ ခရီးသည်များအတွက်မီးဖိုနှင့်အသားအကင်စက်များမှာမလုံလောက်။ အတော်များများ အစားအစာမှာရန် ရွေးချယ်နေကြ၏။

ဤသည်ကချင်လင်ကို အာရုံလွှဲမည့်အစီအစဉ်ထက် စံအိမ်ကိုပိုချဲ့ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်စေသည်။ မဟုတ်လျှင်လက်တွေ့မှာ အလွန်ဆိုးသွားလိမ့်မည်။

သူကမီးဖိုဆောင်အနောက်ဘက်လျှောက်လာပြီး အထဲတွင်စားပွဲနှစ်လုံးထည့်လိုက်သည်။

ဆရာလင်းက ဟင်းပွဲများကိုတစ်ခုပြီးတစ်ခုတည်ခင်းနေသည်။

ဝန်ထမ်းပိုများလာသည်နှင့် ဤနေရာမှာ ဝန်ထမ်းများစာသောက်ရာကဲ့သို့ဖြစ်သွား၏။ ပုံမှန်အားဖြင့် ဝန်ထမ်းများမှာအလှည့်ကျစားကြရသည်။ နောက်ပြီး ခရီးသည်များများလာသောကြောင့်ပင်။ အမြဲလိုလိုစီစဉ်ထားသည်က အတန်း၏အရေးကြီးနေရာကိုလက်လွှဲမယူခင် အရင်စားပြီး လဲလိုက်သောဝန်ထမ်းကိုစားစေသည်။

အထူးသဖြင့် ကောင်းယောင်ယောင်နှင့်ချန်တပေမှာ ယနေ့စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပြီး မစောင့်နိုင်ကြ။ အကြောင်းမှာ ယနေ့ချင်လင်က ဆရာလင်းအား အားလုံးအတွက်ချက်ပေးရန် သဘာဝငါးကြင်းစိမ်း ၃၅ ကတ်တီပေးထားသောကြောင့်ပင်။

သူတို့မှာအရင်က ဤကဲသို့စျေးကြီးသောငါးမျိုးမစားဖူးကြ၍ မမျှော်ဘဲနေနိုင်ပါမည်လား?

''လင်ဇီ... ဒီလောက်ပစ္စည်းတွေအများကြီး ဘယ်ကများရလာလဲ?'' ချင်ရန်ကနောက်ကလိုက်လာပြီး သူ့လက်များကိုလက်ပူတိုက်နေလေပြီ။ သူ့မျက်လုံးများလည်းတောက်ပနေ၏။

အရင်တစ်ခေါက် ချင်လင်သူတို့အိမ်ကိုငါးပို့တုန်းကအရသာကို မှတ်မိနေဆဲပင်။ ငါးကြင်းစိမ်းနှပ်နေသည်ကိုကြည့်ပြီး မစောင့်နိုင်တော့။

''မင်းအတွက်စားလိုက်!'' ချင်လင်ကမဖြေ။

ဤကဲ့သို့ငါးမျိုးမှာ အမှန်တကယ်ရှား၏။ ဥပမာ ကကတစ်ငါးမျိုးဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံးမှ ၁၀ ကတ်တီကျော်သောငါး တစ်ကောင်နှစ်ကောင်မျှသာတွေ့ရ၏။