MAHALLE ABİSİ

Bölüm 22

Feyyaz aradan geçen birkaç gün sonrası kendisini toplama kararı alarak, davet aldığı yerlerde iş görüşmelerine katıldı. Umudunu kaybetmeyerek başvurdu hepsine. Ne yazık ki, hepsi başta olumlu iken olumsuz dönüyordu. Son iş yerinden de çıktığında Özgür belirdi karşısında.

"Günaydın." Çitadan bile daha hızlı bir hamle ile öpücük çaldı dudaklarından. "İş mi arıyorsun?"

"Bulaşma bana, canını yakmayayım." Tersledi onu.

"Biliyorsun, çalışmaya ihtiyacın yok."

"Salak salak konuşup durma bebe. Yürü git işine." Feyyaz hızlı hızlı yürümeye başladı.

"Evlenme teklifine kızgın olduğunu biliyorum. Söz veriyorum hatamı telafi edeceğim." Önünü kesti. "Ben seni seviyorum Feyyaz. Göremiyor musun?" Doğrudan gözlerine baktı.

"Ben seni bile göremiyorum. Tıfıl veletin tekisin! Kaybol!"

"Tıfıl mı?" İçerlemiş hissetti. Feyyaz zayıf noktasını bulduğu için içinde ki tozlanmış şeytanı uyandırdı.

"Aynen öyle. O kadar tıfılsın ki, eğilmeden göremiyorum seni. Boyuna posuna bakmadan, kalıbına bakmadan, benim gibi bir adamı istiyorsun öyle mi? Hah! Egona sağlık."

"Tıfıl olduğum için mi?" Hayretle açıldı ağzı.

"Aynen öyle. Tıfıl olduğun için ufaklık! Yerden bitme. Pigme seni!" Feyyaz tüm hıncını onu aşağılayarak atmaya çalışıyordu. Özgür alt dudağını sarkıtarak eğdi başını öne. Feyyaz kazandığı zafer karşısında gururlanırken Özgür eline sarıldı.

"Tabii ya! Tıfıl olduğum  için de teklifimi reddettin!"

"Ne dedin?" İrkildi.

"Evet evet. Kesinlikle öyle olmalı."

"Öyle olması gereken nedir?" Korksa da sordu.

"Hayalinde ki evlilik teklifinde beni yağız, yapılı bir adam olarak görmek istiyordun! Sadece organizasyonla olmaz." Aydınlanmış hissediyordu. "Söz veriyorum hayallerinde ki o evlilik teklifini yapacağım sana. Sadece biraz zamana ihtiyacım var."

"Ne diyorsun sen? Yanlış anladın! Götünden mi dinliyorsunuz siz beni ailecek?!" Feyyaz kendisini kesecekti artık.

"Biliyorum beklemek canını sıkıyor ama ne olursun, biraz daha bekle. Beklediğine değeceğine söz veriyorum." Tuttuğu ele ikinci kez değdirdi dudaklarını. "Lütfen bir süreliğine bekle beni Feyyaz. Çok uzun sürmemesi için elimden geleni yapacağım. Söz veriyorum sevgilim." Yeniden öptü elini.

"Lan öpüp durma bir yerlerimi. Ayrıca sevgilin falan değilim! Defol git hayatımdan ve bir daha da gelme! Sevmiyorum seni! İstemiyorum! Neden anlamıyorsun?" Avazı çıktığı kadar bağırdı. İnsanların bakması dahi umurunda değildi. 

"Kızgın olmanı anlıyorum. Sevgimden şüphe ediyorsun. Ama kanıtlayacağım. Seni sevdiğimi tüm dünyaya haykıracağım. Sen inana dek devam edeceğim."

"Etme. Hiçbir şey etme. Allah aşkına rahat bırak beni. Hayatımdan defol!" Onu ittirip koşar adımlarla uzaklaştı oradan.

*********

Feyyaz'ın annesi çalan kapıyı açtığında Sevilay hanımla karşı karşıya geldi.

"Hoş geldiniz  Sevilay hanım. Hangi rüzgar attı sizi buraya? İçeri geçin lütfen." Kadını içeri aldı.

"Teşekkür ederim. Rahatsız etmiyorum ya?"