MAHALLE ABİSİ

Bölüm 44

Feyyaz ağlamaktan şişmiş gözlerini araladığında kendisini Özgür'ün yatağında ve onun kolları arasında buldu. Gözleri şiştiği için çok net göremese de Özgür'ün şefkatli bakışlarını hissedebiliyordu üzerinde.

"Uyandırdım mı?" Şefkat dolu bir fısıltı duyuldu. "Biraz daha uyumalısın." Yanağında sıcak bir el hissetti. Şefkatle okşuyordu kendisini.

"Özür dilerim." Feyyaz suçlu hissediyordu. Özgür tebessüm ederek biraz daha çekti onu yakınına.

"Asıl özür dilemesi gereken benim." Saçlarına öpücük kondurdu. "Çok ağlattım seni." Feyyaz olumsuz bir şekilde başını sağladı.

"Benim suçumdu. Aptallık ettiğim için oldu." Gözleri dolunca Özgür işaret parmağını bastırdı dudaklarına.

"Sadece korkmuştun. Bu kadar yüklenme kendine." Özgür kıyamıyordu ona. Koca bir bebek gibi geliyordu. Sürekli sevmek ve onu şımartmak istemesine sebep oluyordu. Ancak Feyyaz öyle düşünmüyordu. Ailesi kendisine sırt çevirdiği için çok üzgündü. O an aklına bir soru geldi. Özgür'e döndü ve mırıldandı.

"Özgür, eğer o gün hislerimde dürüst olsaydım her şey sence nasıl olurdu?" 

"Nasıl yani?" İrkildi. Ne demek istediğini anlamıyordu. Ayrılmak istediğini mi söylemeye çalışıyordu? Özgür bunun olmasına asla izin veremezdi. Onlar sonsuza dek beraber olmak zorundalardı. "Ne demek istiyorsun?" Yine de sakinliğini korudu. 

Feyyaz biraz daha sokuldu ona ve parmaklarının onunkilere kenetleyerek, öptü.

"Diyorum ki, seni ilk gördüğüm de sana şans verseydim sence nasıl olurdu?"

"Ben o zaman reşit değildim, yasal olarak sorun olurdu muhtemelen." Feyyaz bunu fark edince geri adım attı.

"Yok ya, pedofili olmak istemem zaten... Sadece, yaşın küçük diye seni reddettiğim o gece... belki de sadece kabul etmeliydim. O zaman her şey daha da farklı olmaz mıydı sence?"

"İlk akşam yemeğimizi diyorsun sanırım." Duraksadı bir süre. "O gece ateşli dakikalar geçirmenin hayaliyle yanıp tutuşuyordum. Harika bir doğum günü hediyesi olurdu benim için." Feyyaz aklına gelen gece ile utandı.

"Tüm hesabı sen ödemiştin. Ayıp oldu, ödemesi gereken bendim."

"Senin için tüm imkanlarımı kullanarak her şeyi yapmak istiyorum çünkü seni çok seviyorum Feyyaz. Belki hala inanmakta zorluk yaşıyor olabilirsin ama seni ilk gördüğüm andan beri seviyorum. Düşünebildiğim tek şey sensin... ve sana sahip olmak. Seni kollarımın arasında tutmayı ve vücut ısımı seninle paylaşmayı çok istiyorum." Feyyaz ciddiydi yine de.

"Neden yaşıtın birisine bakmadın? Belki başka birisini de sevebilirdin?"

"Senin için ömrüm kısa olabilir ama bu kısacık ömrümde bile senin kadar sevilmeye layık kimseyi görmedim. Kendime hakim olabilmeyi başarsaydım, seni çoktan tavlamış ve yatağa atmış olurdum."

"Şu anda da yataktayız farkındaysan?" Surat astı.

"O anlamda değil. Beni yanlış anlama lütfen." Alnına bastırdı dudaklarını. "Sana olan sevgim öylesine bir heves değil. Seni ilk gördüğüm andan beri kendimi seni izlemekten alıkoyamıyorum. Kahve sevdiğin için en iyi baristalardan eğitimler aldım. Senin seveceğini düşündüğüm şekilde ufak tefek dokunuşlar yaptım. İş yerine yakın bir yerde kafe açtım. Tek amacım sana , senin için özenle hazırladığım kahvelerimi sunmaktı. Sonra tavlamak falan işte bilirsin... Tüm kalbimle sevmek." Feyyaz kıpkırmızı olunca yüzünü gizlemek için göğsüne gömdü başını.