PAMUK ŞEKER

67.BÖLÜM

Çatal kaşık seslerinin hakim olduğu yemek masasında gözümü tabağıma dikmiş ve bunun dışında hiçbir şeyle ilgilenmiyordum. Sanki herkesin gözü benim üzerimdeymiş gibi hissediyordum ama öyle olduğu falan yoktu. Herkes sakince yemeğini yiyordu.

Masanın baş köşesinde Neriman Teyze oturuyordu. Ceren ve Azra abla benim yanımda otururken Pelin ve Poyraz ise karşıda oturuyorlardı. Poyraz'ın tam karşımda olması başımı önümden kaldırmamamın en büyük sebebiydi. Çok utanıyordum ve hiçbir yere de gidemiyordum.

Eğer Neriman Teyze gelmeseydi...Bunun düşüncesi bile yanaklarıma sıcak basmasına sebep oluyordu.

Beni öpecekti.

Birkaç saniye daha geçseydi eğer beni öpecekti. O kadar aniden gelişen bir şeydi ki... Dudaklarının arasından çıkan nefesi benim dudaklarıma çarpıyordu ve bu his...Bedenimi zorlukla ayakta tutabildiğimi hatırlıyordum, neyseki belimden sıkıca saran kolları vardı. Sonunda ise sadece yanağıma küçük bir öpücük kondurabilmişti. Geri çekilirken verdiği sert solukla bu duruma fazlasıyla bozulduğunu anlamıştım. Annesinin seslenmesi üzerine odadan önce Poyraz çıkmış ve o annesini oyalarken ben de kimseye görünmeden çıkmıştım.

Ardından kendimizi bu yemek masasında bulmuştuk. Neriman Teyze, önce yemeğinizi yiyin sonra film izlersiniz diyerek bizi masaya oturtmuştu.

Gözucuyla Poyraz'ın tabağına baktığımda doğru dürüst bir şey yemediğini fark ettim. Tabağını didikleyip duruyordu. Bir de ben onunla aynı durumdaydım. İştah falan kalmamıştı. Diğerleri gayet güzel bir şekilde yemeklerini yiyorlardı.

Şu an tek istediğim evime gitmekti. Çünkü nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Poyraz'a bakamıyordum bile! Bu kadar utangaç olduğumu şu anda fark ediyordum.

"Defne tuzu uzatır mısın?" Önümdeki tuzluğu Pelin'e uzatırken göz teması kurduğumuz anda gözünü kırpıp başını hayırdır dercesine salladı. Kaşlarım şaşkınlıkla havalanırken bakışlarımı kaçırdım. Yine neyden şüphelenmişti bu kız?!

Pelin'den kaçan gözlerim Poyraz'a yakalanınca öylece kalakalmıştım. Oysa dakikalardır ona bakmamaya çalışıyordum. Derin bir nefes aldı bana bakarken. İrademi kullanıp gözlerimi kaçırmayı başardığımda yemeğime odaklandım.

Yemeklerimizi yedikten sonra sofrayı toplamış ve film izlemek için yeniden Pelin'in odasına geçmiştik. Sofradan kalktıktan sonra Poyraz'ı bir daha görmemiştim. Sanırım o da kendi odasına gitmişti. Bu durum derin bir nefes almamı sağladı. Poyraz gözümün önünde olmayınca en azından hislerim normale döner diye düşünüyordum. Kalbimin dört nala koşmayı artık bırakması gerekiyordu.

"Ne izliyoruz?"diyerek bilgisayarının başına geçti Pelin. Onun sorusunu cevaplamayı diğer kızlara bırakarak bilgisayarın karşısında duvar kenarına kuruldum. Sırtımı duvara yaslayarak kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Neden önceden film bulmadın Pelin?!"diye söylendi Ceren. "Şimdi film bulmak için gidecek bütün zamanımız."

Haklıydı. Birlikte film izleyeceğimiz zamanlarda genelde filmi önceden seçerdik yoksa dakikalarca film bulmak için uğraşıyorduk. Birimizin beğendiğini diğeri beğenmiyordu.

"Ay hemen söylenme be!" Ceren'e ters bir bakış atıp yeniden bilgisayara döndü Pelin. "Size güzel bir aşk filmi açayım ben en iyisi,"dedi. "Zaten biz ancak izlemeye gelmişiz bu dünyaya!"

Bu lafın üstüne herkes somurtmaya başlayınca ben çaktırmadan gülümsemiştim. Aşk, hayatıma çok güzel bir şekilde girmişti. Diğer kızları bilmem ama ben bu konuda çok mutluydum.