"အိုး..လူစုံတက္စုံပါပဲလား။"
အခန္းထဲကိုဝင္ဝင္ခ်င္း ေစာင့္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကို သန္႔လြင္ဦး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ အထူးတလည္ အံ့ဩသမႉေတာ့ မျပျဖစ္ပါ။
"အဲရစ္လင္းေပ်ာက္လို႔ လာရွာတာဆိုရင္ေတာ့ ငါသူ႔ကို ခုနကပဲလမ္းမွာေတြ႕လို႔ Villaကိုလိုက္ပို႔ေပးခဲ့ၿပီးၿပီေနာ္။"
ေျပာၿပီးေတာ့ ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည့္တိုင္ ျမတ္ေကသရီေရာ သန္႔ပိုင္ေရာ တုပ္တုပ္မွမလႈပ္။ အတန္ၾကာသည္ထိ ဘာအသံမွထြက္မလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သန္႔လြင္ဦးသည္ စာအုပ္ေတြကိုရွာေဖြလွန္ေလွာေနရာမွ မ်က္လုံးဝင့္ၾကည့္မိေလသည္။
"ဘာလို႔လဲ။ သူေပ်ာက္လို႔ လာရွာတာမဟုတ္ဘူးလား။"
ျမတ္ေကသရီဆီက ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်သံႀကီးကအရင္ထြက္ေပၚလို႔လာေလသည္။ ေက်ာက္႐ုပ္လို ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သန္႔ပိုင္ကိုၾကည့္ရတာကလည္း အေျခအေနမေကာင္းလွ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခုလက္ရွိမ်က္ႏွာအိုႀကီးေတြအရ ခုနကသာ အဲရစ္လင္းကို လိုက္ပို႔ေပးခဲ့တဲ့သူက သန္႔လြင္ဦးမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ အဲရစ္လင္းေသသြားလို႔မ်ားလားလို႔ ေတြးမိေလာက္တဲ့အထိ။ အေတာ္ၾကာေတာ့မွ ျမတ္ေကသရီဆီကေနအသံထြက္လာေလသည္။
"ကြၽန္မတို႔ အဲရစ္ကို Bond လုပ္တဲ့ Enigma ကိုရွာေတြ႕သြားၿပီထင္တယ္။"
"ဝိုး။ ဘယ္သူမ်ားလဲ။"
သန္႔လြင္ဦး မ်က္လုံးေတြဖ်တ္ခနဲအေရာင္လက္သြားကာ မ်က္မွန္ကိုပင္ ပင့္တင္ကာေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ၾကည့္ရတာ အဲရစ္လင္း Alpha တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕လာတယ္ဆိုတာကို သိတဲ့သူက သန္႔လြင္ဦး တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးထင္ပါရဲ႕။ စိတ္ထဲကလည္း ေလာေလာလတ္လတ္ကမွ အဲရစ္လင္းဆီကေန ရခဲ့တဲ့ Pheromone နံ႔ကို အမွတ္ရမိသြားေလသည္။ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္တစ္ခြက္ရဲ႕ ျပင္းရွရွ အနံ႔မ်ိဳးပါပဲေလ။ ျမတ္ေကသရီကေတာ့ သန္႔ပိုင္ကို နင္ပဲေျပာလိုက္ဆိုတဲ့အထာနဲ႔ မ်က္စလွမ္းျပပစ္သည္။ ထိုမ်က္ႏွာထားကို ဖမ္းမိလိုက္သူ သန္႔လြင္ဦးကေတာ့ သန္႔ပိုင္ဆီသို႔အၾကည့္ေရာက္သြားေလသည္။
