"ေတာင္.."
ေတာင္ခနဲအသံျမည္လာတဲ့ ဖုန္းေၾကာင့္ အဲရစ္လင္း ဖုန္းကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ အလိုက္သိတဲ့ Stylist သည္ ဆံပင္ျပင္ေပးရာမွ အသာေရွာင္ေပးေလသည္။ ေရာက္ေနတဲ့ Message ေလးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မိုရ္ေလးဆီက။
ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေရာက္ျပီေနာ္။ ခုပဲေရာက္တာ။><
ထိုစာတိုေလးကိုၾကည့္ရင္း အဲရစ္လင္းျပံဳးလိုက္မိသည္။ အတူေနျဖစ္ေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္းSchedule ေတြၾကပ္လာေတာ့ အရင္လို သူ႔ကို အျမဲလိုက္ပို႔လိုက္ၾကိဳ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ ညဘက္အိပ္ခ်ိန္အျပင္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ တေနကုန္ေ၀းေနသမွ်အတိုင္းအတာေတြအတြက္ ခုလိုစာအဆက္အသြယ္ေလးႏွင့္သာ အလြမ္းေျဖရသည္။
အင္း..ကိုယ္လည္းခဏေနရင္ ရႈတင္စေတာ့မွာ..ေန႔လည္စာစားတာအရမ္းေနာက္မက်ေစနဲ႔ေနာ္..
ဟုတ္..ခဏေနရင္ အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလိုက္သြားရမွာ..အဲ့တာျပီးရင္စားလိုက္မယ္.. ဒါနဲ႔ေန႔တ၀က္ပဲရွိေသးတယ္..ကၽြန္ေတာ္ကိုကို႔ကိုလြမ္းေနျပီ..T_T
အနားမွာမိတ္ကပ္ျပင္ေပးေနတဲ့ လူေတြရွိေနတာကိုပင္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ အဲရစ္လင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာမယ္ အျပံဳးၾကီးကထြက္ေပၚလာေလသည္။
ညေနကိုယ္နည္းနည္းေစာျပီးတယ္ဆိုရင္ မုန္႔သြားစားၾကမယ္ေလေနာ္..ခုအလုပ္ထဲအာရံုစိုက္ဦး..
ဟုတ္..><
မုန္႔စားရမယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္သြားတဲ့ရုပ္ကေလးမ်ား။ အဲရစ္လင္းေနာက္ထပ္ စာတစ္ေၾကာင္းထပ္ရိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္မိေသးသည္။ သို႔ေသာကၽြီခနဲျမည္လာတဲ့တံခါးေနာက္က အရိပ္တစ္ခုက အခန္းထဲ၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းကို စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္ရသည္။
ေဘာ့စ္ျဖစ္တဲ့ ျမတ္ေကသရီကိုေတာင္ အဲရစ္လင္း ေသာက္ဖက္မလုပ္ဘဲ ေနလာတာ။ တေလာကလံုးမွာရွိေနတဲ့လူေတြကိုလည္း ဂရုမစိုက္လို႔ရသည္။ အဲရစ္လင္းဘာလုပ္လုပ္ မ်က္စိေဒါင့္ေထာက္ၾကည့္ေနတဲ့ သန္႔ပိုင္ကိုေတာ့ ဂရုမစိုက္လို႔မရေပ။
