"ကိုယ္ေနာက္က်သြားတယ္။လင္း.."
ရင္ဘတ္ထဲကအေကာင္ေသးေသးေလးကို နင့္ေနေအာင္ေပြ႕ဖက္ထားရင္း ဥကၠာမင္းပိုင္တီးတိုးေလးေျပာလိုက္မိသည္။ မရည္႐ြယ္ပဲ ထုတ္ကာေရ႐ြတ္မိတဲ့ ထိုနာမ္စားေလး။ ေရေမႊးႏွင္းဆီရနံ႔ေတြကို တခဏတာ နမ္းရႈိက္ခြင့္ရစဥ္ခ်ိန္တည္းက ထိုနာမ္စားေလးကို သုံးဖို႔ ရည္႐ြယ္မိခဲ့သလားပင္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ တေပြ႕စာမွ်သာရွိတဲ့ထိုလူသားေလးကို ဖက္ထားရတဲ့ ထိုတခဏေလးမွာတင္ကို ဥကၠာမင္းပိုင္ဟာ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံးကို အပိုင္ရလိုက္သလိုခံစားေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုၾကည္ႏူးမႈေလးသည္ စကၠန္႔ပိုင္းမွ်ေလးသာခံလိုက္ေလသည္။
"ဖြီ။ ေစာက္ေခြးေခ်းနံ႔လိုပဲ။ ႐ြံတာ။"
ေဆာင့္လည္းတြန္းခံလိုက္ရေသး။ ကိုယ့္ဆီက Pheromoneနံ႔ကိုပါ ပိႆေလးႏွင့္ေဘးပစ္သလိုပါေျပာခံလိုက္ရတာမို႔ ဥကၠာမင္းပိုင္မွာ ခ်က္ခ်င္းစကားမဟႏိုင္။
"ကိုယ္..."
"အလိုမတူဘဲ အသားကိုလာထိတာက Sexual Harassmentေျမာက္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားနားမလည္ဘူးလား။"
ဒါက လႊတ္ေတာ္အမတ္ကို ထုတ္တဲ့ေမးခြန္းတဲ့လား။ ထိုသို႔ ေျပာခံရျခင္းအေပၚ ေဒါသကေထာင္းခနဲ ထြက္သြားေပမဲ့ ေရွ႕က လူဟာျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ သူ႔ေျခလွမ္းေတာင္ သူမႏိုင္ဟန္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားမို႔ ဥကၠာမင္းပိုင္ ခ်က္ခ်င္းစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ေလသည္။
"ကိုယ္ အဲ့လိုျဖစ္သြားဖို႔မရည္႐ြယ္ပါဘူး။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
လင္းက က်စ္စ္ခနဲစုတ္သပ္သည္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ဥကၠာမင္းပိုင္ဘာေၾကာင့္ ဒီထိေရာက္လာတာလဲဆိုတဲ့အေပၚစိတ္ဝင္စားပုံလည္းမေပၚ။ ခ်က္ခ်င္းေနရာကေနလွည့္ထြက္ဖို႔ ျပင္ေနတာမို႔ ေနာက္ကေနလွမ္းေခၚလိုက္မိေလသည္။
"လင္း.. မင္းဒီအေျခအေနနဲ႔ဘယ္သြားဖို႔လုပ္ေနတာလဲ။"
ဥကၠာမင္းပိုင္လွမ္းေအာ္ေျပာလည္း အခ်ည္းႏွီးသာ။ ေရွ႕သို႔သာ ဆက္သြားေနသူသည္ ေနာက္ျပန္လွည့္မည့္ အရိပ္အေရာင္စိုးစဥ္းမွ်မရွိ။ စိတ္ရႈပ္ဟန္ျဖင့္ သူ႔ေခါင္းေပၚက ဦးထုပ္ခြၽတ္ကာ အိတ္ထဲ ထည့္လိုက္ၿပီး မက္စ္ကိုေတာ့ ျပန္ျပင္တပ္ဖို႔လုပ္ေနသည္။
