ေရွ႕မွာေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဘူးေရာင္စံုကိုခ်ထားလ်က္ ထိုပစၥည္းမ်ားအလယ္တြင္ အဲရစ္လင္းသည္ ေက်ာ့ေက်ာ့ ကေလးထိုင္ေနေပသည္။ ေအာက္ကအျဖဴေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ ၀တ္ထားတဲ့ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ပိုးအက်ႌသည္ အဲရစ္လင္း၏ ့ကိုယ္လံုးထက္တြင္ခပ္အိအိကေလး ပံုက်လို႔ေနသည္။ Photo Shooting Concept အရ ေဘးပတ္လည္မွာ၀ိုင္းထားေသာ ကင္မရာမီးအလင္းတို႔ေအာက္ လန္းဆန္းတက္ၾကြတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳး အသြင္ေဆာင္ထားေသာ္လည္း အဲရစ္လင္း၏မ်က္လံုးေတြက မႈန္မိႈင္းလို႔ေနေလသည္။
"ဟုတ္ျပီ။ ျပံဳးထားမယ္ေနာ္။ ျပံဳးမယ္။"
သန္႔ပိုင္သည္ ေဘးမွာရပ္ေနရင္းဆရာ့အေျခအေနကို စိတ္မသက္မသာျဖင့္သာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"လံုး၀စိတ္ထဲမွာၾကည္လင္လန္းဆန္းေနသလိုမ်ိဳးေလးကို အစြမ္းကုန္ျပံဳးလိုက္။"
အဲရစ္လင္းသည္ ျပံဳးေတာ့ျပံဳးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ပါးမွာ ခ်ိတ္ႏွင့္တက္ခ်ိတ္ထားလိုက္သည့္ အျပံဳးမ်ိဴးသာ။ နည္းနည္းမွအသက္မ၀င္ေပ။
"ကဲ..ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ခဏနားမယ္။ မိတ္ကပ္ကိုနည္းနည္းထပ္ဖို႔ေပးလိုက္ဦး။"
ဓာတ္ပံုဆရာက ကင္မရာကိုခ်ကာ လွမ္းေျပာသည္ႏွင့္ အသင့္ရွိေနေသာ Stylist သည္ အဲရစ္လင္းဆီသို႔ အေျပးေလးေရာက္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနတဲ့မ်က္တြင္းေတြကို Concealer နည္းနည္းထပ္တို႔ကာ ေပါင္ဒါျဖင့္အသာအယာ ျပန္လည္ဖံုးဖိေပးေနသည္။
ဓာတ္ပံုဆရာကေတာ့ ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြကို စိတ္တိုင္းမက်တဲ့ႏွယ္ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်သည္။ ပံုမွန္ ဓာတ္ပံုဆရာႏွင့္အျမဲလို ျပန္ညွိေဆြးေႏြးကာၾကည့္တတ္တဲ့ဆရာသည္ အခုေတာ့ထိုင္ေနရာမွကို မထေတာ့။ ကင္မရာခ်ိန္တဲ့အခ်ိန္တစ္ခ်က္မွအပ မ်က္ေမွာင္ကိုလည္း တစ္ခ်ိန္လံုးၾကံဳ႕ကာထားသည္။ လံုး၀ၾကည္လင္လန္းေနရမဲ့ Concept ပါဆို ဒီမ်က္ႏွာထားနဲ႔ဘယ္လိုအလုပ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ။
ေနာက္ဆံုးသန္႔ပိုင္သည္ ဒီတိုင္းမတ္တတ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဆရာ့နားသို႔ေျပးသြားကာ ေမးလိုက္သည္။
