Meeting you was Fate.

Chapter 21- Infinity & Beyond

(Clark's POV)

"Sige bahala ka dyan nakikipag-away ka nanaman! Tsskkk!!" heto naghahabulan kami dito sa garden! tae lang talaga -___- nagagalit siya ng walang dahilan >.< "Hayy bahala kana sa buhay mo!" panakot lang yan syempre XD baka umepektib eh!!!

Humarap siya sa akin.. sabi na eh eepektib XD "Talaga!!! Go die!!!" (?????) O___O bakit ba ganto to? may regla ata tong babae na to eh.. Tss bahala muna siya T.T naupo muna ako dito sa isang bench, bahala siya maglakad ng maglakad =.=

Ayan nawala na siya sa paningin ko. Ehh bahala muna siya, napapagod ako kakahabol XD saka di naman makakauwi un di niya alam tong lugar na to. Hahahaha!

*AFTER 5 MINUTES.

Habang nagmamasid ako sa paligid.. ayss nakakamiss. Hindi lang naman kasi si Pamy ang nakasama ko dito.. Pati si Daddy at Mommy :( Tandang tanda ko pa, 8yrs old ako last naming punta dito.. last bonding ko with my dad bago siya mamatay :'( *sigh*

"Ouch!!!!!!!!" isang boses na nakapagtigil sa aking pagmumuni-muni ang ingay eh kala ko si Minmin.. hindi pala.. "Ouch.. huhuhuhu." 

Nilapitan ko ung babae nadapa kasi siya eh T_T tanga tanga naman neto! "Miss.." I offered a hand.. at yun ginamit niya naman na pangtayo sa kaniya..

"Upo muna tayo sa bench please.. sakit ng tuhod ko eh." ............ "Thanksss." sabi niya nung pagka-upo namin..

"Bakit ka ba tumatakbo kasi?" oo tumatakbo siya kanina eh kaya ayun nadapa buti na lang walang tao masyado kundi tss. nakakahiya siya XD

"Kasi muntik na akong makita ni Jake eh.."

 

"Huh?"

 

"Ayys. Maybe kailangan ko ng kausap ngayon.. Hayy, 2years na kasi kaming di nakakapagusap and di ako nagpapakita sa kaniya eh.. kasi ayoko ng mahirapan siya. Kanina pa lang nung mukhang nahagip niya ung mukha ko kasama niya si Eric nagpupumilit na habulin ako, umiiyak siya.. Naaawa ako sa kaniya pano pa kaya pag nalaman niya sitwasyon ko baka umiyak lang siya at mahirapan ayoko nun." patuloy na umagos ang mga luha sa mata niya.. 

"Huyy miss wag ka ngang umiyak dyan.." habang pinupunasan ko ung luha niya mukang tanga eh T__T pero mukang may pinagdadaanan to.

Tinaas niya ung paa niya sa bench at inakap ang mga tuhod niya.. "I have leukemia.. engage na kami kaso natatakot akong sabihin sa kniya na may leukemia ako kasi baka iwan niya ko.. baka kasi maisip niya na ung taong gusto niyang pakasalan hindi niya pwedeng makasama ng habambuhay.." at dahil dun naawa ako sa kaniya habang siya panay ang iyak.. grabe ang hirap naman ng sitwasyon niya..

"Hindi naman siguro mangiiwan un.. mahal ka niya at kahit ano ka pa tatanggapin ka niya."

 

"Siguro mahal niya pa nga ako pero paano kapag nalaman niyang malubha na ang sakit ko? Mamahalin niya pa ba ako?"