Schizophreny In Love l.t

8. Στήριξη

 Το χέρι μου που είχε υψώθει πέφτει πίσω στο πλευρό μου από την αμηχανία που με δέρνει.
Σ - Είπες αυτό που νομίζω;
Β - Όχι δεν το είπα.., λέω καθώς ακούγεται η ταινία από πίσω και προετοιμαζομαι για το κήρυγμα της Στέιση Μπέννετ αλλά μου χαμογελάει.
Σ - Το αρνησε ότι παραδέχτηκες μόλις τώρα;
Β - Στεις είναι όλα μπερδεμένα στο κεφάλι μου δεν ξέρω.. Ναι όχι όχι όχι.. δεν ξέρω, λέω και κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω όλες τις σκέψεις μου καθώς κάθεται δίπλα μου.
Σ - Εγώ το ήξερα ότι θα συνέβαινε τελικά.., λέει και παίρνει το χέρι μου στο δικό της.
Β - Ήξερες ότι θα γίνει τι;
Σ - Θα έφτανε ο καιρός να ερωτευοσουν, μου χαμογελάει και κλείνω τα μάτια μου και ρουφαω τα χείλη μου μέσα στο στόμα μου για να τα δαγκώσω.
Σ - Απλά δεν περίμενα να είναι ένας ασθενής σου.., μου χαϊδεύει καθυσηχαστικά το χέρι καθώς ξανά βάζει την ταινία από την αρχή και παρακολουθουμε χωρίς να πω κάτι η να αναφέρει και εκείνη κάτι επιπλέον. Έφερε το The Notebook και το Ouija. Μεσημεριατικα ένα θρίλερ και μια ρομαντική ταινία θα τα συνδυάζε μόνο η Στέιση.
Βέβαια με πήρε ο ύπνος στη μέση του θρίλερ και δεν ξέρω τι έγινε μετά απλά ένιωσα το σώμα μου επιτέλους να χαλαρώνει και τα μάτια μου να κλείνουν πριν χάσω τελείως τις αισθήσεις μου.
--
Ξυπνάω στον καναπέ σκεπασμένη με δύο κουβέρτες αντί για μια και ακούω τον βραστήρα να βράζει νερό και μετά το ντουλάπι μου να ανοίγει και να κλείνει. Συγκρατω το φτέρνισμα μου και σηκώνομαι σιγά σιγά για να πάω στη κουζίνα. Πάω αργά αργά προς την κουζίνα μου και κρύβομαι πίσω από τον πάγκο καθώς σκύβω για να δω από τσ πλάγια ποιος είναι μέσα. Η Στέιση και άλλη μια φιγούρα.
Β - Στεις! Στεις!, ψιθυρίζω ίσα ίσα για να ακούσει αυτή και σηκωνεται και προχωράει προς το μέρος μου χώρις να με έχει προσέξει.
Β - Στεις, της πιάνω το χέρι και της κλείνω το στόμα πριν φωνάξει από έκπληξη.
Β - Ποιος είναι αυτός εκεί μέσα;
Σ - Καλημέρα και σε εσένα Βαν ναι κοιμήθηκα καλά στον άλλον καναπέ εσύ;, μου μιλάει σαρκαστικά και της γυρίζω τα μάτια απαιτώντας την απάντηση της ερώτησης μου.
Σ - Ο Λουί..
Β - Ποιος;!
Σ - Ο Λουί..;, με κοιτάει με ελαφρύ χαμόγελο καθώς κοκκινίζω και ίσιωσα την πλάτη μου και διώχνω την φάτσα έκπληξης για να την σπρώξω και να μπω μέσα στη κουζίνα.
Β - Πως ήρθες εδώ;, τον ρωτάω με ελαφριά ενόχληση στη φωνή μου ενώ δεν την ένιωθα καθόλου.. Μόνο αμηχανία.
Λ - η Ντειζι μου είπε ότι ήσουν άρρωστη.. Και ήθελα να σου φέρω ένα δώρο.
Σ - Και έφτιαξε πρωινό με την βοήθεια μου, έρχεται δίπλα μου.
Β - Ευχαριστώ.. Αλλά πώς βρήκες το σπίτι μου;
Η φάτσα του γίνεται λίγο στενοχωρημένη και η αγωνία μου κορυφώνεται.
Λ - Εγώ.. Κάπως.. Χωρίς να το θέλω φυσικά..
Β - Λουί.. Πως;
Λ - Σε ακολούθησα προχθές;
Β - Τι έκανες λέει;!