Schizophreny In Love l.t

45. Σωτηρία

  Ούτε οι πόνοι της περιόδου μου δεν θα με απέτρεπαν να πάω να την δω. Όταν φτάνουμε έξω από το ίδρυμα πληρώνω τον οδηγό του ταξί και βγαίνω έξω για να αντικρίσω ένα κτήριο ίδιο με την Ψυχιατρική κλινική. Βγάζω το κινητό και πληκτρολογώ τον αριθμό της Στέιση.
Β - Έλα η Βανέσα είναι έχεις τελειώσει με την εφημερία σου;
Σ - Γειά ναι έχω τελειώσει γιατί;
Β - Έλα συνάντησε με στην Ηλιαχτίδα.., το χέρι μου πέρνα μέσα από τα μαλλιά μου με αγωνία για το πως θα είναι η κατάσταση της μικρής.
Σ - Γιατί είσαι εκεί;
Β - Θα σου εξηγήσω μετά σε παρακαλώ έλα.., της μιλάω με τέτοια απόγνωση σαν να εξαρτώμαι από αυτή. Ξέρει να χειρίζεται καλύτερα τα παιδιά αφού πρακτική έκανε στο παιδιατρικό τομέα. Με την επιβεβαίωση της το κλείνω και μπαίνω μέσα και πάω στα γραφεία.
Β - Το δωμάτιο της Ρίτσελ ενός κοριτσιού που ήρθε πρόσφατα, ακουμπάω όλο μου το βάρος πάνω στο γραφείο μπροστά μας με την κοπέλα και με κοίτα με μισό μάτι. Θα την σφαλιάραζα αν μπορούσα με τέτοιο υφάκι.
Κ - Ταυτότητα και λόγος παρακαλώ.
Βγάζω την ταυτότητα βρίζοντας χαμηλώφωνα της την δείχνω και την παίρνω πίσω.
Β - Είμαι η παιδοψυχολόγος της και θα ήθελα να δω την κατάσταση της.
Κ - Η μικρή είναι σαν χαμένη.. Πάντα με ένα απλανές βλέμμα,
Β - Μην ξανά μιλήσεις έτσι για εκείνη.. Έχει περάσει πολλά, της ανεβάζω τη φωνή και ξαφνιάζεται αλλά μου γύρνα την πλάτη και ξεκινά να περπατά μέσα στα δωμάτια. Χωρίς άλλη κουβέντα με οδηγεί μέσα σε κάτι διαδρόμους με πολύχρωμους βαμμένους τοίχους αλλά πάρα τα χρώματα φαίνεται ένα ψυχρό μέρος για ένα κορίτσι σαν την Ρίτσελ, ένα σκληρό μέρος μακριά από ένα ζεστό σπίτι και δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό.
Ανοίγει μια πόρτα και κάνει πέρα για να περάσω και της χαμογελάω με ειρωνεία.
Β - Θα με ζητήσει μια κοπέλα κάτω.. Φέρτε την εδώ παρακαλώ, δεν μπορώ να μην πάρω το βλέμμα της ειρωνείας καθώς μιλά στα ξινά μούτρα της και μου γυρίζει τα μάτια πριν μου κλείσει την πόρτα και ακούσω κάτι να πέφτει πίσω μου.
Ρ - Κυρία Βανέσα;, γυρνάω και της χαμογελάω πλατιά καθώς ανοίγω τα χέρια μου για να χωθεί στην αγκαλιά μου.
Ρ - Δεν πίστευα ότι θα ερχόσασταν, κράτα σφιχτά το χέρι μου σαν να φοβάται ότι θα εξατμιστώ και θα της φύγω.
Β - Είχα μερικές δουλειές που τακτοποίησα και ήρθα κατευθείαν Ρίτσ.. Πως είσαι; , της χαιδεύω τα μαλλιά καθώς τα πράσινα μάτια της γεμίζουν με δάκρυα.
Ρ - Η μητέρα μου.. Απλά την μια ήταν μαζί μου και διαβάζαμε και την άλλη την βρήκα στο πάτωμα ακίνητη.., μου μιλάει με την λεπτή φωνή της και τα μάγουλα της κοκκινίζουν.
Β - Χέυ Χέυ όλα είναι εντάξει έχεις ακόμα εμένα, πέφτω στα γόνατα έτσι ώστε να είναι λίγο πιο ψηλή μου και να μπορέσω να την αγκαλιάσω ολόκληρη, να την κάνω να νιώσει ασφαλή όπως με κάνει ο Λουί όταν με κλείνει μέσα στα χέρια του.
Ρ - Μου φωνάζουν εδώ συνέχεια και έχω να φάω τρεις μέρες.., κράτα τώρα γερά την ζακέτα μου και είναι σαν να είμαι το μόνο στήριγμα της αυτή τη στιγμή.
Β - Εσκεμμένα ή δεν σου έφεραν;
Ρ - Είπαν ότι έχουν και άλλα στόματα να ταΐσουν, η φωνή της σπάει και κάνει και την καρδιά μου χίλια κομμάτια να την βλέπω έτσι.
Β - Θα έρθω και αύριο το υπόσχομαι, της ορκίζομαι φιλώντας τα σταυρωμένα δάχτυλα μου κάνοντας την να γελάσει ελαφρά όταν η πόρτα ξανά ανοίγει.
Σ - Ψυχούλα μου έλα εδώ, μπαίνε με φόρα και πάει κατά πάνω στη Ρίτσ. Ξαφνιάζεται η μικρή αλλά δείχνει να την καλωσορίζει αγκαλιάζοντας την σφιχτά όπως αγκαλιάσε και εμένα.
Σ - Δεν πιστεύω να σου κάναν τίποτα οι αχρείοι, της πιάνει τα μάγουλα σουφρώνοντας τα χείλη της, κάνοντας την να γελάσει.
Β - Την άφησαν νυστική.., σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.
Σ - Τους παλιό μαλάκες!
Ρ - Μπιιιιπ, λέει γελώντας και πιάνοντας το χέρι της Στέιση αποδέχοντας την πολύ καλύτερα από όσο πίστευα. Χαμογελάω με το θέαμα μπ.
Β - Δεν θέλω να μείνει εδώ..
Ρ - Ούτε εγώ θέλω να μείνω εδώ!, γυρνάει και στις δύο και μετά χτυπάει τα χέρια της πάνω της νευριασμένα.
Ρ - Είναι άθλια εδώ!
Σ - Θα σε πάρω εγώ.., λέει ανέκφραστα και μετά γύρνα να χαμογελάσει και στις δύο μας.
Ρ - Πως θα με πάρεις;
Σ - Θα σε υιοθετήσω..