Schizophreny In Love l.t

15. Αναδρομή Στο Παρελθόν

~10 χρόνια πριν~

Τρέχω μέσα στο πλήθος παίζοντας κυνηγητό με την Πόλα. Η καλύτερη μου φίλη και θα συνεχίσει να είναι για πάντα.
Πρόλαβα και μπήκα πιο μπροστά στη γραμμή έτσι μπήκα πρώτη σε θέση και αυτή μετά από πέντε βαγόνια. Την χαιρετάω από πάνω από την ρόδα που μόλις πάει να μπει και αυτή. Αλλά ακούω σειρήνες να έρχονται και εκμεταλεύομαι το γεγονός ότι έχω καλύτερη όρασή από εδώ πάνω και κοίταω στον δρόμο δύο περιπολικά να τρέχουν με τέτοια ταχύτητα που νόμιζα ότι θα φύγουν από τον δρόμο αλλά τα κατάφεραν και έφτασαν εδώ γρήγορα. Η ρόδα σταματάει και όλος ο κόσμος σκορπίζεται από εδώ και από εκεί εκτός από ένα άτομο. Η Πόλα. Μου φώναζε να είμαι ήρεμη και να μην ανησυχώ γιατί θα βρεί τρόπο να με κατεβάσει και εμένα και τους άλλους ανθρώπους που κολλήσαμε εδώ πάνω. Ήθελα να την ακούσω, ήθελα να φανώ γενναία σαν και εκείνη αλλά οι χτύποι της καρδιάς μου ήταν τόσο δυνατοί και γρήγοροι που δεν με άφηναν ούτε να αναπνεύσω, τα χέρια μου να τρέμουν καθώς κρατάω την μπάρα ασφαλείας και να κοιτάω ανίκανη από ψηλά έναν άντρα με μαύρα να τρέχει γελώντας και οι αστυνομικοί να τρέχουν από πίσω του.
Β - Πόλα φύγε!
Π - Όχι χωρίς εσένα!
Δάκρυα βρεχουν τα μάγουλα μου και θολώνουν την όραση μου και τα σκουπίζω γρήγορα μακριά όταν βλέπω τον άντρα να πιάνει την Πόλα από τον λαιμό στοχεύοντας με όπλο το κεφάλι της. Τσιρίζω να την αφήσει κάτω όπως και οι αστυνομικοί αλλά δεν ακούει σαν να μην είναι σε αυτόν τον χώρο σαν να ακούει κάτι άλλο.
Β - Πόλα! Όχι! Άφησε την!, χτυπάω τα κάγκελα καθώς ακούω τους λυγμούς μου και των άλλων ανθρώπων που είναι μάρτυρες σε ότι γίνεται. Το κεφάλι της καταφέρνει να γυρίσει έτσι ώστε να μπορεί να με δει και μιλάει χώρις φωνή για να διαβάσω τα χείλη της.
Π - Συγγνώμη,
Β - Όχι!, φωνάζω όταν κάνει μια απότομη κίνηση και η σκανδάλη πατήθηκε από το δάχτυλο του άντρα κάνοντας το κεφάλι της να εκραγεί μπροστά στα μάτια μου.
Β - Όχι! Όχι!, λέω όταν ο τροχός ξεκινά να δουλεύει και χτυπάω ακόμα τα κάγκελα.
Με κατεβάζουν κάτω και μου δίνουν κάτι σαν τσάι αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω να λέω όχι καθώς η σκηνή επαναλάμβανετε στο μυαλό μου.
Α(στυνομικος) - Πάλι το έσκασε από την Ψυχιατρική κλινική..
Α2- είναι η τρίτη φορά..
Α - Δεν είχαμε θύματα τότε όμως, κρυφακούω και φωνάζω άλλη μια φορά όχι δυνατά πριν λιποθυμίσω.

Λ - Χευυ χευυ κράτα το χέρι μου, λέει καθώς ανεβαίνει στο βαγόνι. Με κοιτάει περίεργα καθώς κοιτάω τις μπάρες ασφαλείας και κουνήσω το κεφάλι μου για να συνέλθω από τις παλιές αναμνήσεις και μπώ μέσα στο στενό βαγόνι μαζί του.
Λ - Τι σκεφτόσουν;
Β - Μια παλιά άσχημη ιστορία.., λέω και κοίταω έξω στην αντίθετη μεριά από εκεί που κάθεται.
Λ - Μπορώ να την ακούσω;
Β - Όχι.. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Γυρνάω και του χαμογελάω καθώς μου χαμογελάει και πέρνα το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.
Πόλα δεν σε ξέχασα.. Για εσένα κάνω αυτή τη δουλειά μόνο για εσένα, σκέφτομαι και χαμογελάω αχνά στον Λουί καθώς η ρόδα ξεκινά.

****

Χαχα να μεε:')
Ουυ μου άρεσε πολύ αυτό το κεφάλαιο, εσάς;

Μια ψήφο και ένα γλυκό σχόλιο με την γνώμη σας; ❤