Schizophreny In Love l.t

Ανεπίσημο Τέλος.

Καινούργιος χρόνος καινούργιος και εγώ λέει ένας παλιός μύθος. Κρατάς την υπόσχεση που έβαλες τα τελευταία δευτερόλεπτα του παλιού χρόνου. Κάτι που τα προηγούμενα χρόνια δεν κατάφερα να κάνω. Ήμουν ακόμα πολύ δεμένος, πολύ μόνος και χαμένος.

" Λουί η βάρδια μας τελείωσε θες να πάμε για καμία μπύρα στη πλατεία; " Ο Ζοζέφ ο συνεργάτης μου στα γραφεία της ποδοσφαιρικής ομάδας σηκώνεται και με χτυπά ελαφρά στον ώμο πριν αρχίσει να βάζει το παλτό και το κασκόλ τού.
Σηκώνομαι και βάζω και εγω το παλτό και το σκούφο μου πριν του απαντήσω.

" Έχω ραντεβού συγγνώμη αδερφέ " διασχίζουμε μαζί την έκταση μέχρι την πόρτα και κλείνουμε τα φώτα του κτηρίου.

" Λέγε ρε μεγάλε! Καλά να περάσεις το αξίζεις άλλωστε. Κανονίζουμε άλλη μέρα; " κατεβαίνουμε τα σκαλιά.

" Φυσικά και σε ευχαριστώ Ζοζέφ " τον χαιρετάω και περπατάω προς το αμάξι μου. Ανάβω τη μηχανή και το αφήνω να ζεσταθεί πριν ανάψω τη θέρμανση για να ξεθαμπώσουν τα τζάμια. Ξεκινάω και οδηγώ προς το σπίτι τής.

Χαμογελώ και μόνο στη σκέψη του χαμόγελου τής.  Θα τη πάω στη έκθεση ζωγραφικής στη πόλη που ήθελε να πάει τόσο καιρό. Δεν σταματούσε να μιλάει για τα καινούργια έργα τέχνης που φτάσανε έτσι βρήκα μέσο και μας έβαλα στη λίστα καλεσμένων. Παρκάρω πάνω στο δρόμο δεν σβήνω τη μηχανή για να είναι ζεστό το αμάξι όταν ξανά μπούμε. Χτυπάω τη πόρτα τρείς φορές και με καλωσορίζει το άρωμα τής.

" Λουί! " με αγκαλιάζει.

" Στέις " την αγκαλιάζω ακόμα πιο σφιχτά.

" Περνά μέσα κάνει κρύο " παραμερίζει όταν τελικά την αφήνω για να μπω μέσα.

" Βάλε κάτι καλό έχεις ακόμα το κουστούμι μου εδω; " βγάζω το σκούφο μου και το παλτό μου όταν εμφανίζεται η Ρίτσελ μέσα από το δωμάτιο.

" Βγαλτην έξω έχει μαραζώσει εδώ μέσα  " με αγκαλιάζει και χαμογελά στη γυναίκα που τη μεγάλωσε.

" Αυτό σκοπεύω να κάνω " γελάω και η Στέιση μένει να κοίτα σαν να μην με πιστεύει μετά τρέχει μέσα στο δωμάτιο της και μου φέρνει εκείνο το κουστούμι που είχα ξεχάσει εδώ τα Χριστούγεννα και ξανά πάει μέσα. Εγώ αλλάζω στο μπάνιο στα γρήγορα, ελέγχω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη και βγαίνω έξω για να την αντικρίσω με το πιο σέξυ μαύρο φόρεμα που την έχω δει να φοράει.
Καθαρίζω τον ξεραμένο μου λαιμό και χαμογελάω.

" Έτοιμη; " της δίνω το χέρι μου και το παίρνει ευχαρίστως.

" Έτοιμη " μου χαμογελάει.

" Με προσοχή " Ακούμε τη Ρίτσελ να γελάει από μέσα από το δωμάτιο τής καθώς βγαίνουμε από το σπίτι και τρέχουμε στο αμάξι.

" Που θα πάμε; " βολεύεται στη θέση του συνοδηγού.

" Στη πόλη " ξεκινάω να οδηγώ με κατεύθυνση προς τη πόλη. Δεν μίλησε κάνεις μας,  ήταν ήσυχα αλλά όχι αμήχανα. Έβαλε τον αγαπημένο της σταθμό και έπαιζε σιγανά ένα παλιό τραγούδι. Με την άκρη του ματιού μου την έβλεπα να χαμογελά στο τζαμί. Μακάρι να ήξερα τι σκέφτεται...

"Φτάσαμε " πάρκαρα ένα τετράγωνο μακριά για να παραμείνει έκπληξη.

" Και... Πού φτάσαμε; " γελάει σιγανά καθώς με κοίτα με περιέργεια.

" Κλείσε τα μάτια σου θα σε καθοδηγήσω εγώ " της πιάνω το χέρι και της κλείνω το μάτι ως ένδειξη ότι μπορεί να με εμπιστευτεί.

" Εντάξει.." κλείνει τα μάτια τής αλλά το χαμόγελο της είναι ακομα εκεί.

Με γρήγορες κινήσεις την σηκώνω στα χέρια μου σαν νύφη και τσιρίζει λίγο καθώς γραπώνεται πάνω μου.

" Μια βασίλισσα δεν πρέπει να περπατάει σε ένα τόσο βρώμικο πεζοδρόμιο " γελάω καθώς με χτυπάει ελαφρά.

" Μην κάνεις τέτοια " την βλέπω που πάεινα κρυφοκοιτάξει και τη τσιμπάω ελαφρά.

" Μην κλέβεις τότε " της φιλάω το μάγουλό. Φτάσαμε. Την αφήνω κάτω και της λεω να κρατήσει λιγάκι ακόμα τα μάτια κλειστά καθώς δίνω τα ονόματα μας και μας αφήνουν μέσα.

" Ακούω κόσμο " αναφωνεί.

" Ναι... μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου " της πιάνω τα χέρια καθώς ανοίγει τα μάτια τής και γυρίζει να δει πανοραμικά την έκθεση.

" ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ " φωνάζει και της κάνουν παρατήρηση να χαμηλώσει τη φωνή τής κάνοντας και τους δυο μας να γελάμε.

Με αγκαλιάζει σφιχτά.

" Σε ευχαριστώ " απομακρύνεται.

" Δεν κανει τι-" με φιλάει πεταχτά και κοκκινίζει. Σαν να είμαστε ξανά λυκειόπαιδα. Σαν να μην υπάρχει ποιά ο κόσμος και είμαστε μόνο εμείς. Εγώ και εκείνη. Σαν να νιώθω όπως κάποτε. Ναι... Είμαι σίγουρος πλέον...
Είναι πανέμορφη και ότι μου έχει απομείνει. Σαν να την έχω ερωτευτεί... μάλλον όχι σαν μα σίγουρα την έχω ερωτευτεί. Ναι...

~~~ Τέλος του Ανεπίσημου Τέλους~~~

Γειααα σαςς Καλά Χριστούγενναααααα
καλές γιορτές με αγάπη ♡

Αυτό είναι το δώρο από εμένα σε εσάς. Ελπίζω να σας άρεσε:)

Αυτό ήταν, τέλος, και μεγάλο plot twist και καθόλου του στιλ μου αλλα για εσάς τα πάντα.

Ξεκινάω και μια καινούργια ιστορία που ονομάζεται " Don't Scream ".
Εάν θέλετε Ρίξτε της μια ματιά χαχ.

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα!