Schizophreny In Love l.t

22. Αναγέννηση

Η αίσθηση από τα χείλη του πάνω στα δικά μου ακόμα παρούσα καθώς καθόμαστε με την Στεις στο σαλόνι μου, να με κοιτάζει που κοιτάω το κενό και παίζω με τα δάχτυλα μου το κάτω χείλος μου.
Σ - Ωραία.. Φαίνεται οι ορμόνες ξανά χτυπάνε, γυρίζει τα μάτια της και γυρίζω σε αυτή με την φάτσα αηδίας και περιέργειας κλείνοντας τα μάτια μου προσπαθώντας να καταλάβω γιατί το πέταξε αυτό.
Σ - Κοίτα.. Σε είκοσι λεπτά ξεκινά η βάρδια μου μην τις αφήσεις να πάρουν τον έλεγχο και έχουμε μικρά κουτσούβελα να τρέχουν πέρα δώθε, μου κλείνει το μάτι πριν με αγκαλιάσει και φύγει χωρίς να πει δεύτερη κουβέντα και μένω σαν το ερωτοχτυπημένο να χαχανίζω με αυτό που μόλις είπε. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό. Αν δεν σιγουρευτώ ότι είναι σταθερός τότε ίσως.. Ούτε τότε. Όχι όχι. Κουνάω το κεφάλι μου διώχνοντας αυτές τις σκέψεις καθώς σηκώνομαι και πάω στη κουζίνα για να πάρω την ινσουλίνη μου πριν την ξανά ξεχάσω. Μόλις αρχίζω να πηγαίνω για το δωμάτιο μου για να μπορέσω να ξεκουραστώ τον ακούω να φωνάζει το όνομά μου. Νιώθω σαν το χρώμα μου να ρέει μαζί με το αίμα μου έξω από τις φλέβες μου καθώς τρέχω τα σκαλιά κάτω για να τον δω κολλημένο στη πόρτα.
Β - Τι τι έγινε;, κολλάω και εγώ στη πόρτα και τον βλέπω ιδρωμένο και με κλεισμένα τα μάτια σαν να παλεύει.
Λ - Μείνε.. Μακριά από την πόρτα.. Μην του ανοίξεις, λέει και χτυπάει δυνατά το κεφάλι του στη πόρτα καθώς απομακρύνομαι από την πόρτα. Αρχίζει να φωνάζει και να χτυπιέται όπως αρχικά. Να λέει να φύγεις από εδώ, άχρηστο πλάσμα αλλά να μην απευθύνεται σε εμένα.
Λ - Άνοιξε μου Βανέσα, λέει και κρατιέται από την πόρτα και εγώ να κρατίεμαι ελάχιστα από τις ασταθής ανάσες μου με το πόσο σαγηνευτική ακούστηκε η φωνή του.
Β - Ο.. Όχι,
Λ - Πιο πειστική, λέει και ξανά τσιρίζει
Λ - Άνοιξε μου τώρα!, χτυπιέται ολόκληρος στη πόρτα κάνοντας με να κάνω βήματα πίσω.
Β - Όχι Γουιλ!, λέω και βρίσκω το θάρρος να πάω πιο μπροστά.
Λ - Άχρηστη άνοιξε μου!
Β - Λουί.. Όχι δεν πρόκειται.., λέω και πάω ακόμα πιο μπροστά καθώς σταυρώνω τα χέρια μου σε εκείνον.
Λ - βγάλε με!
Β - Και τι θα έκανες αν σε έβγαζα; Θα πλήγωνες το σώμα που σε φιλοξενεί Γουιλ;.. Η μήπως θα τον σκότωνες;.. Ωω Κάτσε εμένα θες να σκοτώσεις γιατί επιτέλους βρήκε ένα στήριγμα και αποτραβιέται από εσένα έτσι; νομίζω μπορείς και καλύτερα.., λέω όσα θέλω προσεχτικά παρατηρώντας την έκπληκτη φάτσα του καθώς σταματά να χτυπιέται. Γυρνάω την πλάτη μου ευχαριστημένη που κατάφερα και τον έδιωξα για να πάνω στο δωμάτιο μου.
Λ - Στάσου.. Έγινε κάτι;
Σταματάω στο πρώτο σκαλί και γυρνάω να του χαμογελάσω.
Β - Κερδίζουμε την μάχη Λουί.. Τίποτε άλλο δεν έγινε, λέω πριν ξανά γυρίσω και ανέβω τα σκαλιά για να πάω στο δωμάτιο μου να αλλάξω και να ξεκουραστώ λίγο, να χαλαρώσω από ότι έγινε σήμερα.

****

Την Πέμπτηηηη ξαναααα Psychoss:)