Schizophreny In Love l.t

10. Δυσκολία

Μετά από άλλη μια μέρα με την Στεις νιώθω καλύτερα και έτοιμη για δουλειά. Ήπια τον πρωινό καφέ μου και ντύνονται καλά για το κρύο πριν βγω και περπατήσω προς το γραφείο μου. Περνάω πάλι από την πλατειουλα και μπαίνω στο κτήριο όπου βρίσκεται και το γραφείο μου, παίρνω τα γράμματα από την αλληλογραφία κάτω στο υπόγειο και ανεβαίνω στον δεύτερο όροφο. Ανοίγω την πόρτα και κάθομαι στη καρέκλα μου πίσω από το γραφείο με τους φακέλους, τους τακτοποιώ και βγάζω τα γράμματα. Λογαριασμός, λογαριασμός, γράμμα από τον Λουί, λογαριασμός.. Γράμμα από τον Λουί; Πετάω τα άλλα πάνω στο θρανίο και πιάνω τον άσπρο φάκελο με το όνομα του γραμμένο πάνω. Το σκίζω στην άκρη και βγάζω το γράμμα.
« Καλημέρα, θέλω μια ευκαιρία να σου δείξω τι πραγματικά μπορώ να κάνω. Σε παρακαλώ συνάντησε με σήμερα στης οχτώ στη πλατεία:) » το διαβάζω άλλη μια φορά και χαμογελάω. Αν και πρέπει να αρνηθώ λόγο του πρωτοκόλλου, πως μπορώ όμως να αρνηθώ; Όχι όχι δεν γίνεται να πάω. Χτυπάει η πόρτα μου και μπαίνει μέσα η Ρίτσελ με πρωτοβουλία όπως πάντα μου χαμόγελα και κάθεται στη θέση της.
Β - Καλημέρα Ριτσ.. Τι κάνεις;
Ρ - Κυρία Βανέσα εγώ..
Β - Ρίτσελ να με λες σκέτο Βανέσα.. Τι έγινε;
Ρ - Να ήταν αυτό το αγόρι και πήγε να με φιλήσει και μου αρέσει και απλά εκείνη τη στιγμή με έπιασε η κρίση μου και τον χαστούκισα δυνατά και φώναζα και μετά..
Β - Ουοουο λίγο πιο σιγά.. Τι έκανες;
Ρ - Δν πήρα τα χάπια μου και ξεσπασα.., με κοιτάει απογοητευμενα αλλά εγώ της χαμογελάω.
Β - Τον χτύπησες δυνατά;
Ρ - Λίγο..
Β - Νομίζω του άξιζε.. Είσαι μικρή για φιλιά και αγόρια, της σηκώνω το φρύδι και κοκκινίζει καθώς γελάω ελαφρά.
Β - Μην ξεχάσεις τα χάπια σου ξανά εντάξει;
Ρ - Ναι Βανέσα άαα και η μαμά μου είπε να σου δώσω αυτό, είναι ένα μικρό κουτί και το πιάνω καθώς της λέω ευχαριστώ.
Β - Βοήθεια με κάτι άλλο;
Ρ - Θα πεις στη μαμά για αυτό;
Β - Όχι αλλά εγώ προειδοποίω όχι αγόρια από τώρα, της χαμογελάω και μου χαμογελάει και αυτή πριν σηκωθεί με αγκαλιάσει και φύγει. Ανοίγω το μικρό κουτί και βλέπω ένα ποσό χρωμάτων, η πληρωμή μου για της συνεδρίες τις και ένα γράμμα.
« Σε ευχαριστώ πολύ που βοηθάς την κόρη μου σημαίνει πολλά για εμάς » χαμογελάω στο γράμμα και το κλείνω βάζοντας τα χρήματα στη τσάντα μου και το κουτί πάνω στο γραφείο μου καθώς κάθομαι στη καρέκλα. Το τηλέφωνο χτυπάει μόλις αρχίσω να χαλαρώνω και το σηκώνω.
Β - Γειά σας εδω Βανέσα Θομπσον Ψυχίατρος πως θα μπορούσα να βοηθήσω;
Ντ - Η Ντειζι είμαι κόρη μου, η φωνή της γυναίκας που μεγάλωσε τον Λουί αντηχεί μέσα στο τηλέφωνο.
Β - Ωω Γειά σας.. Θα μπορούσα να κάνω κάτι για εσάς;
Ντ - Μπορείς να περάσεις από εδώ πρέπει να σου μιλήσω.
Β - Ναι φυσικά.. Είναι για τον Λουί;
Ντ - Ναι.. Σε παρακαλώ βιάσου, η καρδιά μου προσπέρασε έναν χτύπο της και το στόμα μου άνοιξε λίγο από την απόγνωση στην φωνή της.
Β - Ναι ναι.. Έρχομαι αμέσως, κλείνω περνώ το παλτό και την τσάντα μου και φεύγω από το γραφείο μου τρέχοντας.

****

Ωωωω ωωωω χιχιχι