Schizophreny In Love l.t

18. Αυτοσυγκέντρωση

Φτάνω στο γραφείο μου λίγο πριν έρθει το ραντεβού μου με τον Ντάνιελ. Ο Ντάνιελ ήρθε σε εμένα από μόνος του πριν εφτά μήνες. Με βρήκε και από την πρώτη μας συνεδρία μου μίλησε τόσο ανοιχτά, για τις απόπειρες αυτοκτονίας του, για τον εαυτό του, για την χαμηλή αυτοεκτίμηση του. Ένας τόσο νεαρός άντρας, όταν οι υπόλοιποι στις αρχές των τριάντα ετών τους σχεδιάζουν να παντρευτούν και παλεύουν για μια χαρούμενη οικογένεια, εκείνος παλεύει για να ανακτήσει το εγώ του.
Β - Καλημέρα Ντάνιελ πως είσαι;, του προσφέρω ένα ποτήρι νερό και το δέχεται με ένα χαμόγελο. Η αλήθεια είναι ότι πριν από δύο μήνες άρχισα να τον βλέπω να χαμόγελα και να δρα όπως ο υπόλοιπος αντρικός πληθυσμός στην ηλικία του.
Ν - Πολύ καλά Βανέσα.., αφήνει το ποτήρι του κάτω αλλά από την αγωνία στις κινήσεις του τον κοιτάω με μια ελαφριά απορία και του χαμογελάω.
Β - Προς τι όλος αυτός ο ενθουσιασμός;
Ν - Έχω το πρώτο μου ραντεβού μετά από τρία χρονιά, μου χαμογελάει και του κλείνω το μάτι καθώς γελάω ελαφρά με τον ενθουσιασμό του.
Β - Ποιο είναι το όνομα του τυχερού;, τον ρωτάω και κοκκινίζει. Η κατάθλιψη του προέρχονταν κυρίως από το ότι δεν ένιωθε αποδεκτός, η μητέρα του τον έδιωξε από την οικογένεια και η κοινωνία μας δεν του φέρθηκε ευπρεπώς. Είναι σκληρό να είσαι γύρω σε ομοφοβικούς ανθρώπους και να μην μπορείς να εκφράσεις τον πραγματικό σου εαυτό.
Ν - Τον λένε Έρικ και άμα δεν μου έλεγες να πάω σε εκείνο το μπαρ δεν θα τον γνώριζα αλήθεια ευχαριστώ, μου πιάνει το χέρι και του χαμογελάω.
Β - Ελπίζω να μην ήπιες γιατί τα φάρμακα σου δεν στο επιτρέπουν και ούτε και εγώ, γράφω την τωρινή κατάσταση του.
Ν - Όχι δεν ήπια με είχε μεθύσει ήδη, γελάει και του χαμογελάω ελαφρά.
Β - Από ότι βλέπω δεν χρειάζεται άλλο την υποστήριξη μου Ντάνιελ.. Σήμερα είναι η τελευταία μας συνεδρία.
Ν - Ουάου αλήθεια;
Β - Λυπάμαι πως ναι, σηκώνομαι και αφήνω τον φάκελο του στο γραφείο.
Ν - Σε ευχαριστώ πολύ δεσποινίς Θόμπσον για όσα μου έκανες.. Θα στείλω την πληρωμή σου αύριο, μου χαμογελάει και σηκώνεται και προχωράει προς την πόρτα μου.
Β - Αν με χρειαστείς ξανά περνά, του χαμογελάω και εγώ πριν περάσει την πόρτα και φύγει. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και την αφήνω ευτυχισμένη με το ότι ακόμα και αυτοί που πίστευαν πως δεν είχαν καμιά ελπίδα τώρα ένας από αυτούς βγαίνει από την πόρτα μου έχοντας έναν σκοπό και αυτός είναι η αγάπη. Με αυτή τη σκέψη μου έρχεται στο μυαλό ο Λουί. Τι μπορεί να κάνει; Σε τι κατάσταση θα είναι; Θα κυριαρχεί ο Λουί τώρα η ο Γουίλ; Θα είναι καλά η Στέιση; Στέιση..
Βγάζω το κινητό και την παίρνω κατευθείαν.
Β - Στεις καρδιά μου όλα εντάξει εκεί;
Σ - Τίποτα καλύτερο από το να φωνάζει και να χτυπιέται πραγματικά.. Έχει πολύ πλάκα και έμαθα αρκετά πράγματα για αυτόν.., γελάει μέσα από την άλλη γραμμή της κλήσης και ακούω τον Λουί να χτυπά την πόρτα δυνατά.
Β - Τι; Τι έμαθες;, κρατάω την ανάσα μου και κλείνω τα μάτια μου περιμένοντας την απάντηση της.
Σ - Για εσένα.. Έμαθα για εσένα, λέει λιτά και μπορώ να νιώσω το χαμόγελο που έχει σχηματιστεί στα χείλη της καθώς αρνείται να μου πει περισσότερα.
Β - Ναι τι είπε;
Σ - Να ότι -
Ρ - Βανέσαααα!, Μπαίνει μέσα τόσο ξαφνικά που μου πέφτει το κινητό από τα χέρια και ανοίγει το καπάκι διασκορπίζοντας την μπαταρία από την υπόλοιπη συσκευή.
Ρ - Συγγνώμη δεν το ήθελα, λέει και πιάνει την μπαταρία να μου την δώσει για να το συναρμολογίσω ξανά.
Β - Δεν φταις εσύ.. Εγώ απλά έχω το μυαλό μου αλλού, της χαμογελάω και σημειώνω νοητά να μάθω τι είπε ο Λουί για εμένα πριν ξεκινήσω την συνεδρία μου με την Ρίτσελ.

****

χεχεχε