Schizophreny In Love l.t

48. Επαναφορά

Η νύχτα κύλησε ήρεμα και σύντομα ήρθε το πρωί, η διάλυση της υγρασίας της βραδιάς να υποχωρεί από τον ζεστό ήλιο που με κάνει να ιδρώσω και λίγο και να σηκωθώ για ένα γρήγορο ντουζ. Ανοίγω το νερό και διστάζω λίγο πριν μπω από κάτω του, οι σκέψεις μου να με κάνουν να κολλάω. Το χλιαρό νερό με ξυπνά και καθαρίζει το μυαλό μου καθώς πιάνω το σαπούνι μου και γρήγορα πλυθώ για να βγω. Στεγνώνω καλά το σώμα μου και βγαίνω από την ντουζιέρα για να κάτσω κολλημένη πάλι ακίνητη. Το χέρι μου πάει πάνω στη κοιλιά μου και χαϊδεύει γλυκά το δέρμα μου καθώς ένα χαμόγελο αναγράφεται πάνω στα χείλη μου πριν αποφασίσω να βγω έξω στο δωμάτιο.

Λ - Κουζίνα, φωνάζει με αυτή την αγουροξυπνημένη φωνή, βραχνιά ακόμα από τον ύπνο και την ακολουθώ σαν υπνωτισμένη.

Β - Καλημέρα,

Λ - Καλημέρα.. Θα φάμε στα γρήγορα.. θέλω να σε πάω κάπου, μου χαμόγελα καθώς βγάζει τα τοστ από την τοστιέρα και τα αφήσει σε ένα πιάτο πάνω στο τραπέζι ανάμεσα από δυο ποτήρια χυμού.

Β - Που είναι ο καφές μου;, ρωτάω και κάθομαι καθώς πιάνω ένα κομμάτι από τα τοστ.

Λ - Τέρμα οι καφέδες το διάβασα κάπου ότι δεν επιτρέπεται να πιεις μεγάλη ποσότητα και η φλιτζάνα που χρησιμοποιείς δεν είναι ανθρώπινη αλλά ενός γκόλεμ τεραστίων διαστάσεων, κάθεται απέναντι μου και αρχίζει να τρώει και εκείνος μαζί μου καθώς η δική μου μπουκιά μου κάθεται στον λαιμό.

Β - Λουί.. Θέλω καφέ δεν πίνω αυτή τη πορτοκαλί αηδία, του γυρίζω τα μάτια καθώς του δίνω το ποτήρι μου.

Λ - Αν θες καφέ θα πάμε εκεί που θέλω και θα πάρεις ντεκαφεϊνέ, πίνει τον δικό του χυμό γρήγορα καθώς πιάνει άλλο ένα κομμάτι του τοστ.

Β - Που θα πάμε τέλος πάντων;, αλλάζω θέμα γιατί με το θέμα του καφέ δεν θα βγει πουθενά.

Λ - Όταν ήμουν εγώ.. Και ο Γουίλ δεν είχα πολύ χρόνο μαζί σου.. Να σε γνωρίσω και ταυτόχρονα να με γνωρίσεις σωστά;

Β - Λουί.., του χαμόγελαω καθώς μου φιλάει το χέρι, δεν είμαι συνηθισμένη σε αυτές τις γλυκές, αλήθεια. Μου είναι τόσο περίεργο. Όταν ζούσαμε την έντονη ζωή, με κίνδυνο να κάνει την αδρεναλίνη να χτυπήσει κόκκινο συναγερμό στο σώμα μου και η πλάκα είναι ότι τότε ήταν που επιθυμούσα αυτό εδω, αυτές τις γλυκές και την φροντίδα. Μπορεί να τα κάνει μόνο και μόνο για το μωρό, η συνείδηση μου μουρμουρά αλλά την διώχνω αμέσως αυτή τη σκέψη και επικεντρώνομαι ξανά στο πρωινό μου.

Αφού τελειώσουμε ντυνόμαστε και θυμίζω στον Λουί να πάμε για ψώνια για εκείνον μια μέρα κάτω στη πόλη.

Με το που πατάω το πόδι μου έξω από το σπίτι και η πόρτα κλείνει πίσω μου σαν κάτι να πυροδοτήται μέσα μου. Δεν μπορώ να το ξεχωρίσω από την αδρεναλίνη ή από τον φόβο ότι κάτι κακό θα συμβεί αλλά με το άγγιγμα του όλα εξαφανίζονται.

Λ - Ανακάλυψα ότι έχεις πάει μόνο στη μία μεριά της πόλης όπου ήταν όλες σου οι δουλειές σωστά;

Β - Σωστά, απαντάω και γελάω με το πόσο αξιολύπητο μπορεί αυτό να ακούγεται.

Λ - Θα πάμε στο.., τα λόγια του μένουν μισά και γυρνάω να δω το σοκαρισμένο πρόσωπο του και το ανοιχτό στόμα του. Γυρίζω να δω τι τον έκανε να σταματήσει και βλέπω ένα τόσο γνωστό πρόσωπο αλλά ένα που δεν θα ήθελα να το ξανά πετύχω μπροστά μου.

Β - Λόα;

Λο - Ώστε είναι αλήθεια;, περπατάει προς το μέρος μου με ανοιχτά μάτια, αυτά τα μάτια που κάθε φορά μου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο.

Λ - Τι είναι αλήθεια; Μου τραβάει το χέρι να πάω προς τα πίσω αλλά το τραβάω από το δικό του και γυρίζω ξανά στη Λόα.

Λο - Το παιδί.. Είναι αλήθεια.., ξεστομίζει σαν να μην το πιστεύει που με κάνει να φοβηθώ και να πιάσω προστατευτικά την κοιλιά μου.

Β - Λόα.. Τι είναι αλήθεια;

Λο - Τα πνεύματα μιλούσαν για αυτό αλλά δεν τα πίστεψα..

Β - Λόα! Σύνελθε γιατί είσαι ξανά εδώ; Γιατί ακόμα μας ακολουθείς;, νευριάζω μαζί της αλλά ακόμα και έτσι, για να έρθει να μας βρει κάτι θα έχει συμβεί, και συγκεκριμένα; Κάτι με το έμβρυο που αναπτύσσεται μέσα μου.

Λο - Έπρεπε να δω με τα μάτια μου.. Έπρεπε να μάθω αν ο Ινφέρους ήταν αλήθεια..

Β - Ινφέρους; Τι σκατά;, μπορεί να έχασε τα λογικά της. Μπορεί, μπορεί να μπερδεύτηκε ή να κυριεύτηκε από κάποιο από τα πνεύματα που μιλά, αλλά γιατί να ψάχνω δικαιολογίες; Αφού είναι η βασίλισσα του βουντού που να μην ήταν. Το προαίσθημα μου όμως φωνάζει, γαβγίζει να φύγουμε γιατί αυτό που ετοιμάζεται να πει θα με καταστρέψει. Αν μη τι άλλο, αυτή η ησυχία και η γαλήνη των δύο μερών ήταν η άπνοια πριν την καταιγίδα, σωστά;

Λο - Ινφέρους.. Ο Θεός των Νεκρών και αναγεννητής των ψυχών μικρή.

******

ΧΑΧΑΧΑ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΑ ΚΑΡΑΜΕΛΙΤΣΑΑ

Το ευχαριστήθηκα, αλήθεια. (μαζοχισμός κλαίω)

Τώρα τι σκάτα πάει να πει αυτό εε; Ο Θεός των Νεκρών και της Κόλασης ουαου; Που τα σκέφτομαι αυτά; Τι θα γίνει με αυτό το μωρό; Μεταξύ τους;

To be continued.. X

ΨΗΦΊΣΤΕ ΚΟΜΜΕΝΤΆΡΕΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΏΣΤΕ ΑΓΑΠΕΣ.

Τα λέμε σύντομα. Χ