Schizophreny In Love l.t

51. Κάθαρση

Μια ζωή ο διαβήτης με κρατούσε πίσω από μακρινά μεγάλα ταξίδια, μεγάλες απόδρασης και εφηβικές περιπέτειες μου και έτσι απλά εξαφανίζεται, γιατρεύεται ή ότι έγινε αλλά είμαι ευγνώμων για όλο αυτό. Το χέρι μου πάει προστατευτικά γύρω από την κοιλιά μου και χαμογελάω σε μια ευχάριστη σκέψη.
Σ - Τι; Γιατί γελάς;
Β - Βλέπεις.. Τυγχάνει να ξέρω ότι το παιδί.. Το μωρό θα γίνει κάτι σημαντικό.. Μπορεί αυτό να το έκανε.., παραλείπω τελείως να αναφέρω ότι μπορεί να είναι ο βασιλιάς του κάτω κόσμου και επικεντρώνομαι στη θετική πλευρά και ίσως στη λανθασμένη υποψία της Λόα.
Σ - Πως το ξέρεις αυτό Βανέσα;
Β - Απλά.. Το αισθάνομαι Στεις., σηκώνομαι από το κρεβάτι και βγαίνουμε γρήγορα και αθόρυβα από το δωμάτιο και πάμε να πάρει τα πράγματα της για να πάμε πίσω στο ινστιτούτο, πίσω στο μέρος που είναι κλεισμένη η μικρή Ρίτσελ.
Β - Κάνα νέο με τα χαρτιά;
Σ - Βασικά ναι μου είπαν ότι έχω να υπογράψω κάποια συμφωνητικά και η μικρή θα είναι έτοιμη την άλλη εβδομάδα αλλά εάν δεν απειλούσα με μηνύσεις δεν θα είχαν κουνήσει ούτε δάχτυλάκι, βγαίνουμε από το νοσοκομείο και μπαίνουμε στο αμάξι της για να πάμε στην "Ηλιαχτίδα".
Β - Χαίρομαι που μου βγήκες νταής, της χαμογελάω και ανοίγω το ράδιο του αμαξιού.
Σ - Και εσύ το δικό μου τσιράκι, με χτυπά ελαφρά το μπούτι και γελάμε δυνατά.
Στη διαδρομή μου ξανά έρχεται αυτή η σκέψη που εξέφρασα και στη Στέιση. Θέλω να πω ποιες οι πιθανότητες να έρχεται η Λόα να μου λέει ότι το παιδί που θα γέννησω θα είναι ένας θεός και όχι οποιοσδήποτε Θεός, ο Θεός του κάτω κόσμου. Μπορεί και να έκανε λάθος; Και εάν όλο αυτό είναι μια απλή σύμπτωση και ανωμαλία του οργανισμού μου; Δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξέρω δηλαδή.      Όταν φτάνουμε στο ινστιτούτο δεν περιμένουμε καν την υπάλληλο για να πάμε από τον ίδιο διάδρομο που είχαμε πάει και εχθές. Και μόλις ανοίξει η πόρτα βλέπω το μικρό κοριτσάκι να κάθεται πάνω στο κρεβάτι με γυρισμένη την πλάτη σε εμάς αλλά όταν ακούει την πόρτα να κλείνει γύρνα και ξαφνιάζεται, τα ξανθά της μαλλιά να πέφτουν πάνω από τον ώμο της καθώς μια κραυγή έκπληξης φεύγει από τα χειλάκια της και με αυτό να πεταχτεί από το κρεβάτι και να κολλήσει στα πόδια της Στέιση.
Σ - Χέυ Ρίτσ πως πάει;
Ρ - Θέλω να φύγω!, κοιτάει πιο ψηλά στα μάτια της Στεις και μετά γυρίζει και σε εμένα με μάτια που ικετεύουν για απελευθέρωση που μου κάνει την καρδιά να ραγίζει απανωτά.
Η Στέιση σκύβει λίγο για να είναι σχεδόν στο ύψος της μόνο που τώρα είναι πιο χαμηλά και της πιάνει τα μαλλιά και παίζει με τις χρυσαφένιες τούφες ανάμεσα στα δάχτυλα της καθώς εγώ περπατάω και κάθομαι στο κρεβάτι.
Σ - Ήθελα να σου κάνω έκπληξη αλλά.., την κοιτάει και της χαμογελάει πιάνοντας της τα μάγουλα.
Σ - την επόμενη εβδομάδα θα φύγεις από εδώ.
Ρ - Και που θα πάω;, ρωτάει λιγάκι τρομαγμένη αλλά η Στέιση γελάει και την κοιτάω με αυστηρώτητα και στρώνει, καθαρίζει τον λαιμό της και την αγκαλιάζει.
Σ - Όχι όχι.. Θα φύγεις και θα έρθεις μαζί μου.. Θα ζούμε μαζί πως σου φαίνεται;
Ρ - Δεν θα με αφήσει να φύγω η στρίγγλα, λέει και τα μάγουλα της κοκκινίζουν χαρακτηριστικά από τον ελαφρύ θυμό καθώς τα χείλη της μαζεύονται άλλη μια απόδειξη του ότι είναι ελαφρά πειραγμένη.
Σ - Θα την κανονίσω εγώ αυτή την που-
Β - Στέιση, γελάω και γελάει και αυτή μαζί με την μικρή που και αφελής και αθώα ακόμα το έπιασε.
Χτυπάει η πόρτα και όπως την χαρακτήρισε και η Ρίτσελ, η στρίγγλα μπαίνει και μας διώχνει από το ινστιτούτο και αφού η Στέιση κάνει ολόκληρη σκηνή για το ότι θα ξανά έρθει και θα δει τα ραδύκια ανάποδα αυτή η στρίγγλα, με γυρίζει στο σπίτι όπου είναι κενό. Η απουσία του Λουί λογική αφού ξεκίνησε να ξανά δουλεύει, αποφασίζω να αφεθώ λίγο και να κοιμηθώ ξεχνώντας όλα τα προβλήματα του τώρα, κάνοντας μια γρήγορη επίσκεψη στη χώρα των ονείρων. 

*******

Κλαίω η Στέις θεάκι χαχ. 

Μμμμ τι σημαίνει τώρα αυτό; Μα γιατί Μαρίνα να γράφεις έτσι; 

κλαίω πάλι.

ΚΛΕΊΣΑΜΕ ΜΙΑ ΟΛΌΚΛΗΡΗ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΣΤΗ #1 ΘΈΣΗ ΣΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΊΑ ΜΑΣ! ΜΠΡΑΒΟΟΟ ΜΑΣ ΚΟΡΊΤΣΙΑ ΔΝ ΞΈΡΕΤΕ ΠΌΣΟ ΣΑΣ ΛΑΤΡΕΎΩ!

Ψηφίστε, Κομμεντάρετε και διαδόστε τρελές μου!