Schizophreny In Love l.t

11. Φιλοδοξία

  Μόλις φτάνω βρίσκω την πόρτα ανοιχτεί και μπαίνω ψάχνοντας την κυρία Ντειζι.
Ντ - Από εδώ, την ακούω από την αντίθετη μεριά του καθιστικού που είχαμε κάτσει την προηγούμενη φορά και ακολουθώ την αχνή φωνή της. Μπαίνω στο δωμάτιο που ανακαλύπτω ότι είναι η κουζίνα της και κάθεται στο τραπέζι της δείχνοντας μου την θέση απέναντι από εκείνη. Της χαμογελάω και κάθομαι καθώς βγάζω το παλτό μου και την τσάντα μου.
Β - Ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορώ
Ντ - Κόρη μου σε παρακαλώ θέλω να προσέχεις πολύ, μπαίνει κατευθείαν στο ζουμί του λόγου που με φώναξε εδώ.
Β - Γιατί αν επιτρέπεται;
Ντ - Ήταν εδώ ο Λουί εχθές και μου μιλούσε για εσένα.., με κοιτάει με ανησυχία εμφανή και ακόμα και αν δεν με ξέρει και δε τη ξέρω χαίρομαι που ανησυχεί για εμένα.
Β - Μπορείς να μου πεις τι έλεγε;, ενώνω τα δάχτυλα μου και παίζω με τους αντίχειρες μου από το αγχος για το τι έχει πει για εμένα.
Ντ - Κοπλιμέντα έλεγε κόρη μου και χαίρομαι που βρήκε κάποια άλλα όχι εσένα.. Δεν θέλω να πάθεις κακό και είπε επίσης ότι..., με κοιτάει και δάκρυα αρχίζουν να δημιουργούνται αλλά τα σκουπίζει και με ξανά κοιτάει.
Β - Και.. Τι είπε;, η ανησυχία της να με επηρεάζει αρκετά.
Ντ - Πήγε.. Πήγε σε άλλο δωμάτιο μέσα και τον ακολούθησα.. Νομίζω μιλούσε πάλι στον εαυτό του.. Μάλωνε μάλλον με τον εαυτό του για το αν σε βλάψει η σε αφήσει.., κοιτάει τα ρυτιδιασμένα χέρια της και απλά νομίζω η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά και τι στόμα μου έμεινε ανοιχτό.
Ντ - Για αυτό θέλω να είσαι πολύ προσεχτική σε παρακαλώ, πιάνει το χέρι μου και μου το χαϊδεύει με όση δύναμη μπορεί να έχει το γερασμένο σώμα της.
Β - Μου ζήτησε να τον συναντήσω σήμερα σε λίγες ώρες.., λέω και τα μάτια μου επιστρέφουν στα δικά της καθώς η πικρή αλήθεια με χτυπά κατακούτελα. Πίστεψα αλήθεια ότι εγώ και ένας ψυχικά διαταραγμένος άντρας θα μπορούσαμε να ήμασταν κάτι; Ναι το πίστεψα γιατί είχα σκοπό να βγω σήμερα μαζί του..
Ντ - Αν θα είστε κάπου δημόσια δεν σου λέω να μην πας.. Αλλά και πάλι να είσαι προσεχτική, μου χαμογελάει και της το ανταποδίδω ακόμα και αν πάρα είμαι σοκαρισμένη.
Β - Σας ευχαριστώ πραγματικά πολυ-, με διακόπτουν βήματα από το χολ και νιώθω το χέρι της να σφίγγεται στο δικό μου.
Ντ - Ποιος είναι;
Λ - Εγώ Ναν (Νάνι στα αγγλικά σημαίνει νταντά) , μπαίνει χαμογελώντας και μετά πέφτουν τα μάτια του σε εμένα. Κοκκινίζει και ανοίγει το στόμα του σαν να θέλει να πει κάτι άλλα το κλείνει πριν το ξανά ανοίξει.
Λ - Εμμ.. Πως και από εδώ;
Β - Ήρθα για καφέ, λέω αργά και ελπίζω πειστικά.
Λ - Ωω χαίρομαι που η Ναν μου έχει παρέα, μου χαμογελάει και εγώ σηκώνομαι βάζοντας το παλτό μου.
Β - Νομίζω είναι ώρα να φύγω χάρηκα που σας έκανα παρέα κυρία Ντειζι, της χαμογελάω και μου χαμογελάει και αυτή.
Ντ - Στον ενικό πια και χάρηκα και εγώ περνά και καμιά άλλη φορά, με χαιρετάει χαμογελάω κοφτά στον Λουί και τον προσπερνάω για να φύγω. Βγαίνω από την πόρτα και παίρνω μια βαθιά ανάσα από την ένταση που υπήρχε μέσα και μόλις ξεκινάω να κατεβαίνω τα σκαλιά της εξώπορτας ένα χέρι πιάνει το δικό μου και με γύρνα κόβοντας μου την ανάσα.
Λ - Θα έρθεις μετά; Μου χαμογελάει και έτσι όπως με γύρισε η ανάσα του χτυπά στο πρόσωπο μου και με θαμπώνει η ομορφιά των ματιών του. Ανήμπορη να μιλήσω από την ευφορία που με έκανε να νιώσω με αυτή τη κίνηση κουνάω το κεφάλι μου θετικά κάνοντας τον να χαμογελάσει. Το χέρι του που κρατάει ακόμα το δικό μου με χαϊδεύει και με ξαφνιάζει φιλώντας μου την μύτη.
Λ - Τότε τα λέμε στη πλατεία, μου χαμογελάει άλλη μια φορά πριν μου αφήσει το χέρι και μπει ξανά μέσα στο σπίτι. Εντυπωσιασμένη από τις κινήσεις του σήμερα περιμένω λίγα λεπτά για να συνέλθω και μετά ακόμα και αν προσπαθώ να το καταπολεμήσω εμφανίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου καθώς περπατάω προς το σπίτι μου.