28. Εξωτερική Βοήθεια

1.8K 242 4
                                    


Μετά από λίγες ώρες ξεκούρασης ακυρώνω πάλι την συνεδρία μου με την Ρίτσ και γράφω στην Στέις σε ένα μικρό χαρτάκι να μην ανησυχήσει γιατί πάω να δω έναν παλιό μου καθηγητή/ψυχίατρο στο πανεπιστήμιο που μένει εδώ για να τον ρωτήσω κάτι και να φτιάξει φαγητό για εμάς και τον Λουί. Παίρνω τα κλειδιά της μηχανής του Λουί και βάζω το δερμάτινο τζάκετ του πριν βγω έξω και καβαλήσω την αγαπημένη μου μηχανή για άλλη μια φορά με κατεύθυνση την άλλη μεριά της πόλης. Ο αέρας παρασέρνει τα μαλλιά που δεν πιάστηκαν στο κράνος και ο κρύος καιρός κάνει την μύτη μου να κοκκινίσει και τα ζηγωματικά μου να μουδιάσουν αλλά λατρεύω την αίσθηση. Αφήνω την μηχανή έξω από το σπίτι του και βγάζω το κράνος αφήνοντας το σε ένα από τα χερούλια του τιμονιού και φτιάξω λίγο τα αλαφιασμένα μου μαλλιά. Χτυπάω την πόρτα και μου ανοίγει ο παλιός μου καθηγητής χαμογελαστός και να μην έχει αλλάξει καθόλου.
Κ(αθηγητης) - Θόμπσον.. Τι ωραία έκπληξη περνά μέσα, με αγκαλιάζει και κάνει πέρα για να περάσω. Ήταν ο αγαπημένος μου καθηγητής.
Ρ - Συγγνώμη για την ενόχληση απλά έχω μια δύσκολη περίπτωση Διασπαστικής διαταραχής ταυτότητας και δεν θέλω να πάρει ψυχοφάρμακα και να μείνει παράλυτος, δαγκώνω το κάτω χείλος μου καθώς παίζω με την άκρη του μανικιού του τζάκετ που φοράω και μου θυμίζει πραγματικά τις μέρες μου στο πανεπιστήμιο.
Κ - Γιατί δεν θέλεις να πάρει ψυχοφάρμακα;, κάθεται κάτω και με κοίτα περίεργα καθώς περιμένει την απάντηση μου. Δε μπορώ να πω ότι είμαι κρυφά ερωτευμένη με αυτόν διότι θα με κλείσουν και εμένα για τρελή και θα μου πάρουν την άδεια μου πίσω. Σκέψου σκέψου..
Β - Έχει αλλεργία στην χλωροπρομαζίνη που σχεδόν όλα περιέχουν, λέω γρήγορα και ελπίζω πειστικά.
Κ - Ωω τότε καλύτερα να τον παραδόσεις χωρίς ψυχοφάρμακα ο μικρός είναι χαμένος από χέρι, να το πάλι. Χαμένος από χέρι. Τόσο εύκολα τα παρατάνε δηλαδή;
Β - Δεν υπάρχει κάτι άλλο;, λέω και νιώθω την ήττα να κάθεται σαν πέτρα στο στομάχι μου καθώς κουνάει αργά το κεφάλι του.
Κ - Μόνο αν τα καταφέρει μόνος του ο μικρός αλλά ο μέσος όρος απλά τα παράτα και τρελένεται, με κοίτα με στεναχώρια καθώς σηκώνεται για να με ξεπροβοδίσει.
Β - Σας ευχαριστώ πολύ και χάρηκα που σας ξανά είδα, του χαμόγελαω όσο πιο αληθινά μπορώ και κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά του για να ανέβω στην μηχανή.
Κ - Εγώ ευχαριστώ που με θυμήθηκες, με χαιρετά καθώς οδηγώ γρήγορα μακριά από εκεί. Γίνεται να τα παρατήσω; Γίνεται να τον αφήσω;
Είναι και ο Τρέβορ, το μυαλό μου φωνάζει αλλά αρνούμαι να ζητήσω βοήθεια από αυτόν τον ψυχανώμαλο.
Όταν φτάνω σπίτι με καλωσορίζει μια τέλεια μυρωδιά φαγητού αλλά και μια μικρή απογοήτευση που δεν κατάφερα να βρω τρόπο να τον βοηθήσω.
Σ - Τι έγινε, έρχεται να με αγκαλιάσει φορώντας την πόδια της κουζίνας μου και ένα σκουφί μάγειρα που αγόρασα για πλάκα.
Β - Τίποτα.. Είπε ότι είναι χαμένη υπόθεση Στεις, τα μάτια μου θολωνουν από δάκρυα και η φωνή μου ραγίζει προς το τέλος καθώς με αγκαλιάζει σφιχτά.
Σ - Έλα μην ανησυχείς είσαι η Βανέσα Θόμπσον που να πάρει.. Θα βρεις την άκρη, μου χαιδεύει την πλάτη.
Β - Και αν δεν την βρω; Τι θα κάνω Στεις;, ξεφεύγει ένας δυνατός λυγμός και ακούω τον Λουίς να φωνάζει.
Σ - Θα τα καταφέρεις.. Τώρα πήγαινε σε φώναζε και πριν, μου σκουπίζει τα δάκρυα που βρέχαν τα μάγουλα μου και με σπρώχνει.
Β - Λουί;, ψιθυρίζω η φωνή μου ακόμα να ραγίζει.
Λ - Έλα δω, βλέπω το πρόσωπο του στο τζάμι και περπατάω αργά, ξεψυχισμένα στη πόρτα που ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα.
Αμέσως με τυλίγουν δύο ζεστά χέρια και νιώθω τα δάκρυα να ξανά αναβλύζουν.
Λ - Χέυ όλα θα πάνε καλά έχεις εμένα, με αφήνει για να πιάσει τα μάγουλα μου και να κολλήσει τα μέτωπα μας καθώς παίρνω τρεμάμενες ανάσες.
Β - Για πόσο Λουί;, κοιτάω μέσα στο γαλάζιο των ματιών του.
Λ - Τι;
Β - Δεν.. Λουί νικήσαμε την μάχη αλλά όχι τον πόλεμο.. Αν αν μπορούσα να κάνω κάτι θα το έκανα τα πάντα, λέω γρήγορα και πιάνω τα χέρια του βγάζοντας τα από τα μάγουλα μου και κρατώντας τα γερά.
Λ - Θα έκανες τα πάντα για εμένα;, μου χαμογελάει και τότε το νιώθω. Ναι, θα έκανα τα πάντα για εκείνον, τα πάντα όπως ακόμα και να συνεργαστώ με έναν δολοφόνο.
Β - Ναι Λουί.. Τα πάντα, του χαμογελάω μέσα από τα δάκρυα μου.

Schizophreny In Love l.tOnde histórias criam vida. Descubra agora