KATİLİM vol:1 and vol:2

giden ve kalan

Selam kızlar....kısa bir bölüm oldu ama üzgünüm Geleneksel aile tatiline çıkmak zorundaydimda. yaşınız kaç olursa olsun babanın sözünün üstüne söz söylenmiyor inanın bana.  tatile çıkıyoruz o kadar dedi ve ben minik bir kedi gibi tabi baba dedim:)))) ahhh o an kendimi nasıl kötü hissettim bilemezsiniz. ve kız kardeşimle aynı odayı paylaşmayalı o kadarda uzun bir zaman olmuştu ki adepte olmam zor oldu:)))) ve kendisi tatile bilgisayarımla beraber gittiğim için beni oldukça kınasa da umurumda olmadı. neyse bir daha ki sefere upuzun bir bölümle kendimi affettireceğim söz veriyorum. bu arada karekterlerimi soranlar var işte onlar. 

Alex... huntet parris.
Ezra... Gülcan arslan.

Teriani oriani ve usoyan birebir ayni kişilerdir ve gerçekten de yaşamış ve ölmüş mafya liderleridir. Teriani usonun katili olmak suçundan içerde infaz edilmiştir. Sol ust aslan usoyan....sol alt teriani oriani dır. ....

Alex de gerçek bir karekter ama onun resmi hic bir belgede bulunmadığı için onu hunter parris de yaşatıyorum.

Voteler ve yorumlar icin teşekkür ederim. Sizleri seviyorum hmde coooook Öpücükler.... Sibel....

&&&&&

Etim acıyor.  Hatta kemiklerim. Hatta kemiklerimin içi bile acıyordu.

Üzerime çektiğim yorgani sımsıkı tuttum. Sessizce ağlamak sessizce haykırmak neymiş öğrendim. 

Hayal kurdum bi ruyayla kendimi avuttum. Bni sever birakmaz birakamaz diye kendimi kaldırdım. 

Aptal.  Aptal ezra. Ne bok yiyeceksin şimdi.  Onsuz bir adim bile atmaya cesaretin yokken onsuz nasıl yaşayacaksın.  
   Kalbini dinleyip onumla  Usoya gitmek mi akıllıca yoksa yoksa yine kaçmak mı? 

Usoya gidince onu yanıbaşında gördükçe Kahrolmayacak mısın başka birine baktığını başka biriyle olduğunu. 

Nefes alamıyorum bunları düşündükçe.  Kocaman bir düğüm oturdu gırtlagima ve kalbime.

Yatağın sağ tarafındaki ağırlıkla göz yaşlarımi sildim hemencecik.  Derin bir nefes alip belki ilk ve son kez yatacağımız yatakta ona doğru döndüm.  Sol kolunu açıp ona sokulmam için bni davet ettiğinde koşulsuzca itaat ettim.

"İlk kez yan yanayız" ve son kez diye bağırdım  içimden. 

Ellerini kollarimda gezdirdi.

"Serçem iyi misin? " diye sordu ve başını kaldırıp bana baktı ama ben gözlerimi sıkıca kapatıp yüzümü sert göğsünden ayırmadim. Yüzünü görürsem dayanamazdim.

"Üşüyor musun? " diye sordu bnden bir cevap beklediği belliydi ama konuşacak halde değildim. Canim acıyor hayal kırıklığınin dibini yaşıyordum.

"Serçem" dedi ısrarla.  Sussa olmaz mıydı? 

"Sessizce dursak" dedim kndimi ve sesimi toplayıp konuşmuştum. Yoksa ağlamaktan catallasmis sesimden anlardi ağladığımi. Ve ben bunu anlamasini istemiyordum.

Ona yalvarmayacaktim. Beni bırakmak istiyorsa bu onun bilecegi bir şeydi ama bunu öylesine kabul etmeyecektim. Buda bnim bilecegim bir şeydi. 

Ona deliler gibi dayanılmaz bir aşkla bağlıydım belki sonsuza kadar onsuz yalnız bir kadın olacaktım ama ona bni bırakma demeyecektim.

Çünkü bir kere demiştim arabanın icinde bni bırakma demiştim.  Ve o bni bırakmıştı geri geleceğini biliyordum ama şimdi öyle değildi. Beni bırakacaktı hemde ne için kardeşinin söyledigi bir kac söze takıldığı icin.