KATİLİM vol:1 and vol:2

gece

herkese selam. yorumlarınız ve voteleriniz için çok teşekkürler. sizleri seviyorum. öpücükler. sibel.

RÜZGAR......

duramıyorum yerimde. kanım şahlanıyor damarlarımda. kendimi odama kapatmasam yapacaklarımdan korkuyordum. kaybolmak yok olmak onunla kocaman bir hayat. 

daha on dokuz yaşındayım. mavim on yedi. nasıl olur diye düşünmüyorum gidelim evlenelim onu alayım diye hayaller kuruyorum. 

sakin ol rüzgar. tamam yok bir şey sakin. 

yanıyorum. hemde cayır cayır. içimde hazır bekleyen volkan patlamıştı yangımım ondandı. 

kendimi duşa attığımda dudaklarıma dokunmadan edemiyordum. beni darma duman etmişti. ona deliler gibi aşıktım ama bu günden sonra ona sahiptim benimdi ve benim olarak kalacaktı. 

annem ve babamı bir şekilde ikna edecektik. gerekirse iki yıl beklerdim beraber giderdik üniversiteye. offff onsuz nefes alamazdım artık. yada en güzeli muğla  sıtkı kocaman üniversitesine gitmekti. hem evden hemde ondan uzaklaşmamış olurdum. 

''rüzgar'' diye bağıran anneme cevap veremezdim duştaydım çünkü. yemek saati gelmiş olmalıydı. 

duşatan çıkıp altıma havlumu bağlayıp iç çamaşırı çekmecemi açtığımda. 

''abi yemek'' diyerek içeriye giren kız kapıda donup kalırken bakışlarını tüm vücudumda hissediyordum. iki adımda yanına gidip onu odaya çektiğinde kapıyla benim aramda sıkışıp kalmıştı. 

''an...annem..yee...mek...rüz...gar...'' derken titriyor kekeliyor ve terliyordu. 

peki benim ne halde olduğumu biliyor muydu. beni nasıl delirttiğini bana kendimi kaybettirdiğini yakıp küle döndürdüğünü

''yapma '' dediğinde daha ona dokunmamıştım bile

''ne yapmayayım'' diye sorduğumda benden başka her şeye baktığını fark ettim. ölümüm olan güzel gözlerini benden sakınıyordu. bu imkansızdı o gözler kaybolduğumda önümü aydınlatan bir fenerdi ve o fener şimdi benden başka herşeye bakarken ben yolumu çoktan kaybetmiştim. 

''aşağ...aşağıda..annemler...şey yemek...aslında'' dediğinde gülmeden edemedim. 

''gülme'' diyerek ciddileştiğinde sonunda gözlerime bakmıştı ve artık yolumda hayatımda ışıklar içindeydi. 

''yemek hazır ''  dediğinde omzuna dökülen saçlarını geriye doğru attım. boynunda derince bir nefes aldığımda titremesinin artması gülmeme neden oldu. 

''rüzgar yapma'' dediğinde sesindeki tını delirmeme neden  olabilirdi. 

''in aşağıya elimden bir kaza çıkacak'' dediğimde ben daha dudaklarına dokunmadan kolumun altından geçip koşarak uzaklaştı. 

giyinip aşağıya indiğimde 

''ee oğlum nerde kaldın'' diye söylendi annem

''derse dalmışım anne afedersin'' dedim ve mavimin tam karşısına oturdum.

 makarna hemde salçalı. 

''rüzgar sadece makarna yeme zaten bu makarnayı neden  yaptıysan o kadar yemek varken'' derken anaya bakıyordu annem kaşları çatık. 

omu yapmıştı bunu. sevdiğimi bile bile. şimdi nasıl başka bir şey yiyebilirdim ki. 

yemek boyunca ordan burdan konuşup durdun ve konu eninde sonunda dönüp dolaşıp