KATİLİM vol:1 and vol:2

ikizler

selam herkese...... çok uzun bir bölüm değil ama idare edin sonunda ki süpriz sizleri çok mutlu edecek sizleri seviyorum. yorunlarınızı bekliyorum canlarım. voteler için teşekkürler. 

öpücükler.......sibel

''abi'' diye bağıran marconun sesi beynimde 1000 desibel olup çoğlıyordu nerdeyse. kulaklarımı kapatıp başımı yastığın altına gömdüm. ve burnuma değenlerle gözlerimi açtım. 

saç tokaları, onun saçlarını sarmış tokalar, hala konun kokusuna mahkum olan toklar. 

tıpkı benim gibi. 

''aşağıda ki kız sana bağırıyor annem kapıyı açmayın diyor babam açın diyor ne yapayım'' diye sızlandı marco, 

''kimmiş'' 

''şu zeynel amcanın evinde kalan kız hamile olan''

''annemi dinle ve kapıyı açma'' dedim ve avuclarımda sıkıca tutuğum saç toklarıyla gözlerimi tekrar kapattım ama kapının şiddetli açılıp sertçe duvara çarpmasıyla başımı yastığın altından çıkardım. 

''kalk ve şu kızla konuş yoksa elimden bir kaza çıkacak bu ne saygısız bu ne terbiyesiz bir kız'' diye bağırdı annem. 

''benden ne bekliyorsun ki düzgün hanımhanımcık efendi bir kızla olsaydım gurur mu duyacaktın''

'rüzgar yeter yaptığın hatanın sorunluluğunu üzerine al artık '' diye bağırdı annem yine 

''sorunluluk mu yapma anne'' diyerek doğruldum yataktan

''ben her şeyi yapmaya hazırdım ne isterseniz yapacaktım ya '' dedim ve marcoya diktim gözlerimi 

''marco dışarı'' dedi annem. annemin ne kadar sinirli olduğunu gören marco lafını ikiletmedi

''kızımı kaybettim rüzgar '' dedi ağlamaklı bir sesle gözlerinin altında ki koyu halkalar günlerdir uykusuz olduğunun ispatıydı. 

''ama önce beni kaybettin anne, önce beni,'' dedim bir kaç adım bana doğru atıp elimi tuttu  ve onunla oturmam için beni yönlerdirdi. 

''böyle olacağını bilseydim'' dedi ve boğazından bir hıçkırık kopardı. onun ağlamasını istemiyordum bu canımı çok yakıyordu. 

ama biz herşeyi hak ediyorduk. çünkü annem hayır çocuklarım burda kalacak diyememişti babama. bense yüreğim yetmemişti maviye olan aşkımın arkasında durmaya. 

suçlu bizdik. ben dik durup mavinin yanında durmayı sevgime sahip çıkmayı başaramamıştım. benim olan herşeyini bana veren kıza sahip çıkamamış enkaza dönmüş halimle babama karşı gelmemiştim. bir gün dönerim aşkımız galip gelir dedim. ama gidişimden daha büyük bir hata yapıp hatırlamasam da ezeli, becerip hamile bırakmıştım. 

mavi dönse ne olacaktı ki ona yine uzaktan bakacaktım. dokunamayacak doyasıya tadamayacak ona karışamayacaktım. 

ben herşeyi hak ediyordum. ezelin işkencelerini hayatımı cehenneme çevirmesini her bi boku hak eden aşşağılık bir adamdım. 

hadi rüzgar git ve cehennemine bak bakalım ne istiyor diyerek aşağıya indim. 

demir ve marco yine oyun oynuyordu babam pazar sabah gazetesini okuyordu annemde mutfak balkonunda sigara içiyordu ve ezele öldürecek kadar sert bakıyordu. 

mervinlerden indiğimde onu ne kadardır görmediğimi hatırlayamadım. lanet karnı gittikçe büyüyordu. 

''nerdesin sen kaç gündür ben ne haldeyim biliyor musun? bu karnımın haliyle hiç bir şey yapamıyorum delireceğim ben yaa sorumsuzsun '' diye car car nefes almadan konuşuyordu.