KATİLİM vol:1 and vol:2

kırmızı ruj

selam kızlar..... ben hastaneden çıktım yuppppiiii:)))) harika hissediyorum umarım hepinizde iyisinizdir artık önceden olduğu gibi daha sık  görüşücez:)))) 

işte teni bölüm karşınızda....

yorumlarınız ve voteler için çok thanks 

sizleri seviyorummmmmm çok çok...... öpücükler..... sibel.....

ALEX.....

''kydio hazır mısın'' diyen adamın sesiyle yine sızdığım yataktan kafamı kaldırdım. bu yakuzaları hiç anlamamıştım. hep pirinç yiyorlar ve yer yataklarında yatıyorlar her seferinde bel ağrısıyla uyanıyordum. 

''nereye anlamadım''

''hocalar kafana sert vurdu galiba hafıza kaybı mı geçiriyorsun ''

''ne saçmalıyorsun sen''

''serçe kim söyle bana bakalım hafızan yerinde mi'

''siktir git akai'' dedim ve onu ittirdim. 

''hadi kalk gidiyoruz hem acın hafifleyecek hemde biraz kafamızı dağıtacağız'' dedi gülmek istedim ama dudaklarımda kuruyan yaralar yüzünden bu imkansızdı. 

''zaten kafamı dağıttılar dostum daha fazlasına ihtiyacım yok'' dedim ve yorganı kafama çektim. ama akiayı tanıyordum asla pes etmezdi. yorganı kafamdan kaldırıp beni zorla dışarıya çıkardı. 

aslında eğitim sahasından çıkmamız hele ki gece çıkmamız yasaktı ama akai ben her zaman bir yolunu bulurduk. 

ve vardığımız yer aslında olmak istemediğim sonuncu yer bile değildi. 

''seni ahmak herif ne işimiz var be burda haa'' diye bağırdım akai'e

''sakin ol kydoi biraz eyleniceğiz o kadar. hadi yürü gece başlıyor dostum'' diyen adamın yanına iki tane nerdeyse 15 yaşında kız geldi. 

kırmızı ruj. genel evin adıydı. 

giriş katı kumarhane orta katı eylence salonu üst katı genel ev olan japonyanın en ünlü mekanıydı burası. kalbur üstü insanları ağırlamaya alışık olan kızlar işlerini mükemmel yapıyorlardı. 

nerdeyse giyinik insan bulmak zordu. özel localardan çıkan kadınlar yarı çıplaktı erkeklerse fermualarını çekmekle ağızlarının suyu silmekle oldukça meşkuldüler. 

ayık insan yoktu nerdeyse herkes sarhoş ve nedense herkes halinden memmundu ben hariç. 

''ben gidiyorum'' dedim akiaya. şaşırarak bana baktı. şaşırması normaldi. 

çünkü eğitimim süresince buraya çok gelmiştik patroniceleri beni ve akiayı iyi tanırdı ve asla hörmette kusur edilmezdi. en taze meyveler en kaliteli içkiler ve en körpe kadınlar bize verilirdi. ama şimdi bu duman altı mekandan bir an önce çıkıp gitmek istiyordum. 

serçem orda bensiz acı çekerken ben burda eğlenip gülemezdim. ona ihanet edemezdim etmeyecektim de. 

''hey hey hey burda kimler varmış böyle alexsi'' diyen sese döndüm 

''bir merhaba demeden mi gidecektin'' diyen kadın adım adım bana yaklaştıkça eski günler bir film  şeridi gibi geçti gözlerimin önünden. 

yirmi yaşında ilk kez buraya geldiğimde tanışmıştık onunla. oda şimdi ki kadar profesyonel orospu değildi  daha acemiydi. zamanla o bir orospu olmayı bende erkek olmayı öğrenmiştik bir nevi beraber büyümüştük.  

''asila'' dedim o beni baştan aşağıya süzerken ben onun siyah gözlerine baktım. uyuşturucu yüzünden göz altındaki halkaları kullandığı pahalı kapatıcılar bile kapatamamıştı. 

''büyümüşsün ama hala yara bere içindesin'' dedi kaşımda ki yarığa dokunurken hala parmaklarının şifalı olduğunu düşünmeden edemedim. 

''mama '' diye seslendiğinde genel evin patronicesi hemen yanımızda bitti. 

''alexsi şeref verdiniz'' dediğinde onu başımla selamladım. 

''mama bu geceki tüm müsterilerimi iptal et eski bir dostumu ağırlayacağım'' dedi ve koluma girdi. 

ona hayır demek imkansızdı. karanlık odasının kapısını açtığında adım atarsam geri dönemeyeceğimi çok iyi biliyordum.

tek adımda içeriye girdiğinde ben hala kapının eşiğindeydim. 

'' bizim kadar karanlık bir odadan korkmuyorsun dimi alex'' dediğinde tek adımda içeriye girdim. 

asila ve benim karanlığım birleşince tek bir aydınlık bile bizim yanımızda barınamazdı bunu ikimizde çok iyi biliyorduk.....

  bölümün kısalığının farkındayım. ama bir süpriz için hazırlıklı olun belki her gün bir bölüm atma şansım olacak artık evimdeyim pc kavuştum:)))

evet yorumları alayım. sizce ezra aldatıldı mı? 

asila.... alex ve ezranın arasına girebilir mi? 

yorumlarınızı bekliyorum