SEN DE KİMSİN? (TAMAMLANDI)

32.Bölüm: Yasak Elma

Carl, yatakta hissettiği hareketlilikle gömüldüğü yastıktan başını kaldırdı. Gözlerini henüz açmayı beceremese de mırıldandı.

"Rachel?"

Kapıya doğru sessiz adımlarla gitmekte olan kadın mutfaktan yemek aşıran bir çocuk gibi yerinde sıçrayıp adama döndü.

"Evet?"

Carl, gelen sesle gözlerini açtı ve odanın ortasında dikilen kadına şokla baktı. Birlikte geçirdikleri geceden sonra hâlâ kaçıyor olamazdı değil mi? Sinirlenmişti. Çok.

"Gerçekten mi Rachel?"

Rachel adamın gözlerine yerleşen siniri gördü. Cevap verecekken Carl yine konuştu.

"Hâlâ kaçtığına inanamıyorum!"

"Carl-"

"Benimle oynuyor musun?"

"Bak-"

"Neden Ra-"

"ÇİŞİM GELDİ LANET OLASI!"

Carl'ın duyduğu cevapla ağzı açılırken Rachel artık altına işemek üzereydi. Hızla konuştu.

"Odanda bir banyo yok ve yeteri kadar çişimi tuttum. Şimdi kapa çeneni ve uykuna devam et. Tanrım!"

Hışımla dönüp odadan çıktığında Carl birden gülmeye başladı. Gülüşü büyüdü ve kahkahaya döndü. Az önce yaşadığı sahnenin saçmalığına verilebilecek en güzel tepkiydi. Kendini yüzüstü yastığa bıraktı ve gülmeye devam etti.

***

Rachel, klozetin üzerinde oturmuş harıl harıl düşünüyordu. Elleri belli bir ritimle çenesine vuruyor, ayakları sürekli hareket ediyordu.

Bir önceki gece yaşadıklarından pişman değildi. Uzun bir zamandan sonra ilk kez bedenini hislerinin yönetmesine izin vermişti. Sanki uzun bir uykudan uyanmış, yatağında keyifli bir pazar kahvaltısı yapıyordu ve o reçeli yemesine kimse engel olamazdı.

Peki odanın dışına, gerçek hayata dönünce ne olacaktı? Ne kadar devam edebileceklerdi? Gerçekten birlikte mi düşeceklerdi? Annie ne olacaktı? Hiçbirini bilmiyordu. Şimdilik kendine düşünme izni verdiği tek bir şey vardı. Kabullendiği ama henüz sesli söylemeye cesaret edemediği...

Bu manyak herife fazlaca aşıktı. 

***

Carl, rahat bir eşofman giyerken sırıtıyordu. Siyah tişörtünü giyerken de sırıtıyordu. Carl, salak gibi sırıtıyordu. Odadan çıkarken Rachel'ı merak etti. Muhtemelen uzunca bir süre klozette oturmuş ve düşünerek beynine acı çektirmişti. Yine sırıttı. Mümkün mertebe düşünmemesini sağlamalıydı.

Islık çalarak merdivenleri indi ve salona geçti. Annesi mırıldanarak "Sonunda" derken o Seth'e bakıyordu. Neden ona yavru köpek bakışıyla bakıyordu?

Seth aniden ayaklanıp Carl'a yürüdü ve sımsıkı sarıldı. Carl, adamın kolları arasında şaşkınca beklerken karşılık dahi verememişti. Seth onu yıllardır görmemişçesine sarılıyor ama Carl hâlâ kımıldayamıyordu.

Herkes şokla Seth'i izlerken Seth birden kollarını gevşetip geriledi. Carl'a baktı ve yüzüne yumruğu geçirdi.

***

Carl arabayı kullanırken sakin kalmaya çalışıyordu. Dikiz aynasından hafifçe şişen gözaltına baktı. Daha sonra da bakışları arka koltukta oturan Seth'e kaydı. Yanında oturan ve büyük bir dikkatle dışarıyı izleyen Rachel da sessizdi.