SEN DE KİMSİN? (TAMAMLANDI)

26. Bölüm: Hangisi Gerçek?

Selam canlar,

Bölümü okuduktan sonra oluşacak teorilerinizi ve tepkilerinizi deli gibi merak ediyorum. Benle paylaşırsınız değil mi? ^^

Öpücük.

***

"Ne oldu?"

"Ne oldu?"

Annie, ikinci kez aynı cümleyi kurduklarını duyunca gözlerini devirdi.

"Aşırı klişe zehirlenmesinden ölmeden önce beni içeri davet et."

"Ne zamandan beri içeri girmek için davet bekliyorsun tatlım?"

Annie şokla gözlerini açıp "Klişe etkilerini göstermeye başladı bile, çekil önümden kadın!" dedi ve hızlı adımlarla içeri girdi. Nereye gittiğini bilen ayaklar salona ilerlerken Rachel iç çekerek kapıyı kapadı. Söyleyeceklerini kafasında toparlamalı ve bir an önce anlatmalıydı. Ancak Annie daha erkenciydi. Rachel cümlelerini tartsa da Annie gelişigüzel olmayı tercih etmişti. "İlk ben gördüm" kuralı farkında olmadan işlemeye devam ediyordu belki de.

"Dün Carl geldi."

Rachel yavaşça koltuğa oturdu. "Ee?"

Annie de kendini koltuğa atıp tek nefeste konuştu.

"Geldi, konuştuk ki neler konuştuğumuzu duyunca şoka gireceksin, sonra anlamadığım bir şekilde sevişmeye başladık. Gecenin bir vakti yemek yaptık. İlk kez bir şeyler yapabildiğimizi hissettim, ilk kez onunla eğlendiğimi hissettim. Sonra uyuduk, uyumadan hemen önce uyanınca bana kahvaltı hazırlayacağını söyledi, turtada iddialıymış ama ben dayanamadım, uyanır uyanmaz sana geldim."

Annie uzunca cümlelerden sonra hak ettiği nefesi alırken Rachel aklına takılan soruyu sordu.

"Turta mı dedin sen?"

"Evet."

Rachel bir önceki gün kapının yanına yaslanmış turta yiyen adamın görüntüsünü gözlerinden kovmaya çalışırken Annie tekrar konuştu.

"Tatlım sabah kahveni içmedin mi?"

"Hayır, neden sordun?"

"Mimiksizlikten öleceksin de ondan. Şu ana kadar yedi yüz elli tane saçma soru sorman gerekiyordu."

Rachel gülümsedi. "Gerekiyordu değil mi?"

"Sen ne söyleyecektin?"

Rachel hızla ayaklandı. "Hadi ben kahveleri hazırlarken sen de duyunca şoka gireceğim konuşmanızı anlat."

***

Carl aniden gözlerini açtı. Saat kaçtı? Çok fazla uyumuş olamazdı değil mi? Rachel'ın hâlâ evde olduğunu umarak doğruldu ama kapının olması gereken yerde duvarı görünce kaşlarını çattı. Odaya göz gezdirince kendi odasında olmadığını anlamamak için mal olması gerekirdi. Aslında sonuç ne olursa olsun koca bir mal olduğunu hissediyordu. Her eşyaya dikkatle bakınca bu odanın da yabancısı olmadığını anladı. Parçaların birleştiği anı resmen duyuyordu ve son parça yanındaki komodinin üzerine bırakılmış bir nottu.

Hemen döneceğim.

Annie.

Boğulduğunu hissetti. Baskıya dayanamayıp gözlerini kapadı. Yetmedi, elleriyle gözlerini ovalamaya başladı. Aklında sadece tek bir şey vardı. Soyut hali yetmeyince onu sesli dile getirdi.

"Rachel!"

***

Ethan, telefonun sesiyle okuduğu makaleden kopup ana döndü. Arayanı görünce de hızla bilgisayarın ekranını kapadı ve telefonu açtı.